Tablica interaktywna i inne bajery

Rzeczywiście, każdy czas ucznia poświęcony na gry komputerowe jest czasem nie-poświęconym na zabawy manualne, które w tym wieku są potrzebne by nabyć całkiem przyziemne umiejętności, takie jak wiązanie butów. Tak samo, każde zastosowanie ćwiczeń polegających na wpisywaniu na klawiaturze słów, np. w programie "word" zanim dzieci biegle opanują ręczną pisownię wszystkich liter jest wyrządzaniem tym dzieciom po prostu krzywdy, bo takie postępowanie osłabia ich motywację do starania się aby nauczyć się ręcznego pisania (po co się trudzić skoro jest klawiatura w komputerze i drukarka). Czasem można odnieść takie wrażenie, że my dorośli zachowujemy się trochę tak jakby sprawą życia i śmierci przyszłych pokoleń było to, czy dzieci już w pierwszej klasie nauczą się kompleksowej obsługi ulubionej gry na komputerze, tak jakby możliwość zdobycia tej umiejętności zanikała np. w 9-tym roku życia, albo ktoś miałby wprowadzić coś w rodzaju stanu wojennego, w którym zamiast cenzury zostałby wprowadzony zakaz posiadania komputerów. Nic z obu tych rzeczy nie nastąpi.

A gdyby tak wprowadzić w szkołach podstawowych zakaz prowadzenia kółek naukowych, takich jak matematyczne, przyrodnicze, historyczne, języka obcego, informatyczne? Natomiast intensywnie rozwijać zajęcia plastyczne, rzeźbiarskie, tkackie, krawieckie, muzyczne, wokalne, taneczne, teatralne i sportowe? W trakcie tych pierwszych pracuje tylko jeden organ ucznia - jego mózg. Te drugie uruchamiają zawsze co najmniej dwa organy - mózg oraz: ręce, palce, nogi, głos i słuch, całe ciało. A ile ukrytych talentów mogłoby się ujawnić przy tym...

Nie warto zastępować świeżych badań i dzisiejszych doświadczeń samymi tylko przekonaniami, na dodatek przekonaniami imigranta. Pojęcie "krzywdy" wyrządzanej uczniom poprzez uczenie czytelnych liter za pomocą prostego narzędzia (klawiatury) jest dobrym przykładem takich osobistych przekonań. Pismo służy do komunikowania się, a nie do "trudzenia". Np. Finowie uważają przeciwnie, że krzywdziłoby dzieci skłanianie ich do opanowywania trudnej sztuki ręcznego pisma na początku (zamiast niewątpliwie łatwiejszej - pisania na klawiaturze) - i uczą ręcznego pisma dopiero w drugiej kolejności. I to oni mają, a nie my, najlepszą na świecie edukację - w niemal wszystkich aspektach. Z aktualnie dostępnych materiałów polecam np. niedawny wywiad z szefem oświaty w małej szwedzkiej gminie (zaproszonym ostatnio przez GW przy okazji akcji "laptop dla pierwszaka") - <a href="http://wyborcza.pl/szkola20/1,106745,9377081,Dzieci_musza_znac_technologie.html">Dzieci muszą znać technologię</a>.

A uogólniając, warto porównywać raczej obiekty porównywalne: tablicę kredową - z tablicą interaktywną. Tablet - z książką, tablet - z telewizorem. Porównywanie tablicy np. z wycinankami z papieru ma sens... ukryty. Niezależnie od rodzaju tablicy.
Znacznie owocniej jest zastanawiać się nad nowoczesnymi celami edukacyjnymi i dobierać do tych celów narzędzia. Mamy do dyspozycji fascynujący, szybko rosnący zestaw narzędzi edukacyjnych.

Większość nauczycieli nie jest świadoma faktu, że na rynku znajdują się w sprzedaży dwa rodzaje tablic. Chodzi o to jakie tablice interaktywne są w szkołach kupowane. Niestety dyrektorzy i decydenci często wyposażają szkoły w buble. Bublem takim nazywam tablicę interaktywną gdzie sygnał jest przekazywany bezprzewodowo drogą radiową od nadajnika, odbija się od płaszczyzny, następnie, gdy wraca do komputera, to rzutnik wyświetla zmieniony obraz na ekranie. Jeśli uczeń stanie na linii nadajnik (w urządzeniu imitującym długopis)- tablica, wówczas sygnał jest blokowany. W momencie gdy ekran lub rzutnik zostanie poruszony trzeba go ponownie formatować, co jest czasochłonne. Takie tablice kosztują 3 razy taniej niż porządne tablice z siateczką pod ekranem, gdzie sygnał z urządzenia piszącego wysyłany jest do komputera po kablu, co gwarantuje prawidłowość funkcjonowania. Tymczasem mającym zazwyczaj węża w kieszeni decydentom oświatowym zależy żeby wprowadzić "na stan" tablice interaktywne i cześć. Im chodzi o to żeby można było odfajkować "jest whiteboard", a do tego celu wystarczy kupić 3 razy tańsze urządzenie które będzie gdzieś bezużytecznie leżało, bo jest zawodne, ale szkoła wyposaża w nowoczesny sprzęt? - wyposaża, więc odczepcie się i już. Z kolei nauczyciele są niedoinformowani (tudzież dezinformowani przez firmy) i pasywni, nie walczą o dające się z pożytkiem i wygodą wykorzystać tablice, które zamiast 2 tysiące kosztują 5 tysięcy (ale są o niebo lepsze). Szkoda pieniędzy na zawodny sprzęt, który potem będzie bezużytecznie leżał, bo przysparza spore kłopoty przy używaniu.

Warto uzmysłowić sobie,że każdy czas ucznia poświęcony również czytaniu książki nie jest czasem poświęconym zabawie, kontaktom z rówieśnikami,rysowaniu czy spędzaniu czasu na powietrzu.
Jeśli udostępnimy dziecku za pomocą komputera właściwe zadania, przyswoi sobie wiedzę i umiejętności szybciej, trwalej i w dodatku poprzez zabawę.
Jeśli wcześnie pokażemy dziecku, jakie możliwości niesie to wspaniałe urządzenie, mamy większe szanse,że zainteresują go bardziej rozwojowe działania niż klikanie w grach.
Często staram sobie wyobrazić, w jakim świecie będą żyły moi mali uczniowie. Jak się odnajdą w tym galopującym przyspieszeniu zmian. Nie odnośmy swojego dzieciństwa do dzieciństwa naszych dzieci czy wnuków.Internet to trampolina rozwojowa, którą można porównać z wynalezieniem druku czy elektryczności.