Jako odpowiedź na deficyt odpowiedniej jakości politycznej debaty, na brak kultury prowadzenia sporów, nie tylko w przestrzeni publicznej, ale też w codziennym życiu i typowych szkolnych sytuacjach, przypomniałem sobie o jednej z ciekawych form pracy z uczniami. W dobie braku dialogu, kultury dyskusji i przykładów dostarczanych nam przez świat polityki, wyzwaniem może stać się w szkole kreowanie postaw, które sprawią, że nasi uczniowie zrozumieją wartość sporu i różnicy zdań.

Na edukację na całym świecie oddziałują zapewne te same siły, te same idee, choć nie w każdym miejscu z taką samą mocą. W serwisie TeachThought.com znaleźć można ciekawe opracowanie omawiające najważniejsze zmiany, jakie dokonują się we współczesnym uczeniu się. Jego autorem jest amerykański edukator Terry Heick. Wybrał on do tego zestawienia idee, które w największym stopniu wpływają na transformację procesu uczenia się.

Ignorancja to błogosławieństwo... brzmi popularne powiedzenie. Zwykle wypowiadane z przekąsem, aby podsumować ujawnione „morze“ czyjejś niewiedzy. Ale niektórzy uważają, że praca naukowa bez ignorancji nie może istnieć. Nauka według neurobiologa Stuarta Firesteina to raczej „zbijanie bąków” i „poszukiwanie w ciemności czarnego kota“, czyli błądzenie poza tym, co już wiemy (czyli poszukiwania właśnie w „oceanie“ ignorancji).

Aktualnie 55% polskich dzieci to alergicy. Często alergenem jest pożywienie, które powoduje nadwrażliwość (alergię) i zaburzenia w mózgu. Apele i pouczenia o zdrowe odżywianie się nie zawsze skutkują, ale powtarzane mogą wywierać wpływ na ludzi. Jaki mają one związek z jakością uczenia się?

Uczestnicząc w wielu różnorodnych konferencjach (zarówno naukowych, jak i bardziej komercyjnych), często mam okazję usłyszeć o niszowych badaniach, które – najwyraźniej masowo – wykonywane są w instytutach naukowych, czy na wyższych uczelniach. Mnóstwo z tych badań, czy teorii wydaje się (przynajmniej z praktycznego punktu widzenia) kończyć swój żywot na konferencji, gdzie ujęte zostają w publikacje lub podsumowanie imprezy i nikt więcej w zasadzie do nich już nie dociera.

Jak zdefiniować problem, by warto było się spierać o edukację? Sześciolatki znowu spokojnie się bawią swoimi transformerami, pet-shopami czy też montują budzik napędzany energią z ogórka zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Na szczęście równie spokojnie przeżywały swoje dzieciństwo także przed bojem o referendum. Chyba, że nie należą do tych szczęśliwców z własnym pokojem spełniającym marzenia. Chyba, że tak teraz, jak i przedtem siedzą przed telewizorem albo grzebią patykiem w błocie koło budy psa łańcuchowego.