W jaki sposób możemy w zdalnym nauczaniu zmotywować uczniów do uczenia się i wykonywania zadań, które polecamy im samodzielnie wykonać? Nauczanie zdalne jest nowe zarówno dla nauczyciela, jak i dla uczniów. Nie obowiązują stare zasady, często się nie sprawdzają. Podam sześć prostych wskazówek dla nauczycieli, które mogą się przydać w budowaniu motywacji uczniów do zdalnej nauki.
Budowanie nawyków
Poproś uczniów, aby regularnie wykonywali jedno lub dwa proste polecenia.
Ważne jest kształcenie nawyku wykonywania zadań w procesie uczenia się. ”. Zdalne nauczanie sprzyja odkładaniu pracy na później, dlatego trzeba temu przeciwdziałać. Jeśli uda się go wykształcić, to wejdzie on uczniom „w krew”. Możemy im w tym pomóc, ograniczając liczbę poleceń do dwóch prostych zaleceń. Może to być np.: „Wykonaj tego samego dnia zadania, które zostały zadane” lub „Nie spóźniaj się na zajęcia online”. Ograniczenie liczby poleceń jest ważne, bo za duża może zniechęcić ucznia. Można ustalić z uczniami polecenia, w których będą się ćwiczyć przez dany okres. Jeśli damy uczniom wybór, tym bardziej będą skłonni pracować nad pożytecznymi nawykami.
Szansa spotkania przyjaciół
Podkreślaj szansę zobaczenia się z przyjaciółmi, choćby online. Uczniowie nie mają teraz możliwości wspólnych spotkań i brakuje im widoku i wiadomości od kolegów i koleżanek. Dzięki spotkaniu wirtualnemu uczniowie mogą nadal czuć się częścią klasy. Wyjść poza życie codzienne w zamkniętym domu.
Warto poświecić kilka minut lekcji zdalnej na podzielenie się informacją, co słychać u innych. Można zapowiedzieć, że na przykład 10 minut lekcji będzie temu poświęcone i za każdym razem ktoś inny opowie, jak wygląda teraz jego dzień, czym się interesuje i czego nowego się nauczył.
Docenianie dobrych praktyk
Doceniaj to, że uczniowie wykonują w terminie polecenia. Jeśli inni zobaczą, że ich koledzy to robią, to zachęcą się do pozytywnej praktyki. Jeśli okaże się, że uczniowie oddali prace w terminie, to doceń to, a nie traktuj jedynie jako wykonanie obowiązku.
Jeśli jednak ta dobra praktyka nie ma miejsca, to pomiń to milczeniem, robienie wymówek nie spowoduje zaangażowania uczniów. Lepiej wzorować się na pozytywach. Można też zauważać pozytywna zmianę, czyli np. to, że więcej uczniów oddaje prace na czas. Takie dostrzeżenie działa mobilizująco.
Świętowanie
W zasadnie wszytko nadaje się do świętowania. Jeśli coś nie wychodzi, a po zmianie zaczyna wychodzić, to już jest to powód do świętowania. Jeśli np. uczniowie słabo dają sobie radę z platformą na której pracujecie, to można im zaproponować przesłanie wykonanych prac innymi kanałami, np. mailem lub Whatsappem. Jeśli okaże się to skuteczna zmiana, to warto to podkreślić i docenić.
Ilekroć widzisz postęp, zauważ go i doceniaj, bez względu na to, jak jest on mały. Możesz świętować wykonanie pracy na wysokim poziomie przez uczniów, ale możesz również docenić to, że udało się im podzielić z rodzeństwem dostępem do komputera. Świętowanie i doceniania jest bardzo zachęcające.
Bez karania i obwiniania
Jeśli coś powoli idzie lub się nie udaje, daj temu czas. Kształtowanie nowych nawyków wymaga czasu. Nie obwiniaj uczniów, ani siebie! Dla wszystkich jest to nowa sytuacja. Jeśli coś nie wychodzi, to można zacząć od początku. Wszystko jest teraz nowe i pośpiech nie jest wskazany. Ważne, aby bazować na sukcesach, a nie porażkach.
Jednym ze sposobów karania jest zawstydzanie, szczególnie teraz w kontakcie zdalnym trzeba tego unikać.
Warto też odejść od oceniania przy pomocy stopni. W zdalnym nauczaniu (a może nie tylko tutaj) groźba złych ocen nie motywuje.
Interesująco
Planując zdalną prace z uczniami warto uwzględnić to, co uczniów interesuje. Możesz o to ich zapytać i w tym trudnym okresie zajmować się tym, co jest dla nich interesujące. Możesz dać im wybór, czego będą się uczyć. Lepiej skupić się na tym, co uczniów interesuje, niż na siłę przerabiać program. Warto również informować uczniów, dlaczego się czegoś uczą. Jaki jest cel i jak to im się przyda w życiu. Dobrym sposobem jest zadawanie uczniom tak zwanych pytań kluczowych, na które uczniowie chcieliby uzyskać odpowiedź i tak konstruować lekcję, aby sami doszli do odpowiedzi.
Notka o autorce: Danuta Sterna – była nauczycielka matematyki i dyrektorka szkoły, ekspertka merytoryczna w programie Szkoła Ucząca Się (SUS) (prowadzonym przez CEO i PAFW), autorka książek i publikacji dla nauczycieli, propaguje ocenianie kształtujące w polskich szkołach. Niniejszy wpis pochodzi z jej bloga w partnerskiej platformie Edunews.pl – www.osswiata.pl. Inspiracja artykułem Larry Ferlazzo w EdWeek.org.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
