Trochę jestem już znudzony rozważaniem stale tych samych edukacyjnych dylematów, roztrząsaniem pozornych oczywistości, wyciąganiem niezmiennych wniosków i tłumaczeniem, dlaczego rzeczywistość szkolna nie jest taka, o jakiej wszyscy podobno marzą. Niestety, ta niewdzięczna (bo nieskuteczna i najwyraźniej głównym zainteresowanym tą tematyką zbędna) polemika z kreatywną księgowością oświatowej ideologii jest jedyną dostępną mi formą niezgody na, jak się wydaje, z góry zakładaną jałowość edukacyjnego dyskursu. Jest to wysiłek o tyle przykry, że często wymierzony nie w jakiegoś określonego przeciwnika, oświatowego szkodnika, czy innego przedstawiciela edukacyjnego ciemnogrodu, ale coraz częściej w enuncjacje ludzi, stojących w zasadzie po tej samej stronie barykady.

Jak ten świat się zmienił! Jeszcze cztery lata temu narzekałem, że całe zainteresowanie mediów edukacją ogranicza się do sztampowych publikacji fabrykowanych tuż przed 1. września („Uczniowie wracają do szkół”) i pod koniec czerwca („Wakacje! Jaki był ten rok szkolny?!”). A teraz bez przerwy pojawiają się nowe materiały i to w poważnych publikatorach. Źródłem potężnego wzmożenia medialnego stała się pandemia, która pokazała ludziom dotychczas nieświadomym, szczególnie rodzicom uczniów, różne wady systemu oświaty. Ruch w interesie medialnym napędza też Przemysław Czarnek ulokowany w ministerialnym fotelu. A od dwóch lat zawsze w sierpniu pojawia się wątek braku nauczycieli. Rok po roku z coraz większym natężeniem.

Niebawem wracamy do szkół i wielu z nas zastanawia się, w jaki sposób zobrazować i zaakcentować naszym uczniom zasady związane z zachowaniem się w szkole. Wizualizacja przemawia najbardziej, stąd pomysł na zasady w formie graficznej bliskiej uczniom - na ekranach smartfonów.

Należę do wielomilionowej rzeszy krótkowidzów, dlatego ten temat jest dla mnie ważny nie tylko z powodu bycia nauczycielem. Kilka dni temu obejrzałam powtórkę francuskiego filmu dokumentalnego z 2017 roku – „Epidemia krótkowzroczności”. Widziałam go już rok wcześniej, a teraz przypomniałam sobie jakie wtedy wywarł na mnie wrażenie. Spowodował, że przez ten rok świadomie i z premedytacją planowałam lekcje na dworze, nawet w trakcie nauczania zdalnego, nawet w trakcie brzydkiej pogody, a podczas zajęć w sali szkolnej robiłam z dziećmi proste ćwiczenia „na oczy”.

We wrześniu pojawią się w szkole uczniowie z bardzo zróżnicowaną wiedzą i umiejętnościami. Jeśli zaczniemy tę sprawę rozpatrywać dopiero we wrześniu, to presja czasu wymusi na nas pochopne rozwiązania. Teraz jest okazja, aby sprawę przemyśleć i podjąć, najlepiej wspólnie, dobre decyzje.

Microsoft Teams zostanie ze mną przede wszystkim do szybkiej komunikacji z uczniami i innymi nauczycielami, ale również do prowadzenia działań projektowych. W szkole prowadzimy takich projektów bardzo dużo – mówiła Małgorzata Lesisz, nauczycielka z Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 8 w Gdyni, podczas panelu zorganizowanego w ramach Microsoft EduDay 2021. Głównym tematem wydarzenia było przedstawienie scenariuszy działań edukacyjnych na czas po pandemii i próba odpowiedzi na pytanie, jak będzie wyglądać praca szkoły w czasach post-Covid. Dyrektorzy szkół, nauczyciele, uczniowie, eksperci i specjaliści z Microsoft próbowali wspólnie nakreślić obraz szkoły przyszłości, w której nauka, współpraca i budowanie wzajemnych relacji bazują nie tylko na przebywaniu w tym samym miejscu i czasie, ale także na technologii, która otwiera zupełnie nowe możliwości wzajemnych działań.