Dziś wypada Światowy Dzień Walki z Depresją. Stan zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży od lat stanowi jeden z najpoważniejszych, nierozwiązanych problemów polskiej ochrony zdrowia. Nieleczone choroby psychiczne, takie jak depresja, mogą mieć tragiczne następstwa[1]. Według danych policji w ciągu ostatnich pięciu lat o 9% wzrosła liczba osób do 18 r. ż., które popełniły samobójstwo, a liczba prób samobójczych wzrosła aż o 51% [2]. Jedną z bezpośrednich przyczyn tej trudnej sytuacji była pandemia, która pociągnęła za sobą konieczność nauki zdalnej i długotrwałej izolacji. W konsekwencji wiele rodzin borykających się z zaburzeniami psychicznymi u dzieci zostało pozostawionych samym sobie, ze względu na ograniczony dostęp do psychiatrów i psychologów dziecięcych oraz przepełnione oddziały szpitali psychiatrycznych.
Problemem, który dodatkowo negatywnie wpływa na stan zdrowia psychicznego młodych ludzi jest niska świadomość chorób psychicznych. Młodzi ludzie w dalszym ciągu spotykają się z niezrozumieniem i stygmatyzacją w swoim środowisku, co pogarsza ich stan zdrowia. Niestety brak wiedzy dotyczy nie tylko rówieśników, ale także często nauczycieli.
Rola nauczycieli w rozpoznawaniu wczesnych objawów zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, jest niezwykle istotna, gdyż regularnie przebywają oni z młodymi ludźmi i mają możliwość obserwowania ich w środowisku szkolnym, w kontaktach z rówieśnikami. Niestety, nauczyciele, którzy nie zostali wcześniej uwrażliwieni na pewne symptomy, mogą łatwo pomylić objawy depresji z tzw. buntem młodzieńczym związanym z kryzysem adolescencji. Łatwo możemy więc stracić szansę na wychwycenie niepokojących zachowań na wczesnym etapie i wdrożenie odpowiedniej interwencji, zatem niezwykle ważne jest, aby wspierać nauczycieli w tym zadaniu – powiedziała dr n. med. Aleksandra Lewandowska, konsultantka krajowa w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży, która objęła patronatem projekt Krople uważności.
Celem projektu Krople Uważności jest edukacja nauczycieli na temat stosowania uważności w codziennej pracy z młodymi ludźmi i płynących z tego korzyści. Organizatorzy wierzą, że praktyki uważności pomagają nauczycielom ograniczać sytuacje stresogenne występujące na co dzień w klasie, a także przekształcać sytuacje konfrontacyjne pomiędzy osobą nauczającą a uczniami we współpracę i otwartość. To ważny krok do tworzenia silnych relacji oraz bezpiecznej przestrzeni, w której uczniowie mają optymalne warunki do nauki. Nauczyciel może efektywniej śledzić postępy indywidualnych osób, jak również wychwytywać niepokojące sygnały.
Depresja - jakie zachowania powinny zwrócić uwagę nauczyciela?
(na podst. opracowania dr Magdaleny Śniegulskiej „Depresja i zaburzenia nastroju”[3])
1. ZMIANY W DOTYCHCZASOWYM ZACHOWANIU – mogą dotyczyć różnych sfer życia, m.in.:
• nawyków żywieniowych – uczeń/uczennica zaczyna się objadać lub unikać jedzenia,
• brak dbałości o wygląd – uczeń/uczennica cały czas chodzi w tych samych ubraniach, nie myje się, nie używa dezodorantu, nie dba o to, że nieładnie pachnie,
• wycofanie społeczne – uczeń/uczennica zaczyna unikać kontaktu z innymi, znika na przerwach, zamyka się w toalecie, niechętnie odpowiada na pytania.
2. WYRAŻANIE EMOCJI – u młodych ludzi depresja może przybierać różne oblicza i w obszarze emocjonalnym manifestować się w zróżnicowany sposób:
• smutek, niechęć, brak energii życiowej, które przekładają się na kłopoty w mobilizacji do obowiązków szkolnych, opuszczanie lekcji, spóźnienia, senność lub nieobecność mentalną podczas zajęć,
• pobudzenie psychoruchowe, rozdrażnienie, niepokój – wbrew stereotypowemu wyobrażeniu, osoba w depresji w okresie dojrzewania może być pobudzona, nerwowa, a nawet przejawiać zachowania agresywne, buntownicze,
• labilność emocjonalna – zmieniające się, skrajne stany emocjonalne.
