Radość nawet z najprostszych rzeczy zależna jest od umiejętności patrzenia na nie. Tak jak piękno ukryte bywa w oku patrzącego, tak sposób doświadczania otaczającego świata zależy od osoby doświadczającej oraz od przyjętej przez nią hierarchii wartości. Trzeba wzbudzać w sobie świadomość otrzymywanego na co dzień dobra. Chociaż czasami bywa to naprawdę bardzo trudne, a nieraz trzeba mierzyć się z wieloma problemami i traumami.

Autentycznej zmiany nie można wygenerować odgórnie, zmiana rodzi się wewnątrz. Do zmiany można zainspirować (nauczyciela, ucznia, rodzica), ale nie można zmusić, to rodzi bunt i frustrację. A w najlepszym razie generuje pozorowane działania. Gotowość do zmiany rodzi się, tak sądzę, w dwóch przypadkach. Gdy jesteśmy niezadowoleni ze stanu obecnego i tu chcemy zapobiec frustracji, zniechęceniu lub przeciwnie, sprawy układają się idealnie, jest dobrze, dlatego mamy emocjonalną przestrzeń do szukania nowego i do rozwoju, w bezpiecznym środowisku.

Dobrostan to subiektywny stan, zależny od wielu czynników takich jak charakter danej osoby, stan ciała, ducha i umysłu, jej doświadczenie życiowe, przeżyte traumy, choroby i trudne sytuacje. W zależności od tych wszystkich czynników, dobrostanu będzie upatrywała w różnych elementach życia – pewne wydadzą jej się bardziej potrzebne, inne nieco mniej.