W harcerstwie nauczyłam się, że najlepiej przyswajanie wiedzy przychodzi poprzez zabawę. Szczególnie, gdy zagadnienia nie są łatwe i skomplikowane. Więc zachęcam Was do zapoznania się z poniższą propozycją gier, które można wykorzystać do omawiania różnych zagadnień na lekcjach historii i WOSu.
Herstorie
Jest to gra stworzona przez dziewczyny z Muzeum Historii Kobiet. W jej zestawie mamy 100 postaci kobiecych i 20 kart mocy. Na kartach kobiecych mamy piękne rysunki bohaterek, imię i nazwisko, krótki biogram oraz cytat danej bohaterki. Dzięki temu każdy może poznać nowe ciekawe kobiece postacie. Jak się gra?
Każdy z uczestników czy uczestniczek dostaje losowe karty. Jego zadaniem jest pozbyć się jak najszybciej swoich kart, które ma na ręce. Aby się ich pozbyć, rzuca się dwiema kośćmi lub zrzuca kartę mocy. Gdy rzucamy kośćmi to wówczas w zależności, jaką sumę oczek pokażą nam kości, zrzucamy np. Wszystkie artystki czy czytamy informacje o naszej bohaterce wybranej osobie, która ma zgadnąć o kim mowa.
Co ważne gra nie ma maksymalnej liczby osób, dzięki czemu można ją wykorzystać do gry w klasie na lekcji. Pamiętajmy, że karty można nie tylko wykorzystać w grze, ale również w normalnym toku lekcji np. W pracy w grupach czy też można wykorzystać je do innych mechanizmów gier, np. Jak w zgadnij kto to, czy zakazane słowo.
Gra jest darmowa i do pobrania ze strony Muzeum Historii Kobiet.
Dziewczyny rządzą!
Jest to symulacja, gdzie uczestniczki wcielają się w rolę radnych Rady Miasta Tarki. Dzięki niej czują sprawczości i mogą poznać mechanizmy podejmowania działań lokalnie. A także może poznają inspirację do działań, które można wdrożyć w ich lokalnej społeczności.
Każda osoba lub para losuje kartę z rolą. Ma na niej opis swojej postaci, bardzo ważne jest to, żeby wczuła się w daną postać i podejmując decyzję w radzie, podejmowała jak jej postać, a nie ona sama. Prowadząca grę jest Przewodniczącą Rady Miejskiej. W pierwszej rundzie każda postać się przedstawia, a następnie Przewodnicząca przedstawia pierwszy problem nad którym dyskutują i pracują. Co ważne Rada ma opracować jedno rozwiązanie. W związku z tym uczestniczki uczą się współpracy i szukania rozwiązań.
Gra jest przeznaczona od 5 do 10 osób. Karty są z rolami żeńskimi, ale nie przeszkadza to, żeby grali w nią również chłopcy, którzy wcielą się w kobiety.
Gra jest do pobrania ze strony Fundacji im. Julii Woykowskiej.
Kości opowieści
Jest to bardzo prosta gra, która porusza kreatywność i ćwiczy tworzenie narracji. Aby w nią zagrać, należy zakupić któryś z zestawów kości opowieści zawierających 9 kości do gry z różnymi obrazkami. Można też samemu spróbować przygotować taki zestaw, oklejając zwykłe kości obrazkami, które nam odpowiadają np. do tematu lekcji. W zależności, jaką strategię przyjmiemy, to gracze mają za zadanie rzucić kośćmi, a następnie na podstawie wylosowanych obrazków ułożyć historię. Można grę wzbogacać o rolę, w które wcielają się osoby uczestniczące, czy też okoliczności, w których mają zadziać się te historie. Na pierwszą grę proponuję po prostu ćwiczyć tworzenie opowieści, bo okazuje się, że nie zawsze jest to takie proste, jakby się wydawało.
Timeline
Timeline, jest to gra do tworzenia osi czasu. Gra na rynku jest dostępna w kilku wariantach m.in. w wersji historii Polski. Polega ona na tym, że każda osoba uczestnicząca dostaje karty, których ma się pozbyć. Z jednej strony ma rysunek z wydarzeniem, a z drugiej taka sama karta tylko wzbogacona o datę tego wydarzenia. Karty, które widzi, są stroną bez daty. Aby pozbyć się karty, należy dołożyć ją w odpowiednim miejscu na stole, gdzie z kart układa się nam oś czasu. Jeśli kartę położymy nie w tym miejscu, należy dobrać nową kartę. Wygrywa ta osoba, która się pozbędzie wszystkich kart.
Mechanizm gry jest dość prosty i można go wykorzystać, tworząc samodzielnie grę np. z wydarzeniami, które przerabialiśmy w danym dziale.
Znaj znak
Jest to gra wydana przez Instytut Pamięci Narodowej, której mechanizm jest taki sam jak gry Doble. Czyli na karcie znajdują się nam różne rysunki. Każda karta z inną ma jeden taki sam rysunek, który coś znaczy. Zadaniem graczy również jest pozbycie się swoich kart. Jest kilka wariantów, w jaki sposób to zrobić. Najprostszą formą jest rozdanie wszystkich dostępnych kart pomiędzy graczy. Ostatnią zostawiamy na środku, a następnie wszyscy na raz odkrywają swoją pierwszą kartę ze stosika zakrytych kart i szukają wspólnego rysunku z kartą, która jest na środku stołu. Gdy znajdzie jak najszybciej mówi, jaki to symbol np. Znak polski walczącej, i kładzie swoją kartę na wierzch, a ze stosika odkrywa kolejną. Gra się kończy, gdy pierwszy gracz pozbędzie się wszystkich kart.
Dzięki grze osoby uczestniczące poznają różne symbole dotyczące historii. Dodatkowo do gry jest dołączona broszura informacyjna, co dany symbol oznacza, oraz krótką jego historię. W ten sposób poszerzamy swoją wiedzę historyczną w przyjemny sposób. To także pokazuje, że samodzielnie możemy stworzyć grę np. Dotyczącą historii naszego miasta. Aby takie karty stworzyć, można chociażby wykorzystać generator, którego opis znajdzie w artykule Zyty Czechowskiej.
Mam nadzieję, że przykłady tych kilku gier zachęcą Was do sięgnięcia po nie, a także po inne tytuły gier. Jeśli znacie jeszcze jakieś ciekawe gry, to koniecznie podzielcie się nimi w komentarzu, żeby były inspiracją dla innych osób.
Niniejszy artykuł ukazał się w blogu SuperBelfrzy RP.
