W sierpniu 2012 r., w cztery miesiące od uruchomienia swej działalności, Coursera – jeden z dostawców masowych otwartych kursów on-line (ang. Massive Open Online Course, MOOC) szybko umacniający swą pozycję w sieci, zarejestrowała milion użytkowników z prawie 200 krajów. W grudniu 2013 r tych użytkowników było już 5,8 mln.
Jest to jedna z wielu zaskakujących danych, którą można przytoczyć w związku z szybkim wzrostem popularności kursów MOOC, potwierdzających światowe zainteresowanie dostępem do uniwersyteckich kursów on-line.
Duża liczba osób zapisujących się na kursy MOOC oraz zainteresowanie uniwersytetów propagowaniem treści on-line, sprawiły, że model ten znalazł się w centrum zainteresowania. Angielski termin MOOC pochodzi z roku 2008, kiedy pojawiło się jako nazwa eksperymentu pedagogicznego mającego na celu stworzenie bardziej demokratycznego i połączonego w sieci środowiska kształcenia. Od roku 2011 uniwersytety określają tym terminem ofertę kursów przeznaczonych dla rzeszy studentów z całego świata. Obecnie kursy MOOC obejmują szeroki wachlarz modeli pedagogicznych.
George Siemens rozróżnia pomiędzy „cMOOC”, które śledzą pierwotny model „konektywistyczny” oraz kursami bardziej zinstytucjonalizowanymi i strukturalnie zorganizowanymi, które nazywa „xMOOC”. Pomimo tych różnic, kursy MOOC jako takie stawiają przed społecznością edukacyjną pewne wyzwania. Wielu z nas uważa, że MOOC to w końcu ta zmiana w edukacji oparta na technologii, na którą czekaliśmy przez prawie dwie dekady.
Numer 33 eLearning Papers analizuje wpływ MOOC na instytucje edukacyjne i ich użytkowników. Jakie strategie nauczania i uczenia się mogą być wykorzystane w celu udoskonalania kształcenia przy wykorzystaniu MOOC? W jaki sposób MOOC dostosowują się do obecnej rzeczywistości pedagogicznej i czy kraje rozwijające się będą mogły korzystać z powodzeniem z tego modelu?
Musimy także zastanowić się, jaki będzie ich potencjalny wpływ na struktury edukacyjne. Biorąc pod uwagę szybką ekspansję platform xMOOC połączonych z sieciami uniwersyteckimi – takich jak Coursera, Udacity, edX, czy najnowsza platforma europejska Futurelearn – pojawia się podstawowe pytanie: jaka jest ich rola w systemie edukacyjnym, a w szczególności w szkolnictwie wyższym?
W tym numerze eLearning Papers zebrane zostały opisy szczegółowych badań oraz praktycznych przykładów, aby zachęcić do debaty w tej nowej dziedzinie badań.
Przeczytaj artykuły w numerze 33 eLearning Papers. Skrót w języku polskim: http://openeducationeuropa.eu/sites/default/files/old/eLPapers_Issue33_PL.pdf
Poszczególne artykuły (PDF) dostępne są w języku angielskim na stronie http://openeducationeuropa.eu/pl/paper/masowe-otwarte-kursy-line-mooc-i-dalsze-perspektywy (należy wejść w wybrany tytuł artykułu i pobrać tekst z zakładki bocznej).
eLearning Papers jest częścią portalu OpenEducationEuropa.eu. Portal ten jest inicjatywą Komisji Europejskiej mającą na celu promowanie wykorzystania technologii multimedialnych i internetu w edukacji szkolnej, wyższej i ustawicznej. Licencja CC-BY 3.0 Unported.