3. ZACHOWANIA RYZYKOWNE – uczeń/uczennica zaczyna eksperymentować z substancjami psychoaktywnymi, nawiązuje ryzykowne relacje z nieznajomymi.
4. ZABURZONE FUNKCJE POZNAWCZE: w umyśle osoby z depresją zmianie ulega postrzeganie siebie i świata, co pociąga za sobą szereg konsekwencji:
• problemy z koncentracją podczas lekcji, odpływanie myślami, co wpływa na spadek efektywności pracy, liczne pomyłki, błędy,
• kłopoty z pamięcią,
• wrażenie przytłoczenia zadaniami i obowiązkami szkolnymi (niezależnie od ich faktycznego nasilenia),
• pesymistyczne myśli i sposób wyrażania się, czarno-biały sposób postrzegania świata, generalizacje na swoją niekorzyść (np. „jedynka z kartkówki – jestem beznadziejny!), umniejszanie pozytywów („dostałam piątkę tylko dlatego, że zadania na kartkówce były proste”), pesymistyczne postrzeganie przyszłości („mam złe oceny – nie ma dla mnie przyszłości”),
• rozpamiętywanie wydarzeń z przeszłości, poczucie winy.
Podejrzewasz depresję u ucznia? Co możesz zrobić?
5. OBSERWUJ – NIE OCENIAJ
Obserwacja to podstawowe narzędzie, dzięki któremu nauczyciel może stwierdzić, że coś niepokojącego dzieje się z uczniem. Warto pamiętać, że obserwacja traktowana jako narzędzie badawcze posługuje się suchym, faktograficznym językiem. Można ją porównać do działania kamery, która utrwali, że komuś płyną łzy i zakrywa twarz dłońmi, jednak nie stwierdzi, że osoba jest smutna (a tym bardziej – z jakiego powodu). Obserwacja z wyłączeniem oceniania pozwala na odcięcie się od własnych sądów i emocji i skupienie się na faktach związanych z sytuacją. Przedstawianie konkretnych faktów dot. zmian w zachowaniu ucznia (m.in. częściej jest nieprzygotowany, wydaje się ostatnio nieobecny, smutny, nie odpowiada sensownie na pytania) pozwala z kolei miarodajnie i wiarygodnie przedstawić sytuację innym osobom z otoczenia ucznia (rodzice, grono pedagogiczne, psycholog).
6. SŁUCHAJ, AKCEPTUJ – NIE UDZIELAJ PORAD
W sytuacji szkolnej pomocna jest przede wszystkim gotowość osoby nauczającej do wysłuchania ucznia lub uczennicy. Młody człowiek z depresją potrzebuje nauczycielskiej uwagi i akceptacji. Dlatego w bezpośredniej rozmowie nie należy się skupiać na szukaniu gotowych rozwiązań czy przyczyn sytuacji, a bardziej koncentrować na słowach podopiecznego, który próbuje wyrazić swoje uczucia czy myśli. Pomocne będą także pytania „Jak się z tym czujesz?”, „Jak mogę Ci pomóc?”, „Czego teraz potrzebujesz?” Ważne też jest powstrzymywanie się od oceniania słów młodego człowieka, akceptowanie ich bez względu na treść – w ten sposób dajemy dziecku bezpieczną przestrzeń i budujemy zaufanie. Warto przy tym działać według zasady „najpierw leczenie, potem wychowanie”, która pomaga poradzić sobie z trudnymi zachowaniami osoby chorej na depresję.
7. REAGUJ, ALE NIE DZIAŁAJ W POJEDYNKĘ
Sytuacja, gdy w klasie pojawia się osoba w depresji (lub jej podejrzeniem), jest bardzo trudna i obciążająca dla nauczyciela. Dlatego istotne jest, aby nauczyciel pozostawał w relacji z dzieckiem, wykazując gotowość do niesienia pomocy, jednak nie działał samodzielnie. W idealnej sytuacji wszystkie środowiska, w których funkcjonuje osoba z zaburzeniami na¬stroju, ściśle ze sobą współpracują. Rodzice informują szkołę o diagnozie, bieżącym stanie dziecka, zaleceniach terapeutycznych i lekarskich. Są w stałym kontakcie ze szkołą, zachęcają do rozmowy ze specjalistami i specjalistkami. Szkoła tworzy zespół wsparcia, w skład którego, oprócz dyrekcji, wychowawcy, psycholożki lub pedago¬ga szkolnego, wchodzi przynajmniej jedna inna osoba prowadząca zajęcia w klasie, w której jest dziecko z trudnościami. Grono nauczycielskie obserwuje młodego człowieka i informuje pracujący z nim zespół o wszelkich zmianach i postępach. Wspólnie jest też opracowywany sposób komunikacji do rówieśników i sposób ich zaangażowania.
