„Dziecko – już mieszkaniec, obywatel i już człowiek. […] Lata dziecięce – to życie rzeczywiste, nie zapowiedź. […] Nie morał na wyrost i frazes zadań i obowiązków przyszłych, jeno dzisiejszych”.

Po raz pierwszy tak dobitnie wszyscy odczuwamy, że kontakt z drugim człowiekiem jest niezwykle ważny (żeby nie powiedzieć, że niezbędny). Jak to zatem zrobić, by móc spotkać się z uczniami, pomimo zamkniętych szkół?

Uczniowie zmieniają się, to nie są już pokorni uczniowie z naszych czasów, którzy przyjmowali bez szemrania każdą propozycję nauczyciela. Co radzi ocenienie kształtujące w sprawie pytania: "Dlaczego się tego uczymy?". To pytanie ze strony uczniów, może nas zaskoczyć w każdej chwili.