Niektórzy nauczyciele skarżą się, że uczniowie ich nie słuchają. Nawet, jeśli nie mówią o tym głośno, to mają takie wrażenie. Ten problem wiąże się zwykle z zarządzaniem klasą, które nie jest ani oczywiste, ani proste. Weźmy pod rozwagę cztery pułapki, w które wpadają nauczyciele.

Pandemia pokazała mi coś bardzo ważnego, czego nie miałam okazji doświadczyć wcześniej. Albo, i tu nie zawaham się być krytyczną wobec samej siebie, nie chciałam tego dostrzec. Brzmi to strasznie, bo dostrzeganie tego, co normalnie bywa niezauważane, jest dla mnie priorytetem w działaniach edukacyjnych, wychowawczych i rozwojowych. Prowadzenie dla uczniów warsztatów online, podczas których mogli na czacie wyrażać swoje zdanie, realizować aktywności, pokazało mi, że oni chcą być aktywni, chcą uczestniczyć w lekcji. Wcześniej w realu często zdarzało się, że zabierałam im na to szansę, idąc dalej i dalej.... Z pewnością powodowało to w nich wycofanie. Stawali się uczniami niezauważalnymi, bo mało aktywnymi.

Czas szybko płynie. Chwilę temu żegnaliśmy się wakacyjnie, a teraz się witamy. Wrzesień to czas w edukacji bardzo intensywny. Tymczasem chcę zaprosić, ufam, że już tradycyjnie, do tego, by we wrześniu celebrować szczęście w szkole. W dniach 20-26 września 2021 organizujemy II Ogólnopolski Tydzień Szczęścia w Szkole i nie może Ciebie na tym wydarzeniu zabraknąć!

Za nami długie miesiące edukacji zdalnej, podczas której bardzo dużo czasu spędzaliśmy przed ekranem komputera. Dzięki nowym technologiom mogliśmy nadal nauczać i uczyć się. Teleporady lekarskie, zakupy w sklepach internetowych, wirtualne rozmowy ze znajomymi, rodziną – cyfrowe narzędzia bardzo nam pomogły w najtrudniejszych chwilach lockdownu. Warto jednak zadać sobie pytanie, czy nie za bardzo przyzwyczailiśmy się do sięgania po telefon komórkowy, do sprawdzania wszystkiego w Internecie?

Znamy zalety i korzyści płynące z pracy zespołowej uczniów. Uczniowie pracujący w zespołach uczą się na głębszym poziomie i dłużej zachowują informacje niż uczniowie nauczani indywidualnie. Dodatkowo zdobywają umiejętności komunikacji i współpracy, a przede wszystkim uczą się od siebie wzajemnie.

Korzystam z każdej okazji by oglądać muzealne eksponaty związane ze szkołą. Z mojego dzieciństwa pamiętam jeszcze zielone ławki z pochylonym blatem (wygodniej się pisze), z kałamarzem, atramentem, obsadką ze stalówką, dużymi i małymi liczydłami. Chodziłem nawet do wiejskiej szkółki bez bieżącej wody i z wychodkiem zamiast toalety. Tego świata już nie ma. W ekspozycjach muzealnych przyglądam się także jeszcze starszym rozwiązaniom, które znam tylko z opowiadań i lektur szkolnych. Zupełnie inny świat. I refleksja nad rozwojem komunikacji międzyludzkiej oraz systemem edukacji.