Piszemy powieść

fot. Fotolia.com

Narzędzia
Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Czy to możliwe, aby przeciętny gimnazjalista chciał napisać powieść? Tak! Mało tego, nie stworzy jej sam, a z grupą rówieśników z terenu całej Polski. Takie rzeczy tylko w projekcie <Stworzeni z wyobraźni>.

Jestem zdania, że młodzi ludzie są niezwykle kreatywni i przedsiębiorczy. Wystarczy dać im szansę i zadbać o odpowiednie warunki, a zaskakują pomysłami i rozwiązaniami. Kiedy myślałam zatem o sposobie na zachęcenie moich uczniów do pisania, wpadłam na pewien szalony pomysł.

Wcześniej już pracowałam z kostkami narracyjnymi i zauważyłam, że bardzo korzystnie wpływają na wyobraźnię, pomagając tym samym w procesie twórczym. Na bazie tych doświadczeń zaplanowałam projekt w ramach którego dziesięć zespołów z dziesięciu różnych gimnazjów, napisze dziesięć powieści. Ale to nie wszystko. Powieści będą realizowały założenia dziesięciu różnych konwencji, a po stworzeniu swojego fragmentu grupy będą się nimi wymieniać, a to oznacza, że za każdym razem będziemy dopisywać dalszą część historii, która powstała w głowach innych dzieciaków. Wszystko to z wykorzystaniem wspomnianych już kości. Niemożliwe? A jednak!

Nie ukrywam, że już opracowanie samego planu sprawiło mi wielką frajdę i liczę na to, że realizacja zadań przewidzianych na kolejne miesiące przyniesie nie mniejszą. Głęboko wierzę, że w czerwcu przyszłego roku zaprezentuję Wam komiks lub komiksy, które powstaną w oparciu o stworzone w ciągu całego roku teksty.

Jakie wartości, poza szlifowaniem warsztatu pisarskiego, przyniosą nam <Stworzeni z wyobraźni>? Najważniejszą, w mojej ocenie, jest umiejętność pracy w grupie i odpowiedzialność za wspólne dobro. Pomyślcie tylko: jeśli któryś z zespołów nie wywiąże się ze swojej części zadania w określonym czasie, kolejny nie będzie mógł podjąć dalszej pracy, a co za tym idzie, nie powstaną również następne rozdziały. Tak to działa. A zupełnie przy okazji liczę na dobrą zabawę i zawarcie pięknych znajomości na długie lata. Tak wśród uczniów, jak i opiekunów grup.

 

Notka o autorce: Joanna Krzemińska jest nauczycielką języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym "Mikron" w Łodzi. Prowadzi własny blog edukacyjny Zakręcony Belfer. Należy do społeczności Superbelfrzy RP. Niniejszy artykuł ukazał się w blogu Superbelfrów. Licencja CC-BY-SA.