Niech wykorzystanie TIK w nauczaniu przestanie być fikcją

Od kilku lat fascynuje mnie wykorzystywanie TIK w nauczaniu. Od kilku miesięcy korzystam, a raczej staram się korzystać z platformy edukacyjnej moodle w nauczaniu języka obcego w szkole ponadgimnazjalnej. W szkole mamy pracownie komputerowe wyposażone w sprzęt oraz dostęp do Internetu, które są wykorzystywane tylko i wyłącznie do lekcji z technologii informacyjnej. Aby dostać się do pracowni pozostali nauczyciele mają raczej marne szanse. Pracownie są wolne po lekcjach od godz. 15.30. W wyjątkowych sytuacjach udaje mi się wejść do sali komputerowej pod nieobecność nauczyciele-informatyka. Ale to i tak nie jest proste i łatwe. Najpierw czeka mnie długie i gęste tłumaczenie się przed dyrekcją, po co chcę wejść, a dlaczego, a z którą klasą, a czy nie mogę tego zrobić inaczej, a czy nie zepsuję komputerów, a czy umiem je włączyć, a czy na pewno sobie poradzę, a czy wyłączę komputery jak trzeba itp. itd. Po tak męczącym wstępie i boju dostaję upragniony klucz od  złotej komnaty. Jest to wtedy święto w moich klasach. Nie pomagają tłumaczenia i przekonywanie dyrekcji, że korzystam w celach naukowych a nie rozrywkowych. Sama prowadzę szkolenia dla nauczycieli, jak wykorzystywać TIK w nauczaniu, więc te wszystkie pytania (za każdym razem takie same) są dla mnie śmieszne i potwornie męczące. I tak cały mój i uczniów zapał do pracy zostaje powolutku zabity.

Zadaję więc uczniom zamiast tradycyjnych zadań domowych zadania na platformie edukacyjnej moodle lub przynoszę na lekcję własnego laptopa z własnym Internetem a jeden z uczniów prywatny projektor multimedialny. Ale czy tak powinno to wyglądać? W nowej podstawie programowej, która do szkół ponadgimanzjalnych wejdzie od roku szkolnego 2012/2013 istnieje zapis aby wykorzystywać TIK w nauczaniu i wyposażać sale przedmiotowe w odpowiedni sprzęt. Już dziś wiadomo, że jest to czysta fikcja.

Moim zdaniem pomysł, aby pierwszoklasiści dostali laptopy jest chybiony. Będą to wyrzucone pieniądze w błoto. Nie wyobrażam sobie maluchów siedzących godzinami nad laptopami. Na pewno więcej korzyści przyniosło by wyposażenie pracowni przedmiotowych w laptopy, rzutnik i dostęp do szybkiego Internetu w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Jest to marzenie wielu nauczycieli, aby móc swobodnie korzystać z pracowni komputerowej i Internetu. To co obecnie wykorzystuje się w większości szkół to tradycyjna tablica i biała kreda (kolorową musze kupić sama). Mamy w szkole także ostatni hit edukacyjny: tablicę interaktywną. Ale mało kto umie z niej korzystać, gdyż nie odbyło się żadne sensowne szkolenie z tego zakresu. Bo za drogie i szkoły na to nie stać. No i nie mamy dobrych programów edukacyjnych, bo za drogie. A te dołączone do tablicy nie nadają się do pracy: albo za trudne i niezgodne z podstawą programową albo nie na ten etap edukacyjny tylko na niższy. Kolejny przykład wyrzucenia pieniędzy w błoto.

Dzisiejsza polska szkoła i oświata to relikt z przeszłości, gdzie nie ma wstępu nowoczesna technologia czy myśl. To zaścianek nowoczesnych metod nauczania, konserwatywnego podejścia do wprowadzania nowinek technicznych, totalny i chroniczny brak funduszy na wszystko: od papieru toaletowego począwszy a skończywszy na dostępie do Internetu. Brak odpowiednich szkoleń i przygotowania nauczycieli do wykorzystywania TIK w nauczaniu dopełnia obrazu całości polskiej edukacji. Dlatego apeluję do wszystkich nauczycieli, edukatorów, ekspertów: oprotestujmy pomysł przekazania komputerów uczniom pierwszych klas - jest znacznie więcej potrzeb polskiej szkoły w obszarze TIK, które powinny być finansowane ze środków publicznych, skoro pojawiła się taka możliwość!

 

 

Więcej głosów w debacie na temat przekazania laptopów uczniom:
» Stanowisko KOED w sprawie rządowego programu "Cyfrowa szkoła"
» Dyskusji o komputerach dla uczniów ciąg dalszy
» Jak wydać duże pieniądze ze szkodą dla edukacji dzieci?
» Laptopy (nie) dla pierwszaków?