Okowy dotychczasowej szkoły
Szkoła dotychczasowa, tradycyjna, czyli „wiedzowa”, w dużej mierze pamięciowa, wymagająca opanowania dużego zasobu wiedzy przedmiotowej, często faktograficznej, encyklopedycznej, jest dziś jednak przeżytkiem. Jest też kosztownym i nieskutecznym wysiłkiem edukacyjnym. Wiadomości dziś zdobywane, np. o szczegółowej budowie wirusów czy bakterii, albo o układzie nerwowym szczura oraz prawie cała inna tego typu wiedza, jest powszechnie dostępna w Internecie. Może zatem prawdą jest, że dziś wystarczy zdobyć informacje o drodze dostępu do tej wiedzy i ją rzeczowo, porządnie, wykorzystać wg własnych potrzeb? Pisałem o tym w artykule
O nowoczesności edukacji.
Syzyfowy wysiłek uczniów
Szkoła dzisiejsza wymaga syzyfowego wysiłku, który może i w jakimś stopniu rozwija uczniów, ale często też budzi w nich upiory i agresję. Kto to był Syzyf i czym jest „syzyfowy trud” - rozumieją pewnie wszyscy, którzy są po „wiedzowej” szkole. A właściwie, po co mi znać dzieje Syzyfa? Po co znać rozwój tasiemca nieuzbrojonego czy motylicy wątrobowej?
A z czym kojarzy się polskim uczniom pojęcie „uczenie się”. Na pytanie, czym jest uczenie się? – uczniowie odpowiadają prawie jednogłośnie, że to jest „wkuwanie”. Daje to chyba nienajlepszy obraz szkoły po 10 latach nieustającej reformy. Ta reforma oczywiście była bardzo potrzebna 10 lat temu i zmieniła „coś tam” w polskiej szkole, ale nie zmieniła jej na tyle, aby szkoła była w stanie nadążać za zmianami we współczesnym świecie. W mediach czytałem wprawdzie niedawno artykuł pod tytułem „Szkoły sobie radzą”. Radzą sobie, radzą (…) - ale to jest dziś zbyt mało!
PONAD DEKADA INSPIR@CJI (2013-2024)
Polska szkoła tkwi wyraźnie w okowach XX-, a nawet także XIX-wiecznego nauczania. Właśnie nauczania, a nie edukacji, bo ta w swej naturze rodziła się pod koniec minionego stulecia i oznacza (a przynajmniej powinna), najkrócej mówiąc, integralne zespolenie działań dydaktycznych i wychowawczych, wyzwolonych od uczenia się na pamięć.
Ostatnie komentarze