Koniec roku szkolnego – czas pożegnań, podsumowań, refleksji... to również czas zadawania trudnych pytań: co dalej? W tym roku podczas spotkań pożegnalnych z moimi klasami szczególnie często powtarzał się temat braku planów na życie i szans na znalezienie pracy w wyuczonym zawodzie. Już mnie nie śmieszy dowcipne powiedzonko młodzieży „do zobaczenia (na kasie) w Biedronce”...

Entuzjazm to pierwsze słowo, którym mógłbym podsumować konferencję "INSPIRACJE 2013 - Jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?". Mam wrażenie, że dobry nastrój i twórcza, otwarta atmosfera udzieliły się wszystkim. Gościom, prelegentom, słuchaczom, organizatorom.

Poniższy tekst wyciągnąłem z szuflady. Zacząłem go pisać jakiś już czas temu zainspirowany, tekstem Piotra Czerskiego, „My, dzieci sieci”. Inspiracji zabrakło. Niedokończony leżał i starzał się z każdym dniem. Czekał na inspirację. Doczekał się. Superbelfrzy, zwykli i niezwykli belfrzy, wszyscy, których spotkałem na Inspiracjach 2013 zmotywowali mnie swoją postawą, bym go dokończył i podzielił się nim. Dzięki Wam, za te fantastyczne dwa dni.

Pani Minister Kudrycka pochwaliła się po raz kolejny działaniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w zakresie pobudzania innowacyjności Polaków. Gratuluję optymizmu i tych wszystkich ważnych inwestycji. Niestety, Pani Minister, nie jest taki pięknie, jak mogłoby się wydawać. Donoszę, że jest jedna instytucja, która rzuca kłody pod Pani przedsięwzięcia wspierające innowacje. Mieści się ona w Warszawie w Alei Szucha (i nie chodzi o MSZ)...

Na przekazanie wszystkich treści zaprezentowanych przez prelegentów na “Inspiracjach 2013” będzie czas w najbliższych dniach na łamach edunews.pl, a naprawdę jest się czym inspirować. Chciałabym podzielić się refleksjami po rozmowach z uczestnikami spotkania, którzy użyczyli swojego głosu za kulisami konferencji. Wszystkim osobom zadawałam te same trzy pytania: z jaką myślą/oczekiwaniami przyjechali do Warszawy, jakie narzędzia TIK/nowoczesne metody pracy sprawdzili na swoim edukacyjnym podwórku i co chcieliby zmienić w polskim systemie oświaty.

Przybyłem, zobaczyłem, przeżyłem. 2 Kongres Polskiej Edukacji - odhaczone. Jak na imprezę, która kosztowała około 2 milionów złotych (mam nadzieję, że to plotki...) niewiele po niej zostanie poza tonami papierowych publikacji naprodukowanych przez organizatorów. Zastanawiam się, po co było to spotkanie? Komu ono było potrzebne? Czy było warto przyjechać?