Nasi uczniowie, ale też nauczyciele wrócą niebawem do szkół po długim czasie edukacji zdalnej i wakacjach. Warto, abyśmy ten pierwszy tydzień wykorzystali na integrację, odnowienie relacji, wspólnoty i kształtowanie właściwych stosunków społecznych. Niezbędne będzie oczywiście ustalenie i omówienie zasad bezpiecznego przebywania w szkole według zasad epidemiologicznych.
Długa izolacja wpłynęła z pewnością na niższe poczucie własnej wartości i poczucia bezpieczeństwa wielu uczniów, ale też nauczycieli. Nie można przejść zatem w tej sytuacji do porządku dziennego i zacząć nowy rok szkolny od realizacji podstawy programowej. Przepracujemy wspólnie ten miniony czas poprzez swobodne rozmowy, dzielenie się spostrzeżeniami, emocjami i planowanie nowej rzeczywistości szkolnej.
Nie możemy także zapomnieć o rodzicach, na których w czasie edukacji zdalnej mogliśmy polegać, którzy byli dla nas wsparciem i ogromną pomocą. Bez rodziców nic by się nie udało. Podziękujemy i ustalmy kierunki dalszej współpracy. Warto podtrzymać potencjał, który wypracowaliśmy podczas e-lekcji. Kontynuujemy uczenie się od siebie, wymianę doświadczeń i wspólne podnoszenie kompetencji cyfrowych, bo z pewnością będą jeszcze nie raz przydatne.
W związku z tym przygotowałyśmy kilka propozycji swobodnych, integrujących aktywności, które przydadzą się na początku roku szkolnego.
1. Lizaki z emocjami
Warto przygotować lizaki z buźkami emocji. Zapytajmy uczniów z jakimi emocjami przyszli do szkoły. Poprośmy o wybór sygnalizatora z buźką, która odpowiada ich samopoczuciu. Nie wracajmy do tego co było, nie pytajmy o ich odczucia z edukacji zdalnej, pracujemy nad tym czego chcą i czego oczekują po powrocie do szkoły. Niech opowiedzą o swoich nadziejach, o tym czego chcieliby się nauczyć, z kim zaprzyjaźnić itd. Propozycję przygotowania lizaków opisywałyśmy tutaj.
2. Słoik oczekiwań
Przygotujemy z uczniami kolorowy, ozdobny słoik, do którego będą wrzucać anonimowo karteczki z opisami tego czego chcieliby się w nowym roku nauczyć. Jeśli nie potrafią pisać niech narysują. Następnie nauczyciel będzie lodował karteczki i odpowiadał w jaki sposób można spełnić te propozycje. Uczniowie również mogą podawać swoje sugestie. Wdrażajmy uczniów do prowadzenia dyskusji, do rozumienia potrzeb innych, a przy okazji stawiajmy do rozwijanie słownictwa i logicznego myślenia.
3. Moje imię moją mocą
Ćwiczenie mające na celu rozpoznawanie i przypomnienie imion dzieci oraz nauczycieli. Każdy uczestnik zabawy pisze na kartce swoje imię pionowo. Następnie wymienia się kartką ze swoją koleżanką lub kolegą i do każdej litery imienia kolegi dopisuje wyraz, który przedstawi jego dobre cechy, talenty, mocne strony, zabawne cechy, coś co u nich lubimy, szanujemy, może ich motto życiowe. Oddajemy następnie kartki autorom i czytamy je na głos. Oprócz przyjaznej atmosfery w klasie doskonalimy technikę czytania i wystąpień publicznych.
4. Kapelusz pytań
Każdy uczestnik zabawy pisze na małej kartce swoje pytanie, na które chciałby uzyskać odpowiedź od innych uczestników zabawy. Nie nominuje nikogo, ponieważ te karteczki będziemy losować z kapelusza, do którego trafią. Pytania nie mogą być obraźliwe i zbyt osobiste, zwłaszcza jeżeli uczestnicy jeszcze się niezbyt dobrze znają. Zabawa sprzyja wzajemnemu poznaniu się i integracji w klasie, ale także stworzenie pozytywnej atmosfery.
5. Moja supermoc
Tworzymy koło fortuny z imionami uczniów i nauczyciela. Następnie losujemy je kolejno i prosimy wylosowaną osobę o wskazanie swojej supermocy. Taka zabawa pozwala na lepsze poznanie się, kształtowanie pozytywnego wizerunku i wzajemnego szacunku do siebie. Jeśli nie chcemy mówić o sobie, to wylosowany uczeń może wybrać innego ucznia w klasie i opowiedzieć o jego supermocy. Inny pomysł na zastosowanie koła to zaproponowanie wyzwania, który wcześniej wpisujemy do koła, a zadaniem ucznia jest wylosowanie i ewentualnie przedstawienie pomysłów na jego realizację.
