Pod koniec 2018 r. w Australii wprowadzono nowe "Ramy dobrostanu uczniów" (Australian student wellbeing framework), które zastąpiły dotychczasowe krajowe ramy bezpieczeństwa dla szkół. Celem tych nowych polityk jest uwspólnianie opinii, jak można budować bezpieczeństwo i dobre samopoczucie uczniów. Ważną rolę w tym dokumencie pełni aktywne uczestnictwo uczniów w ich własnym procesie uczenia się.

Prawie połowa uczniów (49,5%) i nauczycieli (51%) przyznaje, że korzysta z internetu ponad 6 godzin dziennie. To zdecydowany wzrost w stosunku do danych sprzed pandemii, kiedy taki czas z ekranami deklarowało 7,2% młodych oraz 5,7% nauczycieli*. Nowa rzeczywistość i przeniesienie wielu aktywności do sieci zwiększa ryzyko kształtowania i utrwalania niezdrowych nawyków cyfrowych u dzieci i młodzieży. Dlatego Fundacja Orange zaprasza szkoły do udziału w bezpłatnych programach #SuperKoderzy i MegaMisja, które wspierają uczniów i nauczycieli w ostrożnym i wartościowym korzystaniu z technologii. Placówki mogą zgłaszać się do 10 maja br., a zajęcia rozpoczną się od nowego roku szkolnego.

Finlandia znów na pierwszym miejscu w rankingu szczęśliwości państw „The World Happiness Report 2021” opublikowanym w marcu tego roku. Jaka jest recepta Finów na szczęśliwe życie w różnych sferach? Kiedy zaczynają „edukację do szczęśliwości”? W szkole? Nie…nawet wcześniej.

Krajowy Plan Odbudowy, Umowa Partnerstwa i powiązane z nią programy krajowe oraz regionalne wyznaczą główne kierunki rozwoju Polski na najbliższe lata i zapewnią środki na ich realizację. Edukacja to obszar o fundamentalnym znaczeniu – decyduje o jakości życia oraz przyszłości milionów uczniów i uczennic oraz ich rodzin, a także wzmacnia lub osłabia rozwój oraz odporność społeczności lokalnych, regionów i całej Polski. Edukacja wymaga dziś wsparcia, zarówno ze względu na pandemię i jej skutki, ale także pilną potrzebę zmiany modelu pracy szkoły w XXI wieku. Trudno sobie wyobrazić transformację klimatyczną, cyfrową i większą odporność społeczną oraz zdrowotną bez adekwatnej edukacji.

Jak ze szkolnego obowiązku prowadzenia zeszytów zrobić przyjemność, a przyjemność zamienić na efektywne nauczanie? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta – dać uczniom autonomię i przestrzeń na decydowanie i współtworzenie własnych zeszytów, czyli dać im możliwość prowadzenia OK zeszytów.

Od dłuższego czasu nurtuje mnie pytanie, dlaczego nie dyskutujemy*. Pytanie rodzi się w odniesieniu do edukacji i środowiska akademickiego. Obie sfery teoretycznie rzecz biorąc powinny być wypełnione dialogami, dysputami, dyskusją. Mam na myśli także edukację zdalną. A gdy zalega cisza, to rodzi się powyższe pytanie. Zadawałem je wielokrotnie.