Nauczyciel w Polsce - fakty i mity (2)

Strona 2 z 2

Profesor Dorota Klus - Stańska w książce „Konstruowanie wiedzy w szkole” (D. Klus-Stańska: „Konstruowanie wiedzy w szkole”, Wydawnictwo UWM, 2002) dokonała oglądu praktyki szkolnej z punktu widzenia zdolności szkoły do zmiany metod nauczania z podającego” przekazu wiedzy  na aktywizujące. Obserwowane lekcje rejestrowała na kasetach video. Stwierdza ona, że przekazywana wiedza szkolna cechuje się absolutyzacją wiedzy publicznej, przy odrzuceniu wiedzy i kompetencji osobistych ucznia. Tak przekazywana wiedza szkolna, chociaż „prawdziwa” i „poprawna” nie powoduje rozwoju procesów poznawczych tylko podporządkowanie uczenia rozkładowi materiału.

 

Małe dzieci nie umieją się bronić przed tego rodzaju „edukacją”. Ale starsze – reagują. W opublikowanym w „Gazecie Szkolnej” liście otwartym do nauczycieli, Zosia Barańska, uczennica liceum im. Cervantesa w Warszawie, oskarża nauczycieli, że nie pozwalają uczniom wyrażać własnych sądów, wrażenia na temat poszczególnych omawianych utworów oceniają jako „prawidłowe” lub „nieprawidłowe”, eliminują jakiekolwiek przejawy własnego myślenia czy indywidualizmu. A „ja, uczeń, lubię myśleć! (…) Z takim uporem chcemy we wszystkim naśladować inne kraje, ale trzymamy się konserwatywnej wizji oświaty.” - kończy uczennica.

 

Zahamowana reforma szkolnictwa ponadgimnazjalnego, po znacznie bardziej zmodernizowanej i zaktywizowanej nauce w gimnazjum jest boleśnie odczuwana przez uczniów, którzy kończą szkołę i przygotowują się do samodzielnego studiowania. Ale szoku w dalszej edukacji nie będzie: metody podające królują również na uczelniach!

 

(Opracowanie ukazało się w numerze 2/2008 magazynu „Awangarda w edukacji”, publikujemy obszerne jego fragmenty, część 2/3)

 

• Poprzednia