Dlaczego warto poszukać swojego „dlaczego?”… Słyszałam wiele opinii o ocenianiu pracy nauczyciela. Jak to? Można oceniać nauczyciela? A można! Czego tu się bać? Oczywiście, to nie jest łatwe. Może się zdarzyć, że jakaś opinia nas zszokuje, zdziwi… ale warto porozmawiać z uczniami, aby wyjaśnili nam, co mieli konkretnie na myśli, pisząc swoją ocenę. Szczególnie teraz, kiedy żyjemy w wirtualnej rzeczywistości, warto zobaczyć, co się sprawdza, a co nie. Które metody pomagają naszym uczniom podczas nauki zdalnej? Czego im brakuje i co my - nauczyciele możemy z tym zrobić? Nauczanie zdalne to zupełnie inna bajka.
Dlaczego ankietuję moich uczniów? Dlaczego pytam ich o zdanie? Robię to dlatego, aby nadążyć za potrzebami młodzieży i współczesnej edukacji. Robię to, bo uczniowie są dla mnie ważni! Robię to, bo tego potrzebuję! Istotne jest dla mnie badanie tego, co robię i jak to robię. Jednak podstawa motywacji wypływa z pytania „dlaczego?”.
„Dlaczego?” ma wartość emocjonalną, jest głęboko zakorzenioną motywacją, to CEL. Warto zadać sobie pytania: „Dlaczego robię to, co robię?”, „Co mnie motywuje?”, „Po co to robię?”.
Drugie pytanie, jakie trzeba sobie zadać to „Jak?”. „Jak?” to droga, którą podążamy do celu. To nasze mocne strony, wartości, zasady. To FILTR.
Trzecie pytanie „Co?” to wszystkie nasze działania, to nasza codzienna PRACA. Po prostu to, co robimy.
Motywacja to podstawa wszelkich działań. Warto odnaleźć swoje „dlaczego?”- tak w ogóle, nie tylko przez relacje z uczniami.
Jakie pytania zadałam moim uczniom? Poniżej prezentuję też przykładowe odpowiedzi. Pytanie nr 6 było dla mnie najistotniejsze, bo dotyczyło samopoczucia uczniów podczas moich lekcji.
Do przygotowania ankiety można wykorzystać formularze Google lub Forms Microsoftu.
1. Zalety lekcji polskiego to?
2. Wady lekcji polskiego to?
3. Co mi pomaga w nauce j. polskiego?
4. Co mi przeszkadza w nauce j. polskiego podczas lekcji zdalnych?
5. Chciałabym/chciałbym, aby moja nauczycielka polskiego wiedziała, że…
6. Czy Twoja nauczycielka polskiego dba o to, abyś czuł/a się bezpiecznie i komfortowo podczas lekcji? Dlaczego tak uważasz?
7. Jaką ocenę wystawiłbyś/abyś swojej nauczycielce? Uzasadnij krótko.
Jak widzicie zadawałam pytania w sposób polaryzacyjny – prowokowałam wręcz do obiektywnych wypowiedzi. Odwaga jest tu pierwszym krokiem!
Sama ankieta nie wystarczy- trzeba ją przeanalizować, zastanowić się nad warsztatem swojej pracy. Poddać się autorefleksji, która pomoże nam uświadomić, co jest mocną stroną naszego warsztatu pracy, a nad czym muszę jeszcze popracować. Ankieta nie może być dla ankiety, ona ma służyć naszej pracy nad sobą! Jesteśmy tylko ludźmi, mamy prawo popełniać błędy. Oby było ich jak najwięcej na naszej drodze, bo dzięki nim stajemy się lepsi, bardziej świadomi swojej ścieżki życiowej i zawodowej.
Warto też na podstawie faktów, odkryć znaczenie naszych działań! Poniżej na podstawie wybranych faktów - wypisałam ich znaczenie dla mojej pracy!
Robiąc notatki, zaczniemy dostrzegać motywy, słowa, frazy, koncepcje, które powtarzają się najczęściej. Podkreślajmy je, bo one poprowadzą Nas do „dlaczego?”.
Warto rozmawiać poważnie z uczniami o edukacji, nie bać się dialogu. Młodzi ludzie są dla nas wskaźnikiem, drogowskazem. Naprawdę warto posłuchać ich głosu i przytulić do serducha.
Możemy również poprosić rodziców uczniów o ewaluację naszych działań wychowawczych, możemy też dołączyć tu samoocenę ucznia. Zobaczycie, jak będzie im trudno samych siebie ocenić. To ciekawe doświadczenie! Polecam zrobić to w formie rozmowy, otwartej dyskusji na forum klasy. Wtedy zobaczymy pełniejszy obraz naszych działań.
Zakończę swój wpis cytatem z książki Simona Sineka:
Ludzie nie kupują tego, co robisz, tylko dlaczego to robisz.
PS Inspiracja: Simon Sinek. David Mead, Peter Docker, Znajdź swoje dlaczego, wyd. OnePress.
PS Jeśli ktoś jest ciekawy wypowiedzi moich uczniów, to odsyłam do mojego bloga: http://bycnauczycielem.blogspot.com/2021/01/ocena-dla-nauczyciela.html
Notka o autorce: Anna Konarzewska jest polonistką w XIV Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. Blogerka „Być nauczycielem…” – strony, za pomocą której inspiruje pedagogów na całym świecie- od Ameryki, przez Europę po Azję. Autorka książki „Być (nie)zwykłym wychowawcą”. Liderka Gdańskiego Projektu Edukacyjnego „Kreatywna Pedagogika”. Wykładowca w Szkole Wyższej „Ateneum” w Gdańsku na kierunku Innowacyjne i kreatywne metody pracy z uczniem. Uczy przez zachwyt, prowokację, refleksję i działanie, łącząc w ten sposób dydaktykę języka polskiego z wychowaniem i przygotowaniem uczniów do życia. Poza nauczaniem, dzieli z uczniami swoje pasje teatralne, współpracując z Operą Bałtycką oraz Nadbałtyckim Centrum Kultury. Niniejszy wpis ukazał się w blogu Superbelfrów. Licencja CC-BY-SA.
