Pod koniec sierpnia miałem przyjemność uczestniczyć w konferencji, organizowanej przez Centrum Nauki Kopernik pt. "Pokazać- przekazać". Pojechałem na zaproszenie jako moderator dyskusji panelowej. Ale skorzystałem z wykładów, warsztatów i innych pokazów. Przy okazji nieco zwiedziłem wystawy edukacyjne Centrum Nauk. Sporo się nauczyłem i zainspirowałem.
Jakkolwiek konferencja adresowana była głównie do nauczycieli, to inspiracje i wiedza edukacyjna przydatna może być na uniwersytetach. Nie tylko dlatego, że uniwersytety mogą mocniej włączać się w kształcenie nieformalne i pozaformalne (co ma znaczenie także wobec niżu demograficznego i spadku zainteresowania tradycyjną edukacją). Problemy edukacji okazują się podobne. A czasami mam wrażenie, że dydaktyka na uniwersytetach jest niejako w zapóźnieniu do edukacji szkolnej. Być może dlatego, że nie przywiązujemy do niej dużej wagi (w uczelniach wyższych), koncertując się na indywidualnej karierze i uzyskiwaniu punktów?
Warszawska konferencja dobrze komponuje mi się z niedawno przeczytaną książką Marshalla McLuhana. Wysłuchane wykłady oraz dyskusja z nauczycielami uporządkowała mi wiedzę.
Szkoła i edukacja przeżywa swoisty kryzys, a w zasadzie konieczność reorganizacji wobec nowych wyzwań cywilizacyjnych. W coraz większym stopniu inwestować musimy w ... zorganizowaną edukację nieformalną i pozaformalną (na pierwszy rzut myśli takie sformułowanie może wydać się paradoksalne i wewnętrznie sprzeczne, ale niebawem poświęcę temu osobny wpis).
Ważnym motywem konferencji było aktywizowanie uczniów w procesie edukacji. Motto konferencji dobrze to ilustruje (widoczne na zdjęciu). Zdanie wypowiedziane sto lat temu staje się jakby jeszcze bardziej aktualne współcześnie.
To co mnie inspiruje to potrzeba rozwijania kompetencje w nauczaniu przez odkrywanie, gdzie uczeń będzie w centrum szkoły. Ale przecie i student powinien być w centrum uniwersytetu (starań dydaktycznych), a nie programy, siatki godzin, sylabusy. Zorientowanie na siatki godzin, pensa i sylabusy jako formalna biurokracja mocno przesłania sprawy najważniejsze - kształcenie studentów, w których będą podmiotem a nie przedmiotem (narzędziem do zapełniania godzin i realizowania tabelek). To ściana, przez którą nie mogę się przebić, ciągle słyszę, że to niemożliwe (bo siatki godzin, bo plan, bo sylabusy itd.).
Wracam z konferencji z nowymi pomysłami, nową energią. Wiele - jako jednostka - nie mogę zdziałać, ale przynajmniej zrobię to, co mogę, choćby tylko indywidualnie i pozaformalnie :-).
Celem konferencji było naładowanie nauczycielskich akumulatorów (z naszego województwa było czterech nauczycieli). Ale i ja swoje akumulatory naładowałem. Nawet do zderzania się ze ścianą biurokratycznych niemożliwości.... Co tam, znowu trochę betonu niemożliwości nadkruszę.
Notka o autorze: Prof. dr hab. Stanisław Czachorowski jest biologiem, ekologiem, nauczycielem i miłośnikiem filozofii przyrody, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Niniejszy wpis ukazał się na jego blogu Profesorskie Gadanie. Licencja CC-BY.
Ostatnie komentarze