Analizując aktualne dane i trendy, można wyciągnąć wniosek, że kursy online cieszą się coraz większą popularnością. Idea uczenia się przez całe życie, od dawna popularna w krajach zachodnich, przyjęła się także w Polsce. Polacy szukają dodatkowych sposobów uzupełnienia swojej wiedzy, coraz częściej wybierając internetowe kursy edukacyjne. Dobrze obrazują to zjawisko dane pochodzące z platformy NAVOICA. W marcu 2022 roku liczba zarejestrowanych kont wynosiła ok. 75 300, a na koniec marca tego roku liczba ta wzrosła aż do ok. 124 300 kont. Być może zatem edukacja online nie była więc jedynie chwilowym zjawiskiem, które wynikało z obostrzeń pandemicznych, ale jest długotrwałym trendem, który doskonale uzupełnia tradycyjną ścieżkę edukacyjną.

Pandemia koronawirusa sprawiła, że nauczanie ze szkolnych sal lekcyjnych przeniosło się do domów i mieszkań. Zdalna nauka była nowym doświadczeniem zarówno dla uczniów jak i nauczycieli. W obliczu tego nagłego wyzwania, musieliśmy wypracować skuteczne sposoby komunikowania się oraz przekazywania nowych wiadomości. Większość nauczycieli na własną rękę zaczęła poszukiwać narzędzi, które umożliwią im efektywną naukę, skuteczną komunikację, monitorowanie pracy i postępów uczniów.

Kolejna odsłona Olsztyńskich Dni Nauki i Sztuki i mój kolejny prototyp. Jednym słowem dwa w jednym. Chcę pokazać coś "w połowie roboty", coś co powstaje, niemalże in stadu nascendi. W czasie, gdy planowałem opisywane wydarzenie edukacyjne sytuacja nie była jasna czy będzie możliwość na spotkanie bezpośrednie czy tylko online. Zaplanowałem więc jedno wydarzenie online. Spotkanie online ma tę przewagę, że w razie zaostrzeń sanitarnych, związanych z Covid-19, nie trzeba będzie go odwoływać w ostatniej chwili. Jednocześnie chciałem przy okazji sprawdzić w działaniu kolejny prototyp edukacyjny. Zrobić kolejny krok i od razu sprawdzić, jak działa (nie tylko wymyślać na papierze ale i sprawdzać w działaniu). Stąd na końcu niniejszego tekstu pojawi się prośba o sprawdzenie jak to działa i przesłanie informacji zwrotnych. W ten sposób, drogi Czytelniku, zostaniesz współautorem powstającej innowacji dydaktycznej (edukacyjnej). Z góry dziękuję za współudział.

Zdalne nauczanie pokazało już chyba wszystkie swoje oblicza. Pracowaliśmy siedząc we własnych domach, ale również tak, że ktoś jest w domu, a ktoś w szkole. Zwykle, to uczniowie mieli komfort pozostania we własnych czterech ścianach, ostatnio jednak sytuacja się odwróciła. Co z tego wyniknęło? Sami zobaczcie.

Badania prowadzone w różnych krajach pokazują, że uczniowie stracili wiele podczas nauki zdalnej. Kilka miesięcy wiosennych nie wyrównało strat. Jest to nadal dość trudna sytuacja, gdyż uczniowie prezentują bardzo różne poziomy wiedzy i umiejętności. Nauczyciele radzą sobie w różny sposób. Niektórzy prowadzą lekcję, zakładając, że uczniowie sami uzupełnią braki, inni cofają się, aby zacząć od początku, jeszcze inni stosują tak zwane przyspieszenie, o którym pisałam wcześniej [1].

Ogromnie ucieszyłam się, gdy znalazłam artykuł demaskujący nauczanie hybrydowe. Nie mogłam uwierzyć, że do tej pory w literaturze edukacyjnej nie zajęto się tym tematem. Na początku pandemii czytałam artykuły na temat tego, jak można zorganizować nauczanie hybrydowe, brzmiało jak bajka: kamery, głośniki, sprzęt, podzielność uwagi itp., dla mnie niemożliwe do wykonania. Szczególnie było to bliskie science fiction, gdy dochodziły do mnie wiadomości o rwaniu połączeń, o braku kamer i głośników, o uczniach bez dostępu do komputera i internetowych połączeń. Dodatkowo byłam przekonana, że podział uwagi nauczyciela pomiędzy uczniami w obecnymi w klasie szkolnej i tymi, którzy łączą się przez komputer, jest po prostu niemożliwa. Szczególnie w świetle badań nad wielozadaniowością ludzi.