Autorzy raportu "Polska 2030" przypominają, że umiejętność uczenia się jest w gospodarce rynkowej kluczem do samorealizacji i sukcesu. Czy polska szkoła rozwija takie dyspozycje? W jaki sposób zbudować system, który pozwoli jej wyznaczać nowe cele? - o tym między innymi rozmawiali uczestnicy trzeciej redakcyjnej debaty - oto jej fragmenty.

Odnoszę wrażenie, że wprowadzone przed 10 laty rozwiązanie zupełnie nie służy budowaniu etosu nauczycielskiego, promowaniu dobrych nauczycieli, nie mobilizuje ich do poprawy jakości swojej pracy – zauważył Wojciech Starzyński w drugiej części dyskusji. „Przeciwnie, działa w odwrotnym kierunku. To jest duży problem, całkowicie przemilczany.”

Autorzy wprowadzonej 10 lat temu reformy oświaty zaproponowali nową formę sprawdzania wiedzy i umiejętności ucznia. Był to egzamin zewnętrzny, z którym całe środowisko oświatowe zaczęło wiązać nadzieje. Uznano, że może on stać się ważnym elementem rozmów o jakości edukacji; narzędziem, które ułatwi zdobycie cennych informacji o szkole i uczniu.

W drugiej części debaty z cyklu „Polska szkoła 2030. Oczekiwania i możliwości”, jaka miała miejsce w redakcji miesięcznika „Edukacja i Dialog” rozmowa dotyczy spraw fundamentalnych dla systemu oświaty: Karty Nauczyciela, roli ministerstwa, wpływu polityki i związków zawodowych na edukację oraz jakości debaty publicznej na temat polskiej edukacji.

„Kapitał intelektualny to główne źródło naszej konkurencyjności w globalnej gospodarce. Los Polski zależy od konsekwentnych i długoterminowych działań nakierowanych na jego rozwój” - czytamy w Raporcie „Polska 2030”. Innymi słowy, polska edukacja jest fundamentem naszej przyszłości. Co zatem należy zrobić, by polska oświata nie zawiodła?