Co jest kluczem do rozwoju singapurskiego społeczeństwa i gospodarki? Edukacja! Od czasu odzyskania niepodległości w 1965 roku edukacja singapurska kilka razy przechodziła transformację, dostosowując się do potrzeb dyktowanych przez życie gospodarczo-społeczne – mówi Chan Lee Mun – Chef Skills Officer z organizacji SkillsFuture Singapore.
Swój post oprę o wystąpienie Chan Lee Mun na konferencji Education Exchange Micfrosoft zorganizowanej właśnie w Singapurze, a także na rozmowach z napotkanymi uczniami. Niestety, nie udało mi się odwiedzić żadnej ze szkół, ale mam nadzieję, że jeszcze będzie taka możliwość w niedalekiej przyszłości.
Chan Lee Mun odniósł się do czterech różnych etapów zmian singapurskiej edukacji od schyłku lat pięćdziesiątych do dzisiaj. Zdjęcie poniżej ukazuje, gdzie jesteśmy teraz – edukacja nastawiona na uczącego się oraz na wartości, gdyż świat (społeczeństwo i gospodarka) napędzane są innowacjami. Jej celem od 2012 roku jest większy nacisk na pomoc każdej jednostce w optymalnym rozwijaniu swojego potencjału, innowacyjności i przedsiębiorczości. Promuje się także R&D, czyli prace badawczo-rozwojowe.
Co napędza edukacyjną zmianę?
- globalizacja,
- nowe technologie (np. internet rzeczy),
- zmieniające się zawody/role w pracy,
- spowalniający wzrost siły roboczej,
- aspiracje (meeting aspirations).
W Singapurze Skills Future – program (ruch) narodowy jest odpowiedzią na potrzebę zmian. Singapurski minister edukacji Pan Ong Ye Kung uważa, że Skills Future/Umiejętności Przyszłości to wszystko, co Singapurczycy mogą zrobić, by stworzyć przyszłość, która jest inna i lepsza od obecnej poprzez zmianę sposobu postrzegania pracy, kariery i rozwijania nas samych i następnego pokolenia, co oznacza nacisk na 4 podstawowe elementy:
- świadome wybory ludzi w zakresie edukacji i kariery zawodowej,
- zintegrowany i elastyczny system kształcenia i szkolenia,
- rozpoznanie umiejętności i rozwój kariery w oparciu o nie,
- kulturę uczenia się przez całe życie.
Program Skills Future jest skierowany do uczniów, pracowników i pracodawców.
Jak można zobaczyć, program przewiduje wiele różnych form rozwijania kompetencji przyszłości – w tym szkolenia, przewodniki, a także specjalny kredyt od rządu – szczegóły w nagraniu poniżej.
Co jest najważniejsze?
- umiejętność zastosowania wiedzy do wykonywania zadań i rozwiązywania problemów
- uczenie się przez całe życie – „Możesz nauczyć ucznia na jeden dzień, ale jeśli zaciekawisz go wiedzą, będzie kontynuował proces uczenia się tak długo, jak będzie żył” (Clay P. Bedford)
Moje spotkanie z uczennicami
Kiedy pewnego dnia razem z Dawidem Łasińskim zgubiliśmy naszą grupę i poszukiwaliśmy jej na ulicach China Town, napotkaliśmy tam bardzo wielu uczniów. Z rozmowy z nimi dowiedziałam się, że realizują projekt edukacyjny – sprawdzają potrzeby osób odwiedzających tę dzielnicę. Ich zadaniem było zaproszenie przechodniów do odpowiedzi na pytania (np. czym przyjechali do China Town, skąd pochodzą, co jest celem ich wizyty), a następnie przygotowanie prezentacji przedstawianej w szkole. Projekt musi być realizowany zespołowo.
Innego dnia spotkałam uczennice, które kwestowały na rzecz uczniów z ośrodków wychowawczych, by pomóc im w powrocie do społeczeństwa – akcja była zainicjowana przez ich szkołę.
To, co zawsze podkreślają Singapurczycy – nie mają żadnych zasobów naturalnych poza ludźmi, dlatego inwestują w ich rozwój. Mnie osobiście taki kierunek rozwoju edukacji bardzo się podoba. Pytanie, jak wygląda szkolna rzeczywistość w praktyce. Z relacji nauczycieli singapurskich dowiedziałam się, że nowe technologie stanowią normalny element edukacyjnego życia, bo przecież nie można nie skorzystać z czegoś, co pomaga w pracy. Z rozmowy z polskim studentem wiem, że uczniowie bardzo mocno ze sobą rywalizują o to, kto jest lepszy, a wynik testu zależy od poziomu całej grupy. To jest wątek, który na pewno będę chciała zgłębić, gdyż bardzo mnie zainteresował. A że nawiązałam kilka kontaktów z nauczycielami z tego zakątka świata, postaram się już niedługo wrócić z większą porcją informacji.
Notka o autorce: Oktawia Gorzeńska jest dyrektorką 17 LO w Gdyni – Szkoły z mocą zmieniania świata według Fundacji Ashoka, koordynatorką projektów, trenerką, członkinią grupy Superbelfrzy RP oraz autorką bloga www.eduzmieniacz.com. Uważa, że szkoła powinna być bliska życiu i doskonalić kompetencje społeczne, dlatego razem z uczniami realizuje projekty zmiany społecznej. Chętnie dzieli się swą wiedzą i doświadczeniem z innymi osobami, także spoza sektora edukacji. W 2015 roku zdobyła tytuł Eduinspiratora w ogólnopolskim konkursie organizowanym przez FRSE. Jest absolwentką Leadership Academy for Poland.
