Wypracowania na cztery ręce

fot. CC-BY-SA Joanna Krzemińska

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Najważniejszą formą wypowiedzi dla licealistów są wypracowania maturalne (rozprawki lub analizy tekstów poetyckich). Ćwiczenie tychże przebiega zwykle według ustalonego schematu. Co się jednak stanie, gdy zaburzymy znany porządek rzeczy?

Na pomysł rotacyjnego pisania wpadłam już jakiś czas temu. Temu założeniu podporządkowany jest projekt Stworzeni z wyobraźni, w którym dziesięć zespołów z całej Polski pracuje nad dziesięcioma powieściami równocześnie (wymieniając się tylko co miesiąc powstałymi fragmentami). Idea wydała się o tyle interesująca, że postanowiłam przenieść ją na grunt licealny.

Na czym polegało ćwiczenie? Uczniowie losowali po jednym utworze literackim (pojawiły się tytuły oznaczone w podstawie programowej gwiazdką, czyli absolutnie obowiązkowe). W związku z nim mieli za zadanie sformułować temat oraz tezę (pierwszy fragment skoncentrowany był na wstępie). Następnie podawali efekty swojej pracy kolejnej osobie, by ta dopisała pierwszy argument. I tak, aż do zakończenia (wymieniając się kartkami po każdym akapicie).

Sami zainteresowani przyznali, że było to ciekawe doświadczenie. Sprawiło kłopot, ponieważ zakładało wyjście z wygodnej szufladki utartego myślenia. Zmuszało do spojrzenia na różne problemy oczyma innych ludzi (co przychodzi niektórym z wielkim trudem). Docenili jednak fakt, że mieli możliwość, za sprawą tego zadania, poszerzyć własne horyzonty, zmierzyć się z niekoniecznie oczywistym dla wszystkich oglądem na rozmaitych zagadnień.

A co na zakończenie? W związku z porządnie wykonaną pracą, wszystkie rozprawki zostaną przeze mnie docenione i sądzę, że uzyskane wyniki będą dla uczniów wielce zadowalające.

Co myślicie o takiej formie ćwiczenia? Warto dawać uczniom szansę na nieszablonowe działanie? Podzielcie się opinią, koniecznie.

PS Gdybyście mieli ochotę pobawić się z nami w pisanie wypracowań na odległość, dajcie znać. Spotkamy się projektowo!

 

Notka o autorce: Joanna Krzemińska jest nauczycielką języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym "Mikron" w Łodzi. Prowadzi własny blog edukacyjny Zakręcony Belfer. Należy do społeczności Superbelfrzy RP. Licencja CC-BY-SA.

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Wykładam matematykę i staram się postępować na przekór pewnego określenia czym jest wykład: to trans...
Stanisław Czachorowski napisał/a komentarz do Wykłady w stylu programów popularnonaukowych?
Zawsze najważniejszym jest mieć coś do powiedzenia. Interesującego, ważnego, wartościowego. Dobrze j...
Jak widzę, odniósł się Pan do mojego komentarza, więc odpowiem.Programy B. Wołoszańskiego były różne...
Pani Anno, to co zamierzam napisać dotyczy zarówno psychologów szkolnych jak i pedagogów. I jedni i...
Drodzy Państwo, czy głupotę można nazywać po imieniu? Czy głupota ministra jest głupotą szkodliwą? C...
Jak się zadaje pytanie całej klasie to nie odpowiadają nieśmiali. Te rady są ok tylko dla tych, któr...
Faktycznie ocenomania, czyli obsesja wszystkich: rodziców, uczniów, nauczycieli, na punkcie ocen (a ...
Co się stanie z tą postpiśmienną cywilizacją, gdy nastąpi długotrwały brak energii elektrycznej...?

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie