Autorzy raportu "Polska 2030" przypominają, że umiejętność uczenia się jest w gospodarce rynkowej kluczem do samorealizacji i sukcesu. Czy polska szkoła rozwija takie dyspozycje? W jaki sposób zbudować system, który pozwoli jej wyznaczać nowe cele? - o tym między innymi rozmawiali uczestnicy trzeciej redakcyjnej debaty - oto jej fragmenty.

W drugiej części debaty z cyklu „Polska szkoła 2030. Oczekiwania i możliwości”, jaka miała miejsce w redakcji miesięcznika „Edukacja i Dialog” rozmowa dotyczy spraw fundamentalnych dla systemu oświaty: Karty Nauczyciela, roli ministerstwa, wpływu polityki i związków zawodowych na edukację oraz jakości debaty publicznej na temat polskiej edukacji.

Odnoszę wrażenie, że wprowadzone przed 10 laty rozwiązanie zupełnie nie służy budowaniu etosu nauczycielskiego, promowaniu dobrych nauczycieli, nie mobilizuje ich do poprawy jakości swojej pracy – zauważył Wojciech Starzyński w drugiej części dyskusji. „Przeciwnie, działa w odwrotnym kierunku. To jest duży problem, całkowicie przemilczany.”

„Kapitał intelektualny to główne źródło naszej konkurencyjności w globalnej gospodarce. Los Polski zależy od konsekwentnych i długoterminowych działań nakierowanych na jego rozwój” - czytamy w Raporcie „Polska 2030”. Innymi słowy, polska edukacja jest fundamentem naszej przyszłości. Co zatem należy zrobić, by polska oświata nie zawiodła?

Autorzy wprowadzonej 10 lat temu reformy oświaty zaproponowali nową formę sprawdzania wiedzy i umiejętności ucznia. Był to egzamin zewnętrzny, z którym całe środowisko oświatowe zaczęło wiązać nadzieje. Uznano, że może on stać się ważnym elementem rozmów o jakości edukacji; narzędziem, które ułatwi zdobycie cennych informacji o szkole i uczniu.