Tinka Tinka Sukh (Małymi krokami w lepsze życie) - opowiadający o społeczności farmerów w północnych Indiach - jest przykładem serialu radiowego Edutainment, który odniósł olbrzymi sukces w Indiach, wpływając efektywnie na zmianę postaw społecznych w zakresie dyskryminacji kobiet oraz stosunku do osób chorych na AIDS.
Przygotowany wspólnie z Population Communications International (PCI) program emitowany był w 27 rozgłośniach regionalnych przez All India Radio (AIR) w latach 1996-1997 przez kolejne 52 tygodnie, po dwa odcinki w każdym tygodniu. Program przygotowano w języku hindi, a każdy odcinek trwał 20 minut.
Pierwszoplanowe role w programie odgrywały członkowie dwóch rodzin, reprezentujących dwie diametralnie różne filozofie życiowe. Główni bohaterowie - rodzina Chaudhri – prezentowała otwarte i nowoczesne postawy społeczne, przejawiające się przede wszystkim w tolerancji i respektowaniu równości płci, wzmacnianiu praw kobiet w życiu społeczności, zwalczaniu popularnych w Indiach prób wyłudzania wiana zamężnych kobiet (ang. anti-dowry) i budowaniu odpowiedzialnych postaw obywatelskich. Ich przeciwstawieniem była rodzina Chacha, skrajnie tradycjonalistyczna, patriarchalna i skonfliktowana z innymi członkami społeczności. Ważną rolę w programie odgrywała również postać, która zachorowała na AIDS, dzięki czemu program mógł promować wiele wątków zdrowotnych.
Wykorzystując prosty mechanizm przeciwstawienia odmiennych postaw i zachowań organizatorzy programu mieli możliwość ukazywania negatywnych konsekwencji istniejącej w społeczności wiejskiej nietolerancji i dyskryminacji oraz promowania tych postaw, które przyczyniały się do poprawy jakości życia mieszkańców.
W programie wykorzystano również elementy muzyczne. Jeden z ważniejszych kompozytorów Bollywood skomponował specjalnie dla serialu muzykę, a piosenki w audycji śpiewali popularni piosenkarze hinduscy. Dodatkowo na koniec każdego z odcinka muzyczny dwuwiersz podkreślał jeszcze główny przekaz audycji. Muzyka, obok dobrego scenariusza i świetnych ról aktorów, przyczyniła się do popularności programu, którego średnia słuchalność wyniosła 40 milionów osób.
W programie wykorzystano również element interakcji ze słuchaczami – zapraszając ich jeszcze przed emisją serialu do przysyłania swoich pomysłów i komentarzy pod kątem planowanego scenariusza. Do radia nadesłano około 150 tysięcy listów, a wiele wątków i pytań zostało wykorzystanych już w trakcie emisji programu. Dla aktywnych słuchaczy przewidziane były nagrody, dzięki czemu przez cały czas emisji programu do AIR przysyłano odpowiedzi na pytania konkursowe.
W 1999 roku zespół badawczy z Uniwersytetu Ohio przeprowadził ewaluację programu w oparciu o badanie jakościowe na próbie 237 listów od słuchaczy oraz wizyty studyjnej w jednej z miejscowości, której słuchacze w trakcie programu przejawiali bardzo wysoką aktywność. Dla 40% badanych program skłaniał ich do rozmów z innymi członkami społeczności na tematy poruszane w audycji, 59% uznało, że wysyłając listy do redakcji programu faktycznie pomagali jego bohaterom, a 81% miało uczucie, że bohaterowie programu są ich bliskimi przyjaciółmi. Najbardziej dobitny przykład skuteczności programu przyszedł z wioski Lutsaan, w której w trakcie trwania audycji jej mieszkańcy stworzyli specjalną grupę osób mającą przeciwdziałać praktyce okupowania wianem przyjęcia żony do rodziny męża i zaczęli zbierać środki na budowę szkoły.
Sukces Tinka Tinka Sukh przyczynił się do powstania kolejnych czterech podobnych audycji w AIR.
Przeczytaj poprzedni artykuł z cyklu o wielkich programach edutainment.
Ostatnie komentarze