Komunikacja zawsze była ważnym elementem partnerstwa szkoła-dom, jednak pośpiech, brak czasu często spychają ją na dalszy plan. Rodzice są gotowi do współpracy, szczególnie w klasach początkowych. O tę współpracę warto wówczas zadbać. Wskazówki, które przedstawię też stosują się do innych przedmiotów, nie tylko do matematyki.
Wskazówka 1: Daj rodzinom przestrzeń, aby mogli czuć się pomocni.
Rodzice i opiekunowie chcą pomagać swoim dzieciom w nauce w domu, ale często nie wiedzą jak. Niektórzy stosują metody, które pamiętają ze swego dzieciństwa, ale które nie sprawdzają się teraz lub w stosunku do ich dzieci. Inni czują się bezradni, ponieważ nie chcą narzucać dzieciom metod uczenia się, a widzą, że dziecko sobie nie radzi.
Propozycje:
Możesz do każdej lekcji dołączyć pytania, które rodzice mogą zadać swoim dzieciom w domu. Warto dodać również sugerowane, oczekiwane lub przykładowe odpowiedzi uczniów. Dzięki temu rodzice będą wiedzieli, czy ich dziecko jest na dobrej drodze.
Na przykład: Proszę zapytać Janka, jaki jest wynik mnożenia 6 x 8 i jak do niego doszedł?
Poinformuj rodziny, że bardziej pomocne jest zobaczenie tego, czego dzieci nie wiedzą lub z czym zmagają się, niż odrabianie z nimi prac domowych.
Na przykład: Można zaproponować rodzicom, aby pomogli dzieciom napisać list do nauczyciela o tym, z jakimi problemami się borykają, czego nie rozumieją. Dzięki takim listom nauczyciel może lepiej zaplanować naukę uczniów i udzielanie im wsparcia.
Wskazówka 2: Zapewnij rodzinom zasoby, dzięki którym poczują się kompetentni.
Niektórzy rodzice denerwują się, gdyż sposób nauczania matematyki zmienił się od czasów, gdy oni byli dziećmi. Nie rozumieją, dlaczego teraz naucza się w ten sposób, nie mają wspólnego języka z nauczycielem.
Propozycje:
Poinformuj rodziców, co i dlaczego w nauczaniu matematyki zmieniło się. Pokaż to na przykładach. Porównaj zmiany np. do ewolucji telefonu, inaczej wyglądała komunikacja telefoniczna dawniej i teraz. Dzięki temu rodzice mogą zobaczyć, że świat się zmienia i nauczanie również.
Przykład: Dawniej podstawową sprawą było nauczenie dzieci tabliczki mnożenia na pamięć. Teraz kładziemy nacisk, na to, jak uczeń dochodzi do wyniku, a dopiero potem na pamięciowe opanowanie tabliczki mnożenia.
Wyjaśnij rodzicom, że zdolności do matematyki nie są zwykle dziedziczne. Jeśli oni mieli trudności w dzieciństwie w nauce matematyki, to nie oznacza, że ich dzieci też będą miały i na odwrót. Dzieci mogą mieć różne doświadczenia w uczeniu się matematyki i ważne jest, aby pozwolić im stworzyć pozytywny stosunek do przedmiotu.
Przykład: Wygłaszanie zdań typu: „Ja nie lubiłem matematyki i miałem z nią zawsze problemy” lub „U nas w rodzinie nikt nie miał kłopotów z matematyka, dlaczego ty masz?”, nie jest dobrym przekazem.
Przekaż rodzicom plan nauczania matematyki. Dołącz przykłady zadań, które uczniowie będą pokonywać. Dzięki temu, rodzice będą mogli być na bieżąco w nauce swoich dzieci i będą znali oczekiwania nauczyciela.
Przykład: Plan lekcji można wysłać na bieżąco mailem lub przekazywać podczas zebrań.
Wskazówka 3: Pomóż rodzinom w uzyskaniu pewność, że ich dziecko może odnieść sukces matematyczny.
Każdy rodzic ma wielkie nadzieje związane ze swoim dzieckiem, traktuje dziecko, jako przedłużenie swojego życia i swoich ambicji. Jeśli ich dziecko nie radzi sobie dobrzy w nauce, to szukają przyczyn w genetyce lub złym rodzicielstwie, a najczęściej w złym nauczaniu nauczyciela.
Gdy nauczyciel przekazuje rodzinom tylko negatywne informacje o postępach ucznia, to zaczynają szukać powodów, dlaczego tak się dzieje. Prawdą natomiast jest, że każde dziecko stara się na miarę swoich możliwości i osiąga sukcesy. Dlatego ważne jest, aby rodzicom przekazywać pozytywne informacje o postępach ich dziecka.
Propozycja:
Po pierwsze to ty musisz wierzyć, że uczeń jest w stanie się nauczyć. Twoja wiara jest kluczowa.
Warto znaleźć czas na rozmowę z rodzicami (może nawet telefoniczną), podczas której można bazować na mocnych stronach dziecka. Jeśli mówimy o tym, czego dzieci jeszcze nie potrafią, to koniecznie musimy przekazywać konkretne informacje.
Przykład takiej rozmowy:
Informacje oparte na mocnych stronach: Janek dobrze radzi sobie z mnożeniem przez: 0, 1, 2, 5 i 10 (np. 0x1, 2×0, 2×5, 10×2, 5×10). Dzisiaj zagraliśmy w grę, która pomoże uczniom w mnożeniu przez 6, 7, 8 i 9 (np. 6×8, 9×7, 8×8). Jeśli zagrasz w tę grę z Jankiem w domu, to wykorzystaj, to, że radzi sobie dobrze z mnożeniem przez 5.
Informacje o deficytach: Janek ma kłopoty z pamiętaniem tabliczki mnożenia. Może to mieć wpływ w przyszłości na umiejętność mnożenia liczb dwucyfrowych. Poświęć trochę czasu w domu na ćwiczenie tabliczki mnożenia.
Upewnij rodziców, że doceniasz pomoc ich strony i daj im możliwość pytania Ciebie, co jeszcze mogą zrobić. Zaproponuj gry, w które rodziny mogą bawić się w domu ze swoimi dziećmi. Może to być kontynuacja gier prowadzonych podczas lekcji lub nowe gry, które zaproponujesz.
Notka o autorce: Danuta Sterna – była nauczycielka matematyki i dyrektorka szkoły, ekspertka merytoryczna w programie Szkoła Ucząca Się (SUS) (prowadzonym przez CEO i PAFW), autorka książek i publikacji dla nauczycieli, propaguje ocenianie kształtujące w polskich szkołach. Niniejszy wpis pochodzi z jej bloga w partnerskiej platformie Edunews.pl – www.osswiata.pl. Inspiracja artykułem z Corwin Connect.
