Dixit w edukacji szkolnej

fot. Dixit - Marlena Kowalska

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Pomocą dydaktyczną, która intryguje i która niesie ogrom możliwości edukacyjnych niewątpliwie są karty z gry Dixit. Kiedy pojawiają się na lekcjach, uczniowie zazwyczaj wstrzymują oddech. Wiedzą, że lekcja będzie pełna niespodzianek. Bo Dixit to jedna niewiadoma. Piękne, bajkowe, pełne symbolicznych znaczeń karty sprawiają, że tylko od naszej wyobraźni zależy, co stanie się podczas zajęć. Gra skojarzeń to oczywiście podstawa wspólnej zabawy. Jedna lekcja z tymi kartami zazwyczaj pozostawia wśród uczniów niedosyt.

Dlatego warto, by Dixit zagościł nieco dłużej na lekcjach i stał się fundamentem projektu edukacyjnego.

W związku z tym mam taką propozycję na ten rok szkolny – gra Karta Ci (pod)powie… i kilka zasad:

1. Uczniowie pracują indywidualnie.

2. Każdy tworzy dokument w chmurze (Google), by łatwy dostęp do opowieści mieli wszyscy uczniowie.

3. W każdym miesiącu są losowane trzy karty, które stają się bazą fabuły (te same dla wszystkich w klasie).

4. Zarys pracy powstaje w czasie lekcji, w domu opowieść jest doskonalona.

W ciągu sześciu miesięcy uczniowie tworzą logicznie ze sobą połączone odcinki opowieści, zawierając w nich konkretne formy wypowiedzi:

  • listopad – opis miejsca
  • grudzień – zaproszenie
  • styczeń – charakterystyka
  • luty – przepis
  • marzec – recenzja
  • kwiecień – streszczenie

5. Każdy napisany odcinek podlega ocenie koleżeńskiej i samoocenie (uczniowie piszą komentarze w dokumencie).

6. Szczególną uwagę uczniowie zwracają nie tylko na poprawność merytoryczną, ale przede wszystkim językową, ortograficzną i interpunkcyjną – wzajemnie wskazują sobie, które fragmenty powinny być poprawione.

7. Na zakończenie działań projektowych zostaną wybrane najbardziej intrygujące opowieści, a uczniowie umotywują swoje wybory.

Taki długotrwały kontakt z kartami z pewnością przyczyni się do rozwijania uczniowskiej wyobraźni, kreatywnego myślenia oraz kształcenia umiejętności typowo polonistycznych, zatem – miłego tworzenia.


Notka o autorce: Marlena Kowalska – nauczyciel języka polskiego w Katolickiej Szkole Podstawowej im. Św. Jana Bosko w Piotrkowie Trybunalskim, autorka bloga szkoła inaczej – widziane oczami nauczyciela… Niniejszy tekst ukazał się w blogu Superbelfrów i został nieznacznie zmieniony przez Marcina Polaka. Licencja CC-BY-SA (nie dotyczy zdjęć).

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Gość napisał/a komentarz do Oceniajmy rzadziej!
Przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Dziękuję za ten artykuł.
Ppp napisał/a komentarz do Oceniajmy rzadziej!
Terada i Merill mają CAŁKOWITĄ rację. Jak ktoś chce i może - nauczy się i bez oceniania. Jeśli ktoś ...
Marcin Zaród napisał/a komentarz do Szkolna klasa - dobre miejsce do współpracy
Mój syn będąc w liceum w klasie mat-info-fiz prosił z kolegami o ustawienie takich tablic na korytar...
Marcin Polak napisał/a komentarz do Szkolna klasa - dobre miejsce do współpracy
Świetny przykład, że każdą przestrzeń klasy da się łatwo zreorganizować, aby pobudzić aktywne uczeni...
Robert Raczyński napisał/a komentarz do Informacja zwrotna dla przyszłości
O informacji zwrotnej można długo... Przedstawione tu wskazówki są cenne. Niestety, problem w tym, ż...
Andrzej napisał/a komentarz do Informacja zwrotna dla przyszłości
Bardzo proszę o przykład idealnie napisanej informacji zwrotnej.
Ppp napisał/a komentarz do Informacja zwrotna dla przyszłości
Jeśli jestem w czymś dobry - wiem o tym, dodatkowy komentarz nie jest potrzebny.Jeśli jestem w czymś...
Piotr napisał/a komentarz do Déjà vu
Codziennie z ulgą odkrywam, że jestem emerytowanym nauczycielem

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie