Programowanie jest jak magia. Programiści to czarodzieje XXI wieku. Potrafią wyczarować coś z niczego. Zamiast zaklęć, mają komendy. Zamiast różdżek - równie długie linijki kodów. Jednak nie czarujmy się, niestety nie potrafimy programować.

Czujemy, że pewne rzeczy w wolnej Polsce nam nie wychodzą. Świadczy o tym emigracja, będąca chlebem powszednim – zwłaszcza młodych – rodaków. Nie chodzi jedynie o wyjazdy z kraju, ale coraz częściej również o emigrację wewnętrzną, która oznacza wycofanie się z wszelkiej aktywności społecznej i politycznej, a nawet ekonomicznej.

Jedną z nowych technologii edukacyjnych, jeszcze dość rzadko spotykanych w szkołach w Polsce, jest rozszerzona rzeczywistość (ang. augmented reality, AR). Można ją zdefiniować jako system, który łączy nasz świat rzeczywisty z tym generowanym komputerowo. Zazwyczaj oznacza to wykorzystanie obrazu z kamery, aby wyświetlić dodatkowe dane lub generowane komputerowo animacje.

Tablety dla niej i jej uczniów przyjechały z Brukseli – jako nagroda za wygrany europejski konkurs w programie eTwinning. Tuż przed wakacjami, mniej więcej rok temu. To był jej pierwszy kontakt z tabletem, o którym nie wiedziała praktycznie nic. W ciągu roku jej klasa trzecia szkoły podstawowej przeszła prawdziwą metamorfozę.

Na każdą technologię w szkole trzeba mieć pomysł. Także na mobilne urządzenia, zwłaszcza na te wielofunkcyjne. Nie wystarczy ich kupić, aby podnieść jakość nauczania. Jeśli już mamy pomysł, po co nam dana technologia w szkole, inwestycja może przynieść wielkie korzyści edukacyjne. Uczniom, nauczycielom i dyrektorom szkół.

Nie ma jednego idealnego modelu dla edukacji hybrydowej (mieszanej). Kreatywni nauczyciele mogą zaprojektować różne środowiska uczenia się, w których wykorzystane zostaną przeróżne metody i technologie. W różnych środowiskach potrzebne będą specjalne rozwiązania, które być może w innej szkole się nie sprawdzą. Zaprezentujemy dziś cztery popularne podejścia do edukacji hybrydowej.