Lektura w pudełku

Zastanawiacie się jak to możliwe? Bardzo prosto. Prowadząc zajęcia z czwartakami postanowiłam, że przy okazji omawiania „Charliego i fabryki czekolady”, spróbujemy stworzyć ową fabrykę. Klasa, podzielona na zespoły, przystąpiła do działań.

Do budowy potrzebowaliśmy:

• pudełek po butach;
• kolorowej bibuły;
• plasteliny;
• tektury.

Zadaniem każdego zespołu było przygotowanie makiety jednego z pomieszczeń. O tym, jakie to pomieszczenie zdecydowało losowanie. Dzieci szybko podzieliły się pracą. Ktoś miał poszukać cytatów z opisem, ktoś inny planował wystrój, a jeszcze inna osoba zaczynała lepić z plasteliny niezbędne elementy. W ramach podsumowania, odwiedziliśmy wszystkie miejsca, o których dzieci opowiadały (przywołując konkretne zdarzenia i bohaterów).

Kolejne hale fabryczne wyposażone zostały w rozmaite sprzęty ulepione z plasteliny, bądź skonstruowane z tektury. Dodatkowo dzieci ulepiły maleńkie postaci, których zadaniem było krzątanie się… Nawet nie przypuszczałam, że wszyscy tak bardzo zaangażują się w działania.

Inny wariant tego ćwiczenia wygląda tak, że uczniowie przynoszą w pudełkach „skarby” łączące się z treścią lektury, nad którą pracują. Dzięki takiemu zadaniu młodzi ludzie nie tylko maja szansę wykazać się pomysłowością, udowodnić, że znają treść, ale przede wszystkim trenują umiejętność argumentowania (warto, by każdy zaprezentował swoje pudełko i opowiedział, dlaczego zdecydował się na takie, a nie inne drobiazgi).

A jakie są Wasze patenty na lektury szkolne? Wolicie tradycyjne metody pracy, czy pozwalacie sobie na szaleństwo?

Notka o autorce: Joanna Krzemińska jest nauczycielką języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym "Mikron" w Łodzi. Prowadzi własny blog edukacyjny Zakręcony Belfer. Należy do społeczności Superbelfrzy RP. Niniejszy artykuł opublikowany został w blogu Superbelfrów. Licencja CC-BY-SA.