O innowacjach w szkole

fot. Fotolia.com

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Czy dyrektorzy i nauczyciele lubią innowacje? Oczywiście. Innowacje są szalenie modne. Każda szkoła chce być innowacyjna. Jeśli jednak przyjrzymy się, co się za tym kryje, to się okaże, że pożądana innowacja zbyt często rozumiana jest raczej jako przemalowanie ścian na "oczojebne" kolory niż jako gruntowna przebudowa struktury lub praktyki.

Innowacje niejednokrotnie postrzegane są przez zawiadujących szkołami, jako działanie, które ma ułatwić im wykonywanie obowiązków. Chodzi o wykorzystanie "nowych" technik i narzędzi do łatwiejszego panowania nad klasą, do efektywniejszej realizacji programu, do zmobilizowania uczniów, by z mniejszymi oporami uczyli się tego, czego nie lubią. By szkoła mogła pochwalić się lepszymi wynikami, by sprawniej wytrenować olimpijczyków.

Czasem innowacje mają także pomóc zabłysnąć w jakimś konkursie, wypromowaniu się, zaistnieniu w prasie.

Kiedy jednak pojawia się sugestia do potraktowania innowacji jako impulsu do zmiany myślenia o szkole, o jej celach, zadaniach, roli społecznej - następuje konsternacja.

Kiedy podnoszona jest kwestia modyfikacji postaw, przekonań, wyobrażeń - reakcją jest opór.

Kiedy zaczyna się rozmowa o realnym wdrożeniu tak chętnie rzucanych haseł o wolności, zaufaniu, podmiotowości wzajemnym szacunku - zainteresowanie nagle gaśnie.

Nie wystarczy zmienić układu ławek w klasie, wprowadzić tablice multimedialne czy elementy oceniania kształtującego, by zaszła realna zmiana. Takich technik i narzędzi to ja się dość sporo naoglądałem. Rozmówcy mi mówili: "U nas to jest już wszystko. Jesteśmy na czasie". Innowacja prześcigała innowację. Tyle, że prawdziwa zmiana dotyczy ducha szkoły, relacji międzyludzkich, traktowania ucznia, a nie mechanicznego wdrażania nowinek, kserowania modnych rozwiązań, tylko dlatego, że inni to robią.

Czas zrozumieć, że istotą sensownych innowacji nie jest efektywniejsze sterowanie uczniem dla realizacji naszych interesów, lecz dostrzeżenie w nim człowieka, którego mamy wesprzeć w rozwoju.

 

Notka o autorze: Tomasz Tokarz - doktor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki, trener kompetencji społecznych, coach, mediator. Koordynator merytoryczny w Centrum Innowacyjna Edukacja. Nauczyciel w kilku alternatywnych szkołach. Jego pasją jest pisanie o nowoczesnym obliczu edukacji i rozwoju osobistym.

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Mirella napisał/a komentarz do Jak stworzyć prostą animację na zajęciach
Wspaniała, prosta aplikacja! Dziękuję pięknie!:))
Widać, że pani polonistka ma nikłe pojęcie o pracy nauczycieli w świetlicy szkolnej...
Ppp napisał/a komentarz do Wykorzystanie opinii uczniów w nauczaniu
Z jednej strony ciekawy pomysł. Z drugiej: mniej oceniania, mniej zadań domowych i mniej klasówek - ...
Jest jeszcze jeden problem, o którym wiadomo od zawsze, ale nikt nie chce się nim zajac. Otóż przydz...
Ppp napisał/a komentarz do Zapominamy! Jak zatem zapamiętać?
Opis zjawiska bardzo dobry, brakuje tylko najważniejszego elementu: zaznaczenia konieczności REFLEKS...
Ppp napisał/a komentarz do Jak skutecznie się uczyć?
W wyniku pracy nad sobą człowiek może się zmienić, ale TYLKO DO PEWNEGO STOPNIA. Jak ktoś jest w jak...
Magdalena Korzeb napisał/a komentarz do Czasownik na plakacie
Fajny pomysł przetestuje w domu
Gość napisał/a komentarz do Uczeń przeszkadza w lekcji...
Teoria swoje a praktyka swoje

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie