fot. Marcin Zaród

W jednej z witryn budynku uniwersyteckiego przy Nowym Świecie w Warszawie widnieje plakat z napisem "Przeszłość ma przyszłość". Słowa te mogłyby być mottem naszych działań w projekcie "Permeation-Przenikanie", realizowanym wspólnie przez młodzież z V Liceum Ogólnokształcącego im. Janusza Korczaka w Tarnowie oraz z Harel High School spod Jerozolimy. Rezultatem projektu jest wystawa, którą jeszcze przez cztery miesiące można zobaczyć w Tarnowskim Centrum Kultury.

fot. Fotolia.com

Mistrzem stajemy się wtedy, gdy o najbardziej skomplikowanych sprawach możemy mówić w sposób prosty, żeby wszyscy zrozumieli i mogli za tym pójść. Przez pierwsze 50 lat życia człowiek się uczy, a potem już można zacząć o spuściźnie… I to ma związek z byciem Mistrzem - mówiła Iwona Majewska-Opiełka podczas III Kongresu Tutoringu w Warszawie. Mistrz musi mieć jakąś spuściznę. A to łączy się z potrzebą sensu życia, nadania mu jakiejś wyższej wartości.

Lubimy obwiniać jedni drugich o błędy popełnione w procesie edukacji. Zdarzało się to nieraz w przeszłości nawet jaśnie panującym ministrom w MEN. Najwięcej dostawało się nauczycielom wczesnoszkolnym, wiadomo, w końcu to one, nauczanki, rozpoczynały szkolną edukację i uczyły dzieci podstaw „wszystkiego”. A zatem „za wszystko” odpowiadają. No to zobaczmy za co (między innymi)…

(C) Edunews.pl

Matematyki można uczyć aż do zanudzenia dzieci w ławkach. Tylko po co? Czy to ich zachęci do rachunków? Można też co jakiś czas wyjść z klasy na szkolny korytarz, dziedziniec, skwer, do ogrodu itp. i tam uczyć matematyki – tej samej poważnej matematyki, ale "na podwórku".

(C) Cartoon Network

Pobudzanie dziecięcej wyobraźni, rozwijanie kreatywności i twórczej odwagi – takie cele stawiają przed sobą organizatorzy projektu edukacyjnego „Studio Wyobraźni Cartoon Network”. Oprócz specjalnego konkursu dla dzieci, na stronie internetowej projektu dostępne są także dedykowane nauczycielom scenariusze lekcji na temat kreatywności i wyobraźni.

(C) Edunews.pl

Podwaliny pod współczesny system oświatowy położone zostały w pierwszej połowie XIX w., kiedy w państwie pruskim wprowadzono obowiązek szkolny a samą szkołę zorganizowano na podobieństwo fabryki. Nauczyciele stali się obsługiwaczami pasa transmisyjnego przekazującego wiedzę z podręczników do kajetów a sami uczniowie – obiektami do formowania w oparciu o sztywno ustalone normy jakości. Mieli się ćwiczyć w dyscyplinie i punktualności wedle jasnych i jednolitych dla wszystkich programów.