Każdy z nas o nich słyszał, a niektórzy nawet przeczytali ich spis, co najmniej w jednej z wersji, bo jest ich klika. Przeczytali i pomyśleli: „Jak by to było dobrze, gdyby nas tego uczono w szkole”. A nie uczono. Teraz zastanawiamy się, czy my możemy uczyć naszych uczniów kompetencji kluczowych i