Przeczytałam i zrobiłam streszczenie artykułu o badaniach nad coachingiem nauczycielskim w Stanach Zjednoczonych. Coaching w tym artykule rozumiany jest jako obserwacja lekcji i przekazywanie informacji zwrotnej po obserwacji.
Podstawowe informacje:
- Badania pokazują, że większe korzyści przynosi coaching organizowany w małej grupie niż w całej szkole lub narzucony w systemie.
- Coaching nauczycielski skutkuje poprawą relacji w klasie szkolnej i poprawą nauczania; poprawa wyników nauczania uczniów jest widoczna w pierwszym roku, potem nie jest już tak widoczna.
- Korzyści z coachingu są większe niż z tradycyjnego doskonalenia nauczycieli na warsztatach i seminariach. Najlepiej, gdy coaching jest uzupełniony doskonaleniem.
- Zysk w osiągnięciach uczniów wynikający z pracy ich nauczyciela z coachem, można porównać do różnicy wpływu jaki osiąga doświadczony nauczyciel (5-10 lat stażu pracy) i nauczyciel poczatkujący w zawodzie.
- W coachingu mniejsze znaczenie ma częstotliwość spotkań, jakość zależy od informacji zwrotnej przekazywanej osobie obserwowanej.
- Lepsze wyniki daje coaching koleżeński pomiędzy nauczycielami z tej samej szkoły, niż z wykorzystaniem eksperta zewnętrznego.
- Nie zdołano wypracować jednego skutecznego sposobu na coaching nauczycielski.
Streszczenie artykułu:
Czy każdy nauczyciel potrzebuje tego samego typu coachingu?
Jill Barshay autor artykułu na temat coachingu nauczycielskiego w USA powołuje się na wyniki 60 badań nad coachingiem nauczycieli. Jednym z wyników jest to, że korzyści z coachingu znikają, gdy programy coachingowe próbują objąć swoim zasięgiem większą liczbę nauczycieli.
Jest jasne, że tak jak sportowcy stają się silniejsi pod okiem dobrego trenera, tak nauczyciele w kontakcie z coachem doskonalą się w swojej pracy. Jest wiele typów programów coachingowych, ale najczęściej program polega na opiece doświadczonego nauczyciela nad mniej doświadczonym. Coach obserwuje lekcje swojego partnera i daje mu informację zwrotną, odnosząc się w niej np. do pracy nauczyciela w odniesieniu do błędów uczniów albo do analizy pytań, które zadaje nauczyciel i ich wpływu na myślenie uczniów.
Obserwowany analizuje sugestie coacha, po czym obserwacja jest powtarzana. Liczba obserwacji zależy od potrzeb obserwowanego.
W latach 90 naukowcy badacze zaczęli badać, na ile coaching przynosi korzyści i czy te korzyści są większe, czy mniejsze w porównaniu z udziałem nauczycieli w szkoleniach i seminariach mających na celu profesjonalny rozwój nauczyciela. W końcu badacze doszli do frustrującego wniosku, że owszem coaching może pomóc, ale nie znaleziono takiego programu coachingowego, który byłby korzystny dla większej liczby nauczycieli.
Matthew Karft, profesor z Brown University zauważa, że coaching traci na wartości, gdy program zaczyna obejmować większą liczbę nauczycieli. Kraft zadaje zatem pytanie, czy powinniśmy szukać jednego programu coachingowego dobrego dla większej liczby nauczycieli.
Kraft rozpoczął swoje badania wraz z kolegą z klasy, Davidem Blazarem, gdy byli studentami Harvard Graduate School of Education. Prowadzili badania w Nowym Orleanie i okazało się, że przez pierwszy rok stosowania coachingu w roku 2011 roku, nauczanie poprawiło się, ale już w drugim i trzecim w roku nie zaobserwowano takiej samej poprawy. Naukowcy chcieli porównać zyski z programu coachingowego z innymi działaniami doskonalącymi prace nauczycieli. Podczas obecnych badań na uniwersytecie Maryland, naukowcy wykonali wiele badań. Zgromadzili wyniki z 60 programów i okazało się, że coaching znacznie poprawił jakość nauczania w klasie, mierzoną jakością interakcji nauczycieli z uczniami. Ale nie nastąpiła poprawa osiągnięć akademickich uczniów – np. wyników czytelnictwa czy umiejętności matematycznych. Ich najnowsze badanie, wraz z Dylanem Hogan, zostały opublikowane w lutym 2018 roku w miesięczniku “Review of Educational Research”.
