Warto zaczynać nauczanie w tym miejscu, gdzie są obecnie uczniowie. Do tego trzeba wiedzieć, co oni już na dany temat wiedzą. Jeśli zaczniemy w odpowiednim miejscu, to uczniowie wykorzystają swoją dotychczasową wiedzę i nie będą się nudzić powtarzaniem treści już znanych. A nauczyciel będzie mógł dostosować nauczanie do wiedzy uczniów, co jest sednem oceniania kształtującego.

Urlop czasem daje możliwość refleksji na temat własnej pracy. Naszło mnie właśnie takie wspomnienie sprzed około dwudziestu lat. Przypomniał mi się obraz uczniów biegających po szkole i poszukujących skarbu (tak, wtedy jeszcze nikt z nas nie bał się tego, że gdyby przydarzyło się coś nieprzewidzianego, musiałby tłumaczyć się przed dyrektorem/ rodzicem/ kuratorem…).

Rysowanie na matematyce? Czemu nie, skoro to może pomóc zrozumieć i zakodować informacje przekazywane przez nauczycieli. Do zwizualizowania nadają się zarówno treści matematyczne, jak i schematy rozwiązań różnych zadań czy nawet ich rozwiązania. Plus cała gama prostych grafik, które pomagają nam oznaczyć to, co ważniejsze. Warto spróbować – „obrysować” czy „obmalować” królową nauk możemy na każdym etapie edukacji szkolnej.

Czy lekcje muzyki w szkole to tylko nauka czytania i pisania nut, słuchanie muzyki, granie na flecie i instrumentach perkusyjnych oraz śpiewanie? Otóż nie! Muzyka może stymulować rozwój nie tylko umiejętności muzycznych. Lekcje muzyki mogą być relaksem nie tylko dla dzieci, ale również i dla nauczyciela.

Ocena koleżeńska jest wspaniałym narzędziem do oceny. Trzeba zadbać, aby była konstruktywna. Sama krytyka niewiele poprawia, ale podejście typu „Wszystko jest dobrze” również nie. Dlatego trzeba z uczniami ćwiczyć formułowanie informacji zwrotnej koleżeńskiej. Warunkiem niezbędnym jest kierowanie się wcześniej ustalonymi kryteriami sukcesu. Ocena koleżeńska może i musi tylko do nich się odnosić.

To, aby wszyscy uczniowie brali udział w dyskusji jest wyzwaniem dla nauczyciela, przeważnie wypowiada się tylko mała grupka uczniów. Nauczyciele często proszą o zabranie głosu uczniów, którzy się zgłaszają, dają pierwszeństwo tym, którzy są najbardziej pewni siebie, ekstrawertyczni i szybcy w myśleniu. Taka sytuacja, jeśli się utrwala, powoduje, że pozostali uczniowie nie angażują się, gdyż liczą na tę stała grupkę zgłaszających się kolegów.