Wszechobecność nowych technologii powinna zachęcać uczelnie pedagogiczne do szerokiego wykorzystania podczas zajęć różnych urządzeń cyfrowych i zasobów współczesnej kultury. Jeśli na studiach przyszły nauczyciel będzie potrafił kreatywnie podejść do tematu i efektywnie wspomagać się technologiami, nauczanie cyfrowych tubylców nie będzie mu straszne.
Europejskie uczelnie pedagogiczne coraz częściej sięgają po nowatorskie rozwiązania, na przykład edutainment. Jeśli celem jest dobrze uczyć, warto uczyć przyszłych nauczycieli uczenia się poprzez zabawę. Skoro Internet pełen jest pasjonujących gier, układanek, testów, webquestów, dlaczego nie sięgać po takie narzędzia w kształceniu pedagogów? Ciekawym projektem są "Piosenki pedagogiczne", realizowane od ponad 6 lat w ramach kursu "Psychologii edukacyjnej", wykładanej w ramach specjalizacji nauki języków obcych studiów pedagogicznych Uniwersytetu Kraju Basków (Hiszpania).
Ten projekt edutainment, oparty na zabawach i zajęciach on-line opracowanych w oparciu o studium piosenki, został zaprojektowany w nawiązaniu do programu radiowego "Pedagogiczny Pop", nadawanego w latach 80 i 90 w hiszpańskiej publicznej rozgłośni RNE 3. Wówczas w tym programie radiowym analizowano słownictwo i wymowę języka angielskiego w wybranych piosenkach, podkreślając ważniejsze wyrażenia, analizując ich znaczenie, itp.
"Głównym celem opisanego przez nas doświadczenia edukacyjnego nie jest tworzenie lub wymyślanie zabaw, tylko psycho-dydaktyczna refleksja na ich temat oraz na temat innych aspektów związanych ze skutecznością zajęć rekreacyjnych." – zauważa koordynator projektu, Santiago Palacios Navarro.
Przez ponad 6 lat realizacji projektu na warsztat wzięto ponad 100 znanych piosenek i na ich tekstach i treści przygotowywano studentów do samodzielnej i kreatywnej pracy w zawodzie nauczyciela języków obcych. Analizowano, przerabiano, tworzono scenariusze zajęć, ćwiczenia, zadania do takich hitów muzyki pop, jak: It’s My Life, We Are The World, You Are Beautiful, Only You, Paid My Dues, Like a Rolling Stone, Tom’s Dinner i wielu innych. Skoro uczniowie znają i śpiewają te piosenki, mogą one być również kluczem do wspaniałych zajęć, na których zgłębiane będą tajniki języka. Na przykład Tom’s Dinner Suzanne Vega świetnie nadawał się do nauczania czasu Present Continuous, a dodatkowo umożliwia poruszanie na zajęciach innych zagadnień związanych z treścią piosenki, w tym wypadku problemu przemocy w rodzinie.
Celem projektu było nie tylko stworzenie produktu technologicznego, ale także zrozumienie i wykorzystanie niektórych zdobyczy edukacyjnych poszczególnych modeli psychologicznych, takich jak behawioryzm, przetwarzanie informacji, kształcenie społeczne, konstruktywizm, czy teorie psycho-instrukcjonalne. Jak zauważa Navarro, studenci realizują zajęcia o określonej strukturze, pilotowane przez nauczyciela i prowadzone we współpracy z innymi uczestnikami kursu; projekt skupia się na specyficznych treściach programu nauczania i celach kształcenia studentów. Poza tym, korzysta z potencjalnych możliwości informatycznych w projektowaniu zajęć, biorąc także pod uwagę wcześniejszą wiedzę studentów.
"Głównym wnioskiem wypływającym z tej inicjatywy jest obserwacja, że oprócz złożonych technologicznych metod nauczania, wykorzystanie bardziej podstawowych i mniej potężnych narzędzi może okazać się całkiem skuteczne w osiąganiu naszego rzeczywistego celu, jakim jest psycho-dydaktyczna integracja technologii informacyjno-komunikacyjnych w szkole." – zauważa Navarro.
Jak zauważają organizatorzy projektu, jego realizacja pokazuje, że tworzenie edukacyjnych zasobów cyfrowych i zabaw z wykorzystaniem znanych studentom piosenek daje ogromne możliwości podniesienia jakości procesu kształcenia i indywidualnych wyników w nauce. Ważnym rezultatem jest również podniesienie umiejętności przyszłych nauczycieli w posługiwaniu się nowoczesnymi narzędziami ICT, co zwiększa również pewność siebie nauczycieli, gdy trafiają do klas z zadaniem uczenia młodzieży, która dobrze zna się na technologiach. Co istotne, model może być zastosowany nie tylko w nauczaniu języków, ale również innych przedmiotów. Na Uniwersytecie Kraju Basków na tym modelu rozwinięto także edukację seksualną (projekt Pedagogical Sex Music), analizując na zajęciach i pracując z piosenkami, które dotyczyły tematyki seksu.