Kolo fortuny wygenerujesz tutaj: https://www.online-stopwatch.com/random-name-pickers/name-picker-wheel/.
6. Cyfrowa wizytówka
Dzieci uwielbiają technologię, dlatego dobrym pomysłem na pierwszą lekcję w nowej klasie, będzie stworzenie wirtualnych, spersonalizowanych kart na stronie BigHugeLabs. Narzędzie to pozwala tworzyć cyfrowych treści z obrazów i tekstu. Wystarczy dodać swoje zdjęcie, wpisać imię i najważniejsze informacje o sobie, Można również dodać ikonki, które będą nawiązywały do tego, czym się interesujemy. Karty pobieramy w formacie jpg lub wysyłamy mailem z wygenerowanym linkiem. Cyfrowe wizytówki można umieścić na Padlecie i udostępnić klasie. Dzięki takiej galerii, dzieci będą mogły się lepiej poznać. Z BigHugeLabs można również stworzyć karty bohaterom omawianych lektur, na lekcji historii karty znanych postaciach historycznych, na geografii karty ciekawych miejsc. Narzędzie to nie wymaga logowania, jeżeli jednak zdecydujemy się założyć konto, będziemy mieli dostęp do stworzonych materiałów. Więcej o narzędziu pisałyśmy tutaj.
7. Integracyjna kostka
Uczniowie siedzą w kole. Jeśli mamy możliwość to na dywanie, jeśli nie, warto tak ustawić ławki, by każdy uczeń widział innych kolegów i koleżanki. To dobra zabawa integracyjna, kiedy klasa się już trochę poznała i ma ochotę odkryć się przed innymi na forum. Nie róbmy jej jako pierwszej spośród gier i zabaw na integrację. Przygotujmy kolorową kostkę, taką która dodatkowo wyzwoli emocje i zachęci do zabawy. Każda osoba, która rzuci kostką musi podać tyle informacji o sobie, ile wypadnie oczek.
W innej wersji uczestnik zabawy może np. podawać tyle swoich umiejętności, ile wypadnie oczek. Tyle obszarów do rozwoju, które uważa za ważne w procesie jego edukacji. Może podać też tematy, które go interesują, a które warto poruszyć na lekcjach z wychowawcą. Wszystko zależy od tego, jaki cel chcemy osiągnąć.
8. Kołujące karteczki
Uczniowie siedzą w kole na dywanie lub w ławkach ustawionych w koło. Na swoich małych karteczkach zapisują pytanie, które chcieliby zadać swoim kolegom w klasie. Następnie kładą karteczki przed siebie i wybrana osoba lub nauczyciel losuje za pomocą kostki liczbę oczek, która wskaże nam liczbę przesunięć karteczki w prawo lub lewo. W tym samym momencie, wszyscy głośno licząc, rytmicznie przekładają karteczkę leżąco przed sobą o tyle miejsc, ile wyrzucono kostką. Następnie każdy uczeń zabiera kartkę, odczytuje pytanie i na nie odpowiada. Losujemy ponownie i kartki wędrują znów w określonym kierunku.
Notka o autorce: Zyta Czechowska jest absolwentką UAM w Poznaniu na kierunku pedagogika specjalna, od ponad 20 lat terapeuta i nauczyciel w szkole specjalnej. Pasjonatka nowoczesnych technologii. Współautorka projektu sieci współpracy nauczycieli „Czas TIKa”, prowadzi warsztaty, szkolenia i Rady Pedagogiczne dla nauczycieli z zakresu stosowania i wdrażania TIK. Współprowadzi bloga edukacyjnego www.specjalni.pl. Ekspert ds. awansu zawodowego nauczycieli. Trenerka Mistrzów Kodowania w zakresie programowania. Należy do społeczności Superbelfrzy RP. W 2017 r. otrzymała Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej za szczególne osiągnięcia edukacyjne i wychowawcze. Posiada tytuł Microsoft Innovative Educator Ekspert, nadawany przez firmę Microsoft najbardziej innowacyjnym nauczycielom na świecie. Ambasadorka Programu eTwinning. Nauczyciel Roku 2019 w konkursie Głosu Nauczycielskiego. Niniejszy wpis ukazał się w blogu Superbelfrów i został nieznacznie zmieniony przez Marcina Polaka. Licencja CC-BY-SA.
