Marzeniem każdego nauczyciela jest zarazić pasją do swojego przedmiotu uczniów. Co jednak wtedy, gdy Twoi uczniowie zwyczajnie nudzą się na Twoich lekcjach? Mimo najszczerszych chęci czasem właśnie tak było na moich lekcjach matematyki. Pracowało ze mną dosłownie kilka osób – i to z reguły te same -pozostałe bezmyślnie przepisywały z tablicy lub zajmowały się rzeczami kompletnie nie związanymi z omawianym zagadnieniem. Próbowałam różnych metod na włączenie wszystkich do pracy – z lepszym lub mniejszym skutkiem – i wreszcie znalazłam to czego szukałam - praca metodą Myślącej Klasy.

Praca z lekturą z moją klasą to podróż po ciekawą przygodę. Każda lektura to taki mini projekt wyzwalający aktywność twórczą dzieci. Obejmuje wszystkie obszary edukacji, tym samym realizowane są niemal wszystkie zadania podstawy programowej.

Pierwszy raz z zabawami fabularyzowanymi zetknęłam się podczas warsztatów organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA. I choć od tamtego spotkania minęło już sporo czasu, zabawy te nie zostały pokryte kurzem czasu. Towarzyszą mi nadal w pracy z moimi uczennicami i uczniami i kiedy wracam do nich okazjonalnie podczas klasowych, jak i szkolnych imprez również z rodzicami, nadal wywołują uśmiech na twarzy jej uczestników. Jednak jak zawsze w edukacyjnym (choć nie tylko) życiu, we wszystkim cokolwiek robię towarzyszy mi pytanie „Po co”? I choć wtedy znalazłam na nie odpowiedź, czując niedosyt zaczęłam pisać własne zabawy na potrzeby klasy, na potrzeby konkretnych sytuacji.

Mam pewną propozycję dla nauczycieli. Przedstawię sześć strategii dydaktycznych, które na pierwszy rzut oka są sprzeczne z naszą intuicją nauczycielską i z tym, do czego przywykliśmy w nauczaniu. Z drugiej strony wyniki badań edukacyjnych pokazują, że mogą one być skuteczne.

W edukacji nastawionej na dziecko kładziemy nacisk na aktywności, w których uczniowie i uczennice są aktywni, podejmują decyzje i rozwiązują problemy. Metodą, która pozwala nam to osiągnąć jest Design Thinking. Jest to proces rozwiązywania problemu w taki sposób, który pozwala dopasować rozwiązanie do potrzeb odbiorcy, a dzieciom – rozwinąć wiele kompetencji: kreatywność, empatię, krytyczne myślenie, współpracę, komunikację. Uczy też, jak podejmować decyzje i wypracowywać kompromisy, a jednocześnie daje uczniom i uczennicom poczucie sprawczości.

"No i zaczęło się. Od słowa do słowa, a w sumie od litery do litery zrodził się pomysł. Wspólny! Nawzajem się nakręcaliśmy. Na początek każdy z nas dostał za zadanie nagrać film o swoich mocnych stronach. O tym, co może zaoferować koleżankom i kolegom z Ukrainy. Nie tylko Miszy. Z tymi mocnymi stronami była niezła polewka – bo każdy mówił, że nic nie potrafi. A inni go przekonywali, że podziwiają go za to i za to, i jeszcze za tamto… I znów były dymy z Miszą. Bo on nie chciał tylko brać. Stwierdził, że czuje się wtedy jak ostatnia ofiara. My, że zajefajnie nam dawać, bo mamy lepsze samopoczucie. Więc on na to, gdzie możemy sobie to lepsze samopoczucie wsadzić..."