Strona 1 z 2
Żaden z programów edukacyjnych w mediach nie zdobył do tej pory takiej widowni i popularności na świecie jak Ulica Sezamkowa, program przeznaczony dla najmłodszych widzów w wieku przedszkolnym (a później także i nieco starszych dzieci), realizujący ideę edukacji poprzez zabawę. Wychowało się na nim już kilka pokoleń osób z kilkudziesięciu krajów świata.
Ulica Sezamkowa jest jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych programów Edutainment, świetnie łączącym elementy rozrywki z treściami edukacyjnymi. Ulica Sezamkowa jest znana przede wszystkim dzięki Mupetom, oryginalnym kukiełkom stworzonym przez Jima Hensona. W ciągu 37 sezonów wyemitowano już ponad 4100 odcinków programu, co czyni go show najdłużej goszczącym na antenach w historii amerykańskiej telewizji. Jest też zarazem drugim najdłużej wyświetlanym programem dla dzieci, po angielskim Blue Peter.
Program jest produkowany w Stanach Zjednoczonych przez organizację non-profit Sezame Workshop. Debiut Ulicy Sezamkowej miał miejsce w listopadzie 1969 roku w sieci Narodowej Telewizji Edukacyjnej (NET), a rok później emisję przejęła telewizja PBS (Public Broadcasting Service).
Ulica Sezamkowa wykorzystuje w formacie programu kombinację scen fabularnych i animowanych, odgrywanych przez kukiełki, postaci animowane, a także przez prawdziwych aktorów. Głównym jej celem jest uczenie dzieci rozpoznawania liter i słów oraz liczb, podstawowych działań matematycznych, a także rozróżniania figur geometrycznych. Z czasem dodawano kolejne elementy edukacyjne w celu kształtowania podstawowych umiejętności praktycznych dzieci, takich jak na przykład bezpieczne przechodzenie przez ulicę, zachowanie higieny, muzykowanie, zdrowe odżywianie, komunikowanie się i współpraca w grupie. Cechą charakterystyczną programu jest subtelny humor, który od pierwszych odcinków przyciągał przed telewizory także starszą widownię. Był to celowy zabieg, który miał spowodować, że program razem z najmłodszymi będą oglądać ich rodzice i opiekunowie, włączając się tym samym w proces uczenia dziecka.
Format show opiera się na pomyśle przemieszania w programie kolejnych sekwencji - scen, w których występują ludzie z animacjami, krótkimi scenkami akcji i występami samych Mupetów. Wszystkie sceny mają mieć dynamikę reklam – być krótkie, zwracające uwagę i pozostające w pamięci, ale tak skonstruowane, aby proces uczenia się był bardziej zabawą niż nauką. Ulica Sezamkowa przyczyniła się bardzo do popularyzacji pojęcia i samej formuły programów Edutainment.
Program był również wyznacznikiem nowego podejścia do wielokulturowości. W wielu odcinkach Ulicy Sezamkowej występowali: niepełnosprawni, dzieci, nastolatkowi, osoby dorosłe i starsze, aktorzy biali, czarnoskórzy i pochodzenia latynoskiego. Ta różnorodność została naturalnie wbudowana w konstrukcję programu, w którym obok Mupetów mających postaci ludzkie, mamy również postaci różnokolorowe, w różnych rozmiarach, także postaci zwierzęce, a nawet wyglądających jak groźne potwory. Jim Henson skomentował ten fakt z naturalnym dla siebie humorem: „osoby, które uważają, że w programie są jakieś podziały rasowe, muszą być koloru albo zielonego, albo pomarańczowego”.
W efekcie współpracy z psychologami dziecięcymi każdy z głównych bohaterów programu - Mupetów - był dopasowany do ściśle określonego etapu rozwoju dziecka, a jego zachowania i wypowiedzi były typowe dla dzieci w danym wieku. Taki sposób ujęcia bohaterów pomagał nie tylko przekazywać określone treści edukacyjnych pod adresem różnych grup wiekowych jednocześnie, ale również oddać różne dla tych grup problemy, obawy, troski i zainteresowania.
Takie podejście było wynikiem ścisłej współpracy producentów programu z psychologami oraz powołania dla potrzeb realizacji programu w Sezame Workshop Departamentu Edukacji i Badań, odpowiedzialnego za zbieżność programu z potrzebami i oczekiwaniami najmłodszych widzów. Żeby program spełniał swoją rolę, badania prowadzono szeroko w odniesieniu do wszystkich kanałów komunikacji. Scenariusze kolejnych odcinków były zawsze opiniowane przez zespół psychologów i edukatorów, którzy mieli prawo ich odrzucenia lub modyfikacji, gdy nie spełniały założeń programu, lub gdy poszczególne sceny mogłyby okazać się niezrozumiałe dla dziecka. W efekcie powstał unikalny program edukacyjny, który „słuchał” swoich odbiorców. Wyniki przeprowadzonych badań wskazały, że 64% matek dzieci do lat 6-ciu uznało Ulicę Sezamkową za najważniejszy i najbardziej innowacyjny program edukacyjny adresowany do ich dzieci.
