Dixit w edukacji szkolnej

fot. Dixit - Marlena Kowalska

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Pomocą dydaktyczną, która intryguje i która niesie ogrom możliwości edukacyjnych niewątpliwie są karty z gry Dixit. Kiedy pojawiają się na lekcjach, uczniowie zazwyczaj wstrzymują oddech. Wiedzą, że lekcja będzie pełna niespodzianek. Bo Dixit to jedna niewiadoma. Piękne, bajkowe, pełne symbolicznych znaczeń karty sprawiają, że tylko od naszej wyobraźni zależy, co stanie się podczas zajęć. Gra skojarzeń to oczywiście podstawa wspólnej zabawy. Jedna lekcja z tymi kartami zazwyczaj pozostawia wśród uczniów niedosyt.

Dlatego warto, by Dixit zagościł nieco dłużej na lekcjach i stał się fundamentem projektu edukacyjnego.

W związku z tym mam taką propozycję na ten rok szkolny – gra Karta Ci (pod)powie… i kilka zasad:

1. Uczniowie pracują indywidualnie.

2. Każdy tworzy dokument w chmurze (Google), by łatwy dostęp do opowieści mieli wszyscy uczniowie.

3. W każdym miesiącu są losowane trzy karty, które stają się bazą fabuły (te same dla wszystkich w klasie).

4. Zarys pracy powstaje w czasie lekcji, w domu opowieść jest doskonalona.

W ciągu sześciu miesięcy uczniowie tworzą logicznie ze sobą połączone odcinki opowieści, zawierając w nich konkretne formy wypowiedzi:

  • listopad – opis miejsca
  • grudzień – zaproszenie
  • styczeń – charakterystyka
  • luty – przepis
  • marzec – recenzja
  • kwiecień – streszczenie

5. Każdy napisany odcinek podlega ocenie koleżeńskiej i samoocenie (uczniowie piszą komentarze w dokumencie).

6. Szczególną uwagę uczniowie zwracają nie tylko na poprawność merytoryczną, ale przede wszystkim językową, ortograficzną i interpunkcyjną – wzajemnie wskazują sobie, które fragmenty powinny być poprawione.

7. Na zakończenie działań projektowych zostaną wybrane najbardziej intrygujące opowieści, a uczniowie umotywują swoje wybory.

Taki długotrwały kontakt z kartami z pewnością przyczyni się do rozwijania uczniowskiej wyobraźni, kreatywnego myślenia oraz kształcenia umiejętności typowo polonistycznych, zatem – miłego tworzenia.


Notka o autorce: Marlena Kowalska – nauczyciel języka polskiego w Katolickiej Szkole Podstawowej im. Św. Jana Bosko w Piotrkowie Trybunalskim, autorka bloga szkoła inaczej – widziane oczami nauczyciela… Niniejszy tekst ukazał się w blogu Superbelfrów i został nieznacznie zmieniony przez Marcina Polaka. Licencja CC-BY-SA (nie dotyczy zdjęć).

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Kasia napisał/a komentarz do Rady nietrafione i rady pożyteczne
Dyrektora, a zwłaszcza dyrektorkę, cechuje żądza władzy. Arogancja ze strony dyrektorki w moim liceu...
Jacek Ścibor napisał/a komentarz do Brak chętnych do nauczania w szkołach
Moim zdaniem i Maciej Sysło i Robert Raczyński mają rację - obie wypowiedzi trafiają w sedno problem...
Gość napisał/a komentarz do Na zastępstwach
W punkt.
Ppp napisał/a komentarz do Czas na szkołę doceniania
Pytanie podstawowe: PO CO oceniać? Większość ocen, z jakimi się w życiu spotkałem, nie miało żadnego...
Robert Raczyński napisał/a komentarz do Brak chętnych do nauczania w szkołach
W żaden sposób nie negowałem potrzeby, czy wręcz obowiązku kształcenia nauczycieli. Niestety, kontyn...
Generalnie i co do zasady ok. 30% ocen jest PRZYPADKOWYCH - częściowo Pani opisała, dlaczego. Jeśli ...
Maciej Sysło napisał/a komentarz do Brak chętnych do nauczania w szkołach
W odpowiedzi na sarkastyczny ton wypowiedzi Pana Roberta mam jednak propozycję. Jednym z obowiązków ...
Robert Raczyński napisał/a komentarz do Brak chętnych do nauczania w szkołach
Jeśli pominąć ideologiczne ozdobniki, problem z brakiem nauczycieli wynika z faktu, że wiedza przest...

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie