Dyktanda

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Dyktanda przygotowują, przeprowadzają, poprawiają i oceniają uczniowie samodzielnie. Uczniowie przygotowują zestaw dyktand z tekstów znanych, albo też przed przeprowadzanym dyktandem zapoznają kolegów z tekstem przewidywanym.(C) Edunews.pl - cykl felietonów Aleksandra Lubiny

Następnie dana uczennica lub dany uczeń ″robi″ dyktando:

  1. czyta powoli cały tekst (wolno notować),
  2. czyta całe zdanie,
  3. dyktuje zdanie (częściami zdania),
  4. ponownie czyta całe zdanie (wolno uzupełniać),
  5. po przeczytaniu wszystkich zdań ponownie czyta cały tekst (wolno uzupełniać).

I dyktujący (czynnie) i piszący (bierniej) pracują nad: artykulacją, intonacją, rozbiorem logicznym zdań… ćwiczą rekonstrukcje tekstu i zapis przewidujący miejsca rekonstruowane.

Uczniowie wymieniają się tekstami i poprawią na podstawie wzoru znanego przed dyktandem - korzystają z nośników elektronicznych, ekranu, tablicy lub kserokopii.

Bywa, że uczennica/uczeń dyktuje, a jeden lub kilku uczniów pisze na tablicy/tablicach, pozostali na kartkach, bywa, uczennica/uczeń dyktuje, a pozostali piszą w parach lub grupach – wolno podglądać, odpisywać… a czasami nie wolno. Przeplatamy dyktowanie przez uczennicę/uczenia z odtwarzaniem z nośników – zdarza się, że czyta nauczyciel lub gość (krajowy/zagraniczny).

Uczniowie i uczennice samodzielnie, indywidualnie, w parach, grupach poprawiają na podstawie wzorca, który stanowi tekst wyjściowy, a następnie oceniają według ustalonych kryteriów i wpisują oceny do kart samooceny, a następnie do dzienników lekcyjnych - chociaż o wiele istotniejszym jest ćwiczenie i omawianie niż ocenianie formalne.

Tak przeprowadzone proste dyktando, staje się ćwiczeniem sprawności zintegrowanych, z elementami uczenia się poprzez nauczanie, z doskonaleniem kompetencji językowych i społecznych, a być może także interkomprehensji! (przepraszam – tak okropne terminy pojawiają się we współczesnej teorii).

Notka o autorze: Aleksander Lubina – nauczyciel języka niemieckiego w Gimnazjum nr 3 im. Noblistów Polskich w Gliwicach, 20 lat doradca i konsultant, 10 lat w komisjach ds. awansu zawodowego nauczycieli, pracował 9 lat w szkołach podstawowych, 10 lat w gimnazjach, 13 lat w liceach, 6 lat na uniwersytecie. Autor skryptów, poradników, śpiewnika – publicysta, pisarz, poeta.

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Przerażająca wizja. Z jednej strony trzeba gonić za technologią która rozwija świat, z drugiej stron...
Stanisław Czachorowski napisał/a komentarz do Wykład w czasach postpiśmienności, czyli szukanie drogi we mgle
Tak, najważniejszy jest tok rozumowania, opowieść o wiedzy i dochodzeniu do wniosków, odkryć. To się...
Wykładam matematykę i staram się postępować na przekór pewnego określenia czym jest wykład: to trans...
Stanisław Czachorowski napisał/a komentarz do Wykłady w stylu programów popularnonaukowych?
Zawsze najważniejszym jest mieć coś do powiedzenia. Interesującego, ważnego, wartościowego. Dobrze j...
Jak widzę, odniósł się Pan do mojego komentarza, więc odpowiem.Programy B. Wołoszańskiego były różne...
Pani Anno, to co zamierzam napisać dotyczy zarówno psychologów szkolnych jak i pedagogów. I jedni i...
Drodzy Państwo, czy głupotę można nazywać po imieniu? Czy głupota ministra jest głupotą szkodliwą? C...
Jak się zadaje pytanie całej klasie to nie odpowiadają nieśmiali. Te rady są ok tylko dla tych, któr...

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie