Użyteczne techniki nie musza być skomplikowane i czasochłonne, ważne aby były skuteczne. Autor Lee Watanabe-Crockett podaje przykłady 21 prostych technik. Pamiętajmy przede wszystkim, że techniki nie powinny być stosowane dla nich samych, ale wtedy, gdy pomagają w uczeniu się i nauczaniu. Nauczyciel powinien stosować je, gdy są pomocą w rozwiązywaniu zlokalizowanego problemu.

Być może niektórzy Czytelnicy pamiętają dowcip z czasów PRL-u, jak to wszyscy Polacy udają się na emigrację do lepszego świata, a ostatni przed wyjazdem gasi światło. Nieodparcie przychodzi mi on do głowy, gdy mowa dziś o polskich nauczycielach. Powiedzieć, że nastroje w tej grupie zawodowej są marne, to nic nie powiedzieć. Już teraz dopływ do niej młodych ludzi jest bardzo ograniczony i poważnie obawiam się, że w perspektywie zaledwie kilku lat po prostu zabraknie chętnych, by w naszym kraju uczyć dzieci. A powody tego stanu rzeczy są liczne i bardzo różnorodne.

Oto propozycja na ostatnie dni nauki szkolnej. W klasie duszno, a słońce tak pięknie świeci, że zachęca nas do wyjścia na szkolne podwórko. W szafce resztki niewykorzystanej plasteliny, którą dzieci uwielbiają. Czas więc na zabawę!

Kodowanie staje się popularne także na etapie wczesnoszkolnym. Oto propozycja zabawy ortograficznej z kodowaniem. Jest nią szyfrowanka ortograficzna. Zabawa przebiega w dwóch etapach. W pierwszym etapie wszystkie zespoły odkodowują zaszyfrowane wyrazy, w II etapie szyfrują dla innego zespołu i odkodowują zagadkę od innego zespołu.

Materiały merytoryczne dla nauczycieli, poradniki dla dzieci, konkurs dla szkół i przybijanie piątek z przyjaciółmi – tak przebiegała tegoroczna edycja kampanii społecznej Cartoon Network „Bądź kumplem, nie dokuczaj”. W tym roku ambasadorami akcji zostali dobrze znani przyjaciele z boiska: Wojciech Szczęsny i Grzegorz Krychowiak. Kampania to odpowiedź na ważny społecznie problem, a liczba zaangażowanych w nią szkół rośnie z roku na rok.

Zmiany, zmiany, zmiany... - właśnie to słowo przyświecało konferencji INSPIR@CJE 2018, która odbyła w kilka dni temu Warszawie. Choć pracuję w szkole 14 lat (jako polonistka i socjoterapeutka) z pasją, oddaniem, poświęceniem, tak „do szpiku kości”, postanowiłam pierwszy raz wziąć udział w tym edukacyjnym wydarzeniu. Byłam więc żółtodziobem, któremu w głowie huczały myśli: Czy spotkam tam takich jak ja – edupasjonatów? Czy moje edukacyjne dokonania nie będą tylko kroplą w morzu dokonań innych? I... Czy ja upadłam na łeb? Konferencja?! Przecież są wakacje!