Wrzesień mija, wróciliśmy do szkół i powoli się w nich rozgaszczamy, wierząc, że wirus jednak odpuści i znów szkoła będzie wyglądała „jak dawniej”. Czy naprawdę tego chcemy? Może ten globalny kryzys powinniśmy wykorzystać do tego, aby w szkołach coś zmienić, może na większą skalę wykorzystać dostępne technologie, aby poszerzyć przestrzeń edukacji? Żeby nie było „jak dawniej”, ale żeby było lepiej? Wartość narzędzi cyfrowych doceniliśmy już podczas etapu zdalnej edukacji. Postarajmy się dalej rozwijać umiejętności nauczania i uczenia się z ich pomocą, ponieważ mogą nam służyć nawet, gdy lekcje odbywają się w szkolnych ławkach.

Teraz, gdy szkoły i przedszkola wróciły do pracy stacjonarnej w nowych warunkach, warto zwiększyć poczucie bezpieczeństwa nauczycieli i pracowników tych placówek. Dobrym sposobem może być ubezpieczenie obejmujące Covid-19.

Co roku ten sam dylemat. Jak podać uczniom listę lektur, by nie było to po prostu dyktowanie tytułów. Różne były już strategie i pomysły. Co wykombinowałam tym razem? Sami zobaczcie.

Lekcje online nie mogą zastąpić lekcji w szkole. Badania na ten temat rozpoczęto jeszcze przed pandemią porównując kursy stacjonarne i online. Okazuje się, że uczniowie są mniej zmotywowani do nauki w środowisku wirtualnym, nawet gdy nauczanie zdalne jest prowadzone z wykorzystaniem metod stacjonarnych (spotkanie z wizją, pomoc nauczyciela, możliwa dyskusja uczniów, praca w grupach itd.).

Zawieszenie działalności szkół okazało się poważnym wyzwaniem dla pracujących rodziców. Nic więc dziwnego, że z ulgą odetchnęli, gdy we wrześniu zajęcia szkolne zostały wznowione zgodnie ze "zwyczajnym" rytmem roku szkolnego. Najnowsze badanie CBOS pokazuje, że zdecydowana większość Polaków (80%) popiera decyzję rządu o powrocie uczniów do szkół. Za niesłuszną uważa ją jedynie 14% badanych. Wśród osób mających w gospodarstwie domowym dzieci w wieku szkolnym powrót do nauki stacjonarnej popiera 83% respondentów.

W 37 numerze tygodnika „Przegląd” piękny zarys sylwetki Mariana Falskiego, zapisany przez Roberta Walenciaka w artykule „Pan od elementarza i jego tajemnice”. Nazwisko bohatera może być obce tylko młodemu pokoleniu, bowiem ludzie nawet sporo młodsi ode mnie mieli jeszcze w szkole do czynienia z „Elementarzem” (wznawianym zresztą jeszcze długo po oficjalnym zakończeniu swojego żywota w roli oficjalnego podręcznika szkolnego).