Centrum Edukacji Obywatelskiej zaprasza nauczycieli i nauczycielki, pedagogów szkolnych i wychowawców z gimnazjum do udziału w trzeciej edycji projektu z zakres edukacji globalnej i międzykulturowej „Rozmawiajmy o uchodźcach”.

(C) Edunews.pl

Jakie czasy, takie budynki szkolne, można by tak powiedzieć. Alessandro Rigolon z Uniwersytetu w Bolonii dokonał przeglądu projektów architektonicznych kilkudziesięciu szkół europejskich, które budowane były już w XXI wieku. Na podstawie analizy dokumentów zaproponował podział (na podstawie bryły budynków i wewnętrznego układu przestrzennego) na kilka typów projektów, które jego zdaniem wyraźnie wybijają się na tle tradycyjnych budynków szkolnych, ale również lepiej pasują do współczesnych czasów.

Na jakiej podstawie myślimy, że jesteśmy humanistami bądź umysłami ścisłymi? Co wpływa na aspiracje dzieci dotyczące przyszłości, na ich ambicje związane z nauką? Jakie znaczenie ma popularyzacja nauki? Jak w edukacji realizować projekty badawcze? Skąd wiem, że nauka jest dla mnie?

Nauczyciele coraz częściej i coraz chętniej uczestniczą w różnego typu szkoleniach i kursach on-line. Zyskują dzięki temu nie tylko dodatkowe umiejętności, ale również komfort pracy w domowym zaciszu. Przy okazji, nie narażając się na dodatkowe koszty, związane z podróżą, maja okazję poznać interesujące osoby z wielu zakątków kraju. Skoro tak chętnie korzystamy z formy pracy na odległość, dlaczego nie możemy umożliwić jej stosowania naszym uczniom?

Trzydzieści pięć szkół z całej Polski realizuje projekt #Superkoderzy Fundacji Orange. Jest to pilotażowy ogólnopolski program edukacyjny, którego kluczowym elementem jest nauka programowania. I tu niespodzianka. Programowanie zostało wplecione w realizację podstawy programowej na lekcjach matematyki, historii, języka polskiego, przyrody, matematyki i muzyki. Uczniowie poznają nowoczesne technologie i narzędzia, mądrze uczą się z nich korzystać.

Zbudowanie szkoły jest proste, ale zorganizowanie jej w taki sposób, by rozwijała umiejętności na miarę XXI wieku to już prawdziwe wyzwanie. Gdy do dyspozycji mamy środowisko uczenia się zaprojektowane i wybudowane w ubiegłym stuleciu, zadanie staje się naprawdę trudne. Zrozumienie środowisk uczenia się zachodzi podobnie jak ocena zespołu jazzowego. Wystarczy przez kilka chwil wsłuchać się w rytm oraz melodię i już wiemy, czy zespół gra czysto i czy muzycy czerpią przyjemność z gry. W podobny sposób podchodzimy do narracji uczenia się. Dobra szkoła nie może fałszować. Musi trzymać się określonej linii melodycznej, pewnej konsekwencji, dzięki której różne aspekty środowiska uczenia się współgrają ze sobą i uzupełniają się.