W porównaniu do korzyści wynikających z udziału nauczycieli w tradycyjnym doskonaleniu małe zyski wynikające z coachingu są i tak lepsze. A jak wiadomo uczęszczanie nauczycieli na seminaria szkoleniowe lub warsztaty, jest bardziej kosztowne dla systemu oświaty.
Zysk w osiągnięciach uczniów wynikający z pracy ich nauczyciela z coachem, można porównać do różnicy wpływu jaki osiąga doświadczony nauczyciel (5-10 lat stażu pracy) i nauczyciel poczatkujący w zawodzie.
Kraft zauważa, że coaching ma wpływ na jakość nauczania, ale trudno zbadać jego wpływ na wyniki uczniów.
Gdy badacze przyjrzeli się wynikom i zauważyli, że niektóre programy wykazały znacznie lepsze wyniki niż inne, zarówno pod względem jakości nauczania, jak i osiągnięć uczniów. Co zaskakujące, korzyści z coachingu nie zwiększały się pod wpływem większej liczby sesji w postaci obserwacji. W niektórych przypadkach coache spotykali się z podopiecznymi nauczycielami zaledwie trzy lub cztery razy, a w innych przypadkach było to 15 sesji.
Kraft uważa, że najbardziej znaczącym czynnikiem może tu być jakość informacji zwrotnej, a nie liczba sesji.
Najbardziej korzystny wpływ coachingu był wtedy, gdy koncentrował się na wdrażaniu nowego programu lub nowej metody nauczania. Najlepiej, gdy coaching jest połączony z warsztatami.
Zauważono, że programy coachingowe obejmujące mniejszą liczbę nauczycieli lepie się sprawdzają. Jednym z owocnych przykładów może być program w jednym z gimnazjów w Kalifornii. Losowo przydzielono ośmiu nauczycieli do coachingowych sesji Zwracano uwagę na to, aby nauczyciele skupiali się nad tym, aby uczniowie byli aktywnymi, krytycznymi czytelnikami. Wszyscy nauczyciele w szkle jednocześnie uczestniczyli w wielu sesjach doskonalenia zawodowego, mających na celu poprawienie czytanie w szkole. Ale uczniowie nauczycieli biorących udział w programie coachingowym osiągnęli znacznie większe postępy w czytaniu.
Zauważono, że przy większych liczbowo programach coachingowych zmniejsza się jakość programu. Między innymi dlatego, że trudno jest też znaleźć doświadczonych coachy. Przy małym programie entuzjazm uczestników jest większy. Uczestnicy doceniają program i starają się rozwijać techniki używane w coachigu. Jeśli program jest bardzo duży, np. jest prowadzony w całym systemie edukacyjnym, to nie wszyscy nauczyciele są tak otwarci, aby przyjmować informację zwrotną i zmieniać swoje nauczanie.
Trudnością każdego programu coachingowego polega na stworzeniu planu obserwacji, jeśli uczestników jest więcej, to program staje się bardziej trudny do zalanowania.
Kraft radzi, aby ograniczyć liczbę nauczycieli biorących udział w programie coachingowym i decydować się na koleżeński coaching, a nie na ekspercki. W coachingu koleżeńskim program przebiega wśród nauczycieli z jednej szkoły i oni są głównymi aktorami. Wiadomo też, że są oni lepszymi specjalistami od danej szkoły, niż eksperci z zewnątrz. Łatwiej znaleźć wśród nauczycieli w szkole specjalistę w danej dziedzinie.
Obserwacja coachingowa może być również prowadzona poprzez nagrywanie filmu z lekcji, wtedy jest mniejsza interwencja nauczyciela obserwującego w przebieg lekcji, a dodatkową korzyścią jest możliwość oglądania lekcji kilka razy. Znana jest też metoda coachingowa, w której coach udziela podczas obserwacji wskazówek nauczycielowi prze słuchawki.
Nadal nie poznano najlepszego sposobu na pomoc nauczycielom w stawaniu się lepszymi nauczycielami.
Notka o autorce: Danuta Sterna – była nauczycielka matematyki i dyrektorka szkoły, ekspertka merytoryczna w programie Szkoła Ucząca Się (SUS) (prowadzonym przez CEO i PAFW), autorka książek i publikacji dla nauczycieli, propaguje ocenianie kształtujące w polskich szkołach. Niniejszy wpis pochodzi z jej bloga w partnerskiej platformie Edunews.pl – www.osswiata.pl.
