Przeczytałam wpis Larry Ferlazzo na portalu Edutopia, poświęcony motywacji uczniów do nauki. Opisuje on w nim cztery cechy budowania motywacji wewnętrznej uczniów do nauki. Nie chcę tłumaczyć całego wpisu autora, ale chciałabym podzielić się kilkoma ważnymi myślami. Według autora te cztery cechy to: autonomia, kompetencja, pokrewieństwo i stosowność.
Autonomia
Zapewnienie uczniom wolność wyboru. Wybór może dotyczyć spraw prostych, organizacyjnych, takich jak: wybór miejsca siedzenia, wybór grupy zadaniowej lub wybór pomiędzy różnymi wariantami pracy domowej, ale nie powinien na tym się kończyć. Znacznie ważniejsze jest pozostawienie uczniowi możliwości wyboru poznawczego. Czyli np. na stosowanie metody problem-based learning (PBL), w której uczniowie pracując w małych grupach i decydują, które z rozwiązań problemu należy zastosować.
Kompetencja
Kompetencja budowana jest poprzez przekazywaniu uczniowi informacji zwrotnej o jego pracy. Przekazywanie uczniom informacji pozytywnej o ich pracy jest konieczne dla ich procesu uczenia się. Przy czym ważne jest nie chwalenie ucznia za jego zdolności, ale raczej doceniacie jego wysiłku i pomysłu na wykonanie pracy. Jeśli chodzi o przekazywanie uczniowi krytycznych uwag, to autor sugeruje stosowanie częściej konstrukcji "co jeśli?", zamiast komunikatu "dobrze, ale" . Np.: "podoba mi się to rozwiązanie, co jeśli zmienimy…". Czyli ocena bez osądzania.
Pokrewieństwo
Pokrewieństwo autor rozumie jako budowanie dobrych relacji. Wysokiej jakości relacje z nauczycielem, oparte na wzajemnym szacunku są kluczowym elementem pozwalającym uczniom rozwijać wewnętrzną motywację do nauki. Robert Marzano proponuje 4 działania, które nauczyciele mogą podjąć, aby wzmocnić relacje:
1. Interesuj się życiem uczniów. Dowiedz się, co ich interesuje, jakie mają nadzieje i marzenia. Pytaj, co dzieje się w ich życiu. Więcej słuchaj niż mów, co nie wyklucza podzielenia się też czasami własną historią.
2. Odnoś się do uczniów przyjaźnie. Uśmiech, żart, a czasem nawet dotknięcie ramienia ucznia.
3. Dostosowuj swoje nauczanie się do potrzeb uczniów. Na przykład pozwól uczniom zmienić temat wypracowania na ten, który ich interesuje.
4. Wierz w możliwości uczniów. Stawiaj przed nimi wyzwania i pomagaj im w myśleniu i wzrastaniu.
Stosowność
Stosowność oznacza tutaj pokazywanie, jak zdobyta wiedza przyda im się w życiu. Naukowcy uważają, że zapisanie przez uczniów po lekcji kilku zdań o tym, czego się nauczyli, jest bardzo przydatne. Zapisanie 1-8 takich refleksji podczas semestru nauki wpływa korzystnie na naukę uczniów, szczególnie dla uczniów, którzy osiągali wcześniej słabe wyniki. Jednak najbardziej skutecznym podejściem jest zachęcenie uczniów do samodzielnego odkrywania jak to, czego uczą się w szkole może być im przydatne w życiu.
Notka o autorce: Danuta Sterna – matematyczka, pracowniczka naukowo-dydaktyczna Politechniki Warszawskiej (1974-1986), od 1990 roku nauczycielka matematyki w szkołach publicznych i niepublicznych, autorka publikacji dla nauczycieli i materiałów metodycznych, trenerka programu Szkoła Ucząca Się, kierowniczka Akademii SUS prowadzącej szkolenia dla nauczycieli, autorka książki „Ocenianie kształtujące w praktyce”. Niniejszy wpis pochodzi z jej bloga w partnerskiej platformie Edunews.pl – www.osswiata.pl.
Źródło wspomnianego artykułu: Edutopia