(Źródło: elearningpapers.eu – pełen raport z realizacji projektu dostępny w językach angielskim i hiszpańskim)
Ten projekt edutainment, oparty na zabawach i zajęciach on-line opracowanych w oparciu o studium piosenki, został zaprojektowany w nawiązaniu do programu radiowego "Pedagogiczny Pop", nadawanego w latach 80 i 90 w hiszpańskiej publicznej rozgłośni RNE 3. Wówczas w tym programie radiowym analizowano słownictwo i wymowę języka angielskiego w wybranych piosenkach, podkreślając ważniejsze wyrażenia, analizując ich znaczenie, itp.
"Głównym celem opisanego przez nas doświadczenia edukacyjnego nie jest tworzenie lub wymyślanie zabaw, tylko psycho-dydaktyczna refleksja na ich temat oraz na temat innych aspektów związanych ze skutecznością zajęć rekreacyjnych." – zauważa koordynator projektu, Santiago Palacios Navarro.
Przez ponad 6 lat realizacji projektu na warsztat wzięto ponad 100 znanych piosenek i na ich tekstach i treści przygotowywano studentów do samodzielnej i kreatywnej pracy w zawodzie nauczyciela języków obcych. Analizowano, przerabiano, tworzono scenariusze zajęć, ćwiczenia, zadania do takich hitów muzyki pop, jak: It’s My Life, We Are The World, You Are Beautiful, Only You, Paid My Dues, Like a Rolling Stone, Tom’s Dinner i wielu innych. Skoro uczniowie znają i śpiewają te piosenki, mogą one być również kluczem do wspaniałych zajęć, na których zgłębiane będą tajniki języka. Na przykład Tom’s Dinner Suzanne Vega świetnie nadawał się do nauczania czasu Present Continuous, a dodatkowo umożliwia poruszanie na zajęciach innych zagadnień związanych z treścią piosenki, w tym wypadku problemu przemocy w rodzinie.
Celem projektu było nie tylko stworzenie produktu technologicznego, ale także zrozumienie i wykorzystanie niektórych zdobyczy edukacyjnych poszczególnych modeli psychologicznych, takich jak behawioryzm, przetwarzanie informacji, kształcenie społeczne, konstruktywizm, czy teorie psycho-instrukcjonalne. Jak zauważa Navarro, studenci realizują zajęcia o określonej strukturze, pilotowane przez nauczyciela i prowadzone we współpracy z innymi uczestnikami kursu; projekt skupia się na specyficznych treściach programu nauczania i celach kształcenia studentów. Poza tym, korzysta z potencjalnych możliwości informatycznych w projektowaniu zajęć, biorąc także pod uwagę wcześniejszą wiedzę studentów.
"Głównym wnioskiem wypływającym z tej inicjatywy jest obserwacja, że oprócz złożonych technologicznych metod nauczania, wykorzystanie bardziej podstawowych i mniej potężnych narzędzi może okazać się całkiem skuteczne w osiąganiu naszego rzeczywistego celu, jakim jest psycho-dydaktyczna integracja technologii informacyjno-komunikacyjnych w szkole." – zauważa Navarro.
Jak zauważają organizatorzy projektu, jego realizacja pokazuje, że tworzenie edukacyjnych zasobów cyfrowych i zabaw z wykorzystaniem znanych studentom piosenek daje ogromne możliwości podniesienia jakości procesu kształcenia i indywidualnych wyników w nauce. Ważnym rezultatem jest również podniesienie umiejętności przyszłych nauczycieli w posługiwaniu się nowoczesnymi narzędziami ICT, co zwiększa również pewność siebie nauczycieli, gdy trafiają do klas z zadaniem uczenia młodzieży, która dobrze zna się na technologiach. Co istotne, model może być zastosowany nie tylko w nauczaniu języków, ale również innych przedmiotów. Na Uniwersytecie Kraju Basków na tym modelu rozwinięto także edukację seksualną (projekt Pedagogical Sex Music), analizując na zajęciach i pracując z piosenkami, które dotyczyły tematyki seksu.
(Źródło: elearningpapers.eu – pełen raport z realizacji projektu dostępny w językach angielskim i hiszpańskim)
Ostatnie komentarze
Jak widać moja koncepcja nie ma NIC WSPÓLNEGO z opisywanym przez Panią działanie...