Oglądamy filmy preparowane: Jojo z Deutsche Welle (odpowiednik TV Polonia), filmy dokumentalne: ZeitWorte Instytutu Goethego, ekranizacje lektur: My, dzieci z Dworca Zoo, filmy fabularne: Fussball ist unser Leben. Filmy te obrazują różnice kulturowe: odmienne podejście wobec wieku, płci, historii... Ułatwiają profilaktykę stereotypu. Poszerzają horyzonty.
Podczas lekcji nigdy jednak nie oglądamy filmu od początku do końca. Takie rozwiązanie wspomaga pamięć. Zadanie niedokończone i szacowanie wszelakich rozwiązań i następstw pomaga lepiej przyswoić struktury, zwroty, umożliwia łatwiejsze przeniesienie/przesuniecie kompetencji w inne obszary niż tylko te szkolne.
Oglądamy fragment i stawiamy hipotezy - co było przedtem, a co nastąpi? Jak skończy się ta scena?
Oglądamy filmy niemieckie wyłącznie z załączonym tekstem/listą dialogową (również po polsku, albo po angielsku). Tniemy listę dialogowa i gramy w filmowe bingo – uczniowie oglądają i słuchają, a równocześnie czytają rozłożone przed nimi karty. Kiedy tekst filmu pokrywa się z tekstem kart, uczniowie krzyczą: Ich hab.’s.
Opisujemy i charakteryzujemy postaci i miejsca. Na podstawie wyglądu, mimiki, ubioru stawiamy hipotezy na temat znaczenia, losu, charakteru, powiązań... Opowiadamy zdarzenia widziane, mające nastąpić, przypuszczalne.. Oglądamy bez dźwięku, słuchamy bez obrazu. Zgadujemy, ćwiczymy spostrzegawczość. Wracamy do oglądanych filmów.
Uczniowie czytają jako lektorzy, a później mówią dialogi z pamięci – wolno improwizować – wszak chodzi o mówienie, o ćwiczenie swobodnego mówienia.
Omawiamy, analizujemy film - jego tło, jego genezę. Nie tylko po niemiecku, także po polsku. Wszystkich nas bowiem obowiązuje ustawa o języku polskim. Oglądamy filmy z napisami w innych językach. Czytamy o twórcach: scenarzystach, reżyserach, kompozytorach, operatorach i aktorach. Robimy plakaty. Po polsku i po niemiecku - czasami w innych językach.
Okazuje się, że najlepsze wyniki w PISA mają uczniowie z krajów, gdzie filmy wyświetla się z napisami – ale bez lektora.
Notka o autorze: Aleksander Lubina – nauczyciel języka niemieckiego w Gimnazjum nr 3 im. Noblistów Polskich w Gliwicach, 20 lat doradca i konsultant, 10 lat w komisjach ds. awansu zawodowego nauczycieli, pracował 9 lat w szkołach podstawowych, 10 lat w gimnazjach, 13 lat w liceach, 6 lat na uniwersytecie. Autor skryptów, poradników, śpiewnika – publicysta, pisarz, poeta.
Ostatnie komentarze