Co czwarty Polak przyznaje się, że w ciągu ostatnich siedmiu dni zdarzyło się mu wyrzucić jedzenie. Najczęściej do kosza trafiają owoce, warzywa, pieczywo oraz resztki z posiłków - wynika z najnowszego sondażu Centrum Badania Opinii Społecznej. Nie jest to tylko problem Polski, gdyż podobne praktyki mają miejsce także w innych krajach UE - jeszcze więcej od nas wyrzucają Brytyjczycy, Niemcy, Francuzi i Holendrzy (dane Eurostatu). Gospodarowanie żywnością to wciąż dość zaniedbany temat edukacji konsumenckiej.

CC-BY Stanisław Czachorowski

Rozsiadłem się na wygodnej kanapie, ale Franciszek przypomniał mi o rzeczach naprawdę ważnych. Odmłodniałem. Słowo może dużo zdziałać. Wtedy, gdy mówiący ma coś sensownego do przekazania.

(C) Edunews.pl

Grając w kości możemy skutecznie wspierać rozwój kompetencji matematycznych dzieci w szkole podstawowej. Mało osób w szkole jest świadomych tego, że mamy bardzo szeroki wybór gier edukacyjnych z kośćmi. W zasadzie na zajęciach przeprowadzonych z kostkami nie sposób się nudzić. Warto też podkreślić, że nie tylko matematyka wchodzi w grę, bo przecież mogą one być wykorzystane także na wielu innych przedmiotach.

fot. CC-BY-SA - ZSS w Kowanówku

W świecie nowoczesnych technologii programowanie stało się umiejętnością niezbędną w XXI wieku. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że przyszłość naszej cywilizacji to przyszłość cyfrowa. Wobec tego musimy wyposażyć również uczniów niepełnosprawnym intelektualnie w takie umiejętności, które pozwolą im samodzielnie funkcjonować we współczesnym świecie.

fot. Fotolia.com

W szkole cały czas zadaje się więcej pytań typu: co?, kiedy?, gdzie? i kto?, niż dlaczego?, jaka jest tego przyczyna i jakie mogą być skutki? Znając odpowiedzi na pierwszy typ pytań określani jesteśmy często mianem erudyty. Ale w dobie łatwego i powszechnego dostępu do informacji dewaluuje się już ten typ wiedzy. Często prowadzi to do funkcjonowania wiedzy tabloidowej.

(C) Edunews.pl

Rola, jaką w życiu polskiej szkoły odgrywają lub powinni odgrywać rodzice jest tylko dość ogólnie zarysowana w prawie oświatowym, co można uznać za przejaw pewnego pragmatyzmu. Rodzicielskie szeregi są po prostu niezwykle zróżnicowane. Na jednym ich krańcu lokują się wyznawcy poglądu o potrzebie dużego zaangażowania, zarówno w sferze zarządzania i nadzoru, jak uczestnictwa w życiu społecznym szkoły. Na drugim znajdują się zdeklarowani zwolennicy świętego spokoju, oczekujący, że nauczyciele sprawnie i kompetentnie zrealizują swoje zadania, w miarę możności nie absorbując uwagi (i czasu) opieki domowej.