A co to za gra?

I dobrze, niech grają w te gry: zręcznościowe, strategiczne, bezsensowne, logiczne, sieciowe czy inne. Jest to element współczesnej kultury, ale i niezwykle – co nie do końca jest uświadamiane przez edukatorów (zwłaszcza w publicznym systemie oświaty) – potężne narzędzie edukacji. Pisaliśmy już kilkakrotnie w Edunews.pl – nieraz podczas popularnych gier młodzi gracze uczą się rzeczy znacznie bardziej złożonych i znacznie trudniejszych niż większość szkolnych zadań. Okazuje się również, że im dłuższy mają staż w grach różnego typu, tym więcej rozwijają umiejętności, które okazują się im potem przydatne w życiu (żeby tylko wymienić umiejętność „kombinowania“ – w pozytywnym oczywiście sensie – aby osiągnąć cel).

Jak przyznają osoby zajmujące się badaniem gier, nawet gry niemające celu edukacyjnego wymagają od graczy wiele nauki. Rozwój społeczny, emocjonalny, poznawczy i fizyczny oraz umiejętności motoryczne, koordynacja oko-ręka, kreatywność, uwaga i umiejętność rozwiązywania problemów – to tylko niektóre z nich. Wszystkie okazują się nieocenione w dorosłym życiu i ułatwiają funkcjonowanie w środowisku, w którym na codzień światy rzeczywisty i wirtualny przenikają się.

Naukowcy dowiedli również, że gry sprzyjają rozwojowi kontaktów społecznych. Dotyczy to zarówno gier sieciowych, jak i konsol, w które może grać więcej osób. Najwięcej młodzieży gra poprzez Internet. A skoro trafiają do Internetu, napotykają na innych graczy, z którymi muszą nie tylko rywalizować, ale znacznie częściej współpracować, aby zrealizować zadanie. Tu też pojawiają się kolejne umiejętności (nauka języka, współpraca w grupie, zarządzanie zespołem). Gry to świetne narzędzie edukacji – i to jest hasło, które muszą sobie uświadomić przede wszystkim... rodzice.

No, a skoro mamy do czynienia z troskliwymi rodzicami, to jeszcze warto poświęcić parę słów systemowi oznaczania gier, aby wiedzieli (przynajmniej z grubsza) co można napotkać w świecie, w którym tkwią ich pociechy dniami (i nocami).

Ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier (Pan-European Game Information, PEGI) to system ratingu wiekowego stworzony w celu udzielenia rodzicom w Europie pomocy w podejmowaniu świadomych decyzji o zakupie gier komputerowych. System ten, jednolity i stosowany obecnie w większości krajów Europy, został wprowadzony wiosną 2003 r. i zastąpił krajowe systemy ratingu wiekowego.

Większość gier jest odpowiednia dla graczy w każdym wieku, ale z wielu gier powinny korzystać wyłącznie starsze dzieci i młodzież. Istnieją też gry przeznaczone wyłącznie dla dorosłych (osób, które ukończyły 18 lat).

www.pegi.info

Ale system oznaczeń gier PEGI pozwala również szybko zorientować się rodzicom w zawartości gier. Rodzic obeznany z Internetem może łatwo sprawdzić, co znajduje się w danej grze nawet gdy pudełko od niej w cudowny sposób „zaginęło“ lub zostało „pożyczone koledze“.

www.pegi.info

Więcej informacji na temat oznaczeń gier można znaleźć na stronie www.pegi.info

Czy wiesz, że…?

√	Gry rozwijają kreatywność i umiejętność współdziałania. Mogą odegrać ważną rolę w społecznym i intelektualnym rozwoju dziecka.
√	Gry mogą ułatwiać zapoznanie się z nowoczesną technologią i rozwijać zainteresowanie technologią przekazywania informacji.
√	Gry wymagają od dzieci przestrzegania reguł i postępowania zgodnego ze wskazówkami i w ten sposób mogą zwiększać samodyscyplinę i samodzielność.
√	Układanki, gry stolikowe, gry przygodowe i polegające na poszukiwaniach ułatwiają rozwój myślenia strategicznego i umiejętności rozwiązywania problemów.
√	Gry można wykorzystywać do zwiększania zdolności motorycznych i przestrzennych u małych dzieci. Mogą one pomóc dzieciom niepełnosprawnym fizycznie.
√	Gry można włączyć do programu nauki niemal każdego przedmiotu szkolnego, od matematyki po wiedzę o społeczeństwie i naukę języków.