Gra w powtórkę, powtórka z grą

Temat projektu dotyczył jak zwykle języka niemieckiego “Czy lekcja powtórzeniowa z języka niemieckiego musi być nudna? – stworzenie planszowej gry edukacyjnej” .

Cele projektu:

• utrwalenie i powtórzenie słownictwa z języka niemieckiego z różnych obszarów tematycznych
• urozmaicenie zajęć lekcyjnych
• nauka przez zabawę
• rozwijanie zdolności manualnych
• poszerzanie horyzontów i rozbudzanie wyobraźni
• nauka w sposób niekonwencjonalny
• współpraca w grupie

Jak to wszystko wyglądało?

Zadanie uczniów polegało na zaprojektowaniu od początku do końca ciekawej gry planszowej. W ramach projektu mieli wykonać dużą planszę, pionki do gry, kostkę oraz opracować instrukcję do gry.

Jednym z głównych moich założeń była możliwość wykorzystywania gry na zajęciach z innymi klasami w celach powtórzeniowych.
Drugą ważną kwestią było zaangażowanie całej społeczności klasowej.

W ramach projektu powstała edukacyjna gra planszowa KREATIVITY z dużymi drewnianymi pionkami i kostką oraz instrukcją samodzielnie wykonaną przez uczniów. Ciekawym jest fakt, że wcześniejsza aktywność uczniów na lekcjach języka niemieckiego była znikoma. Dzięki pracy nad tą grą wykazali się swoją pomysłowością, zaradnością, a przede wszystkim chętnie realizowali kolejne zadania i praca nad projektem sprawiała im frajdę.

Jednym z zadań było także przygotowanie pięciu zestawów kart tematycznych:

• Freizeit (czas wolny) – Verben (czasowniki)
• Haustiere (zwierzątka domowe)
• Sportaktivitäten (aktywności sportowe)
• Familie (rodzina)
• Charakter und Aussehen (charakter i wygląd) – Adjektive (przymiotniki)

Instrukcja i zasady

W ostatecznej wersji gra zawierała planszę do gry, 4 pionki, kostkę, karty z hasłami i instrukcję do gry.

Gracze dzielą się na 2 do 4 drużyn (każda drużyna może liczyć od 2 do kilkunastu osób). Następnie rozkładają plansze, karty z hasłami układają zakryte na stosiku obok planszy. Dodatkowo przygotowują notatnik i ołówek, w warunkach szkolnych może być tablica i kreda. Po kolei przedstawiciel każdej drużyny rzuca kostką. Drużyna, która wyrzuci więcej oczek ma prawo wyboru koloru pionka i zaczyna rozgrywkę. Drużyny rzucają kostką na przemian.

W grę można grać na dwa sposoby:

a) z kostką:

Rozgrywka toczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Pierwszy z graczy rzuca kostką i przesuwa pionek o tyle pól, ile oczek wskaże kostka. Jeżeli pionek stanął na polu „POKAŻ” lub „NARYSUJ”, gracz bierze pierwszą z góry kartę z wybranej przez grupę kategorii. Następnie losujący musi zgodnie z poleceniem z pola na planszy pokazać lub narysować wylosowane hasło. Zgadującym jest partner (lub partnerzy) z tej samej drużyny. Jeżeli odgadnie (lub odgadną) hasło, pionek może pozostać na swoim miejscu. Jeżeli nie odgadnie(odgadną) – pionek musi wrócić na poprzednio zajmowane miejsce. Kolejny ruch należy do drużyny przeciwnika. Użyta karta wraca na spód talii. Gracze z drużyny odgadują i pokazują hasła na przemian.

b) bez kostki:

Rozgrywka toczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gracze wybierają stawkę, o którą będzie rozgrywać się dana partia: 2 pkt, 3pkt, 4pkt, 5pkt. Jeżeli drużyna odgadnie hasło z wybranej stawki, przesuwa pionek o tyle pól do przodu, ile wskazuje wybrana stawka.

Jeżeli nie odgadnie to pozostaje na swoim miejscu. Kolejny ruch należy do drużyny przeciwnika. Użyta karta wraca na spód talii. Gracze z drużyn odgadują i pokazują hasła na przemian.

Na planszy znajdują się następujące pola:

Rys.1 – Pokaż za pomocą gestów wylosowane hasło.

Rys.2 – Narysuj wylosowane hasło.

UWAGA!! Podczas pokazywania hasła nie wolno używać słów, a podczas rysowania nie wolno także pisać wyrazów ani cyfr. Ostateczną wersję hasła należy podać w języku niemieckim.

Zakończenie rozgrywki

Wygrywa ta drużyna, której pionek jako pierwszy stanie na polu Meta.

Na moim blogu deutschfun można podejrzeć jak wyglądała prezentacja projektu oraz poczytać o dalszych jej losach na języku niemieckim.

Wskazówki

Gra wymaga zagospodarowania większej przestrzeni w związku z dużą aktywnością zaangażowanych uczniów: rzuty kostką, pokazywanie pojęć lub rysowanie na tablicy.

Czas przeznaczony na odgadywanie haseł nie powinien być zbyt długi – dobrze ustalić na początku zajęć ile dokładnie będzie wynosił. Można wykorzystać małą klepsydrę albo minutnik kuchenny.

Kolejne karty tematyczne mogą tworzyć uczniowie w ramach dodatkowych punktów z aktywności.

Dodatkowo dla grupy zwycięskiej można na początku ustalić nagrodę: punkty lub ocena z aktywności.

Refleksje

Zachęcam wszystkich do podjęcia próby zrealizowania takiego właśnie projektu z uczniami, ponieważ praca nad nim uczy uczniów współdziałania w czasie przygotowania gry, kompromisów na etapie jej tworzenia, kreatywności, planowania, rozdzielania zadań i samodzielności w podejmowaniu decyzji. Stworzoną grę można potem wykorzystać na każdym etapie edukacyjnym i na każdym przedmiocie. Wystarczy tylko dorobić odpowiednie katy tematyczne, które na pewno chętnie wykonają sami uczniowie.

Do zalet wykorzystania planszowej gry dydaktycznej w procesie nauczania należą: łatwość w przyswajaniu treści dzięki towarzyszącym uczniom emocjom, nauczenie grającego cierpliwości, przeżywania porażek i zwycięstw, zespołowej zabawy, przestrzegania zasad, skupienia uwagi na konkretnym działaniu.

Uczniowie uczą się przez zabawę, nauka sprawia im frajdę. Poprzez działanie i śmieszne scenki sytuacyjne proces nauki jest znacznie przyśpieszony.

Stanowczo zbyt rzadko wykorzystuję tę grę na zajęciach. Za często daję się wbić w schemat, śpieszę z materiałem, bo przecież program goni, zbył łatwo poddaję się ogólnej opinii, że nauka przecież w ten sposób nie wygląda. To straszne, ale prawdziwe. Nie dam się, jak zwykle będę walczyć z samą sobą, z formatkowością, ze schematem, z nudą...

Marta Florkiewicz-Borkowska jest nauczycielką języka niemieckiego i zajęć praktycznych w Publicznym Gimnazjum nr 3 w Pielgrzymowicach. Prowadzi własny blog DeutschFun. Pierwotny artykuł ukazał się w Blogu SuperBelfrów i został nieznacznie zmodyfikowany przez Marcina Polaka; licencja CC-BY-SA.