8. MYŚLI SAMOBÓJCZE: ZACHOWAJ SPOKÓJ i CZUJNOŚĆ, DZIAŁAJ
Jednym z objawów depresji są myśli samobójcze. W sytuacji, kiedy uczeń bądź uczennica zwierza się osobie nauczającej z takich myśli, ważna jest odpowiednia reakcja. Mimo niepokoju czy lęku, który odczuwamy, należy zachować spokój i determinację w szukaniu pomocy dla ucznia. Jeśli tylko to możliwe, powinno się dać dziecku przestrzeń do wypłakania, wyrażenia złości czy innych trudnych emocji. I bardzo ważne – w takich sytuacjach zawsze należy poinformować rodziców i zespół reagowania w szkole.
Depresja u dziecka jest niewątpliwie ogromnym wyzwaniem dla każdej osoby nauczającej, a szczególnie wychowawcy klasy, do której uczęszcza dziecko z problemami psychicznymi. To sytuacja, w której rodzą się różne uczucia: oprócz troski i współczucia dla dziecka, nauczycielowi często towarzyszą poczucie niesprawiedliwości, przytłoczenia sytuacją, frustracji. To całkowicie zrozumiałe. Dlatego konieczne jest działanie zespołowe. Rola nauczyciela czy wychowawcy powinna polegać przede wszystkim na pozostawaniu otwartym i empatycznym wobec osoby z problemami psychicznymi i systematyczne obserwowanie jej zachowania.
***
„Krople uważności” to inicjatywa realizowana przez Fundację Szkoła z Klasą we współpracy z Fundacją Edumind Uważność w Edukacji przy finansowym wsparciu AstraZeneca Young Health Programme. Jej celem jest wspieranie dobrostanu psychicznego społeczności szkolnych w Polsce. Nauczyciele biorący udział w 8-tygodniowych kursach praktyki mindfulness przenoszą zdobytą wiedzę do swoich środowisk szkolnych. Pomaga im to tworzyć trwalsze, oparte na szczerości relacje z podopiecznymi, dbać o emocjonalną równowagę, a co za tym idzie – ograniczać sytuacje stresowe w klasie i łatwiej identyfikować niepokojące zachowania wśród uczniów.
Projekt trwa od czerwca 2022 roku. Do chwili obecnej w działania zostało zaangażowanych 230 nauczycieli, dzięki czemu objął on swoim zasięgiem blisko 6 tysięcy uczniów w polskich szkołach.
W II edycji programu odbędzie się szkolenie dla Liderów i Liderek Uważności, w ramach którego osoby uczestniczące doskonalić będą kompetencje trenerskie pracy z grupą, zdobędą podstawową wiedzę, umiejętności i narzędzia z zakresu wykorzystania elementów uważności (mindfulness) w szkole. Nowe kompetencje wykorzystywać będą w pracy z radami pedagogicznymi oraz samorządowcami i ich zadaniem będzie popularyzacja dbania o dobrostan w szkołach dzięki zastosowaniu programów uważności.
Więcej informacji: https://www.szkolazklasa.org.pl/obszary/krople-uwaznosci/.
Przypisy:
[1] Jak podaje raport UNICEF (Keeley i in. 2021) na temat dobrostanu dzieci i młodzieży (stworzony na podstawie badań w 21 krajach na świecie), ponad 13% nastolatków w wieku 10–19 lat mierzy się ze zdiagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi. To blisko 86 milionów młodych ludzi w wieku 15–19 lat i 80 milionów w wieku 10–14 lat na świecie. Spośród zgłaszanych dolegliwości lęk i depresja stanowią największy odsetek (blisko 40%) wszystkich diagnozowanych zaburzeń. Niezdiagnozowana na czas i nieleczona depresja ma szereg negatywnych skutków, a w skrajnych przypadkach może skończyć się nawet śmiercią.
[2] Dane Najwyższej Izby Kontroli.
[3] Materiał źródłowy autorstwa dr Magdaleny Śniegulskiej powstał w ramach projektu Szkoła Dobrostanu prowadzonego przez Fundację Szkoła z Klasą.
(Źródło: AstraZeneca, Fundacja Szkoła z Klasą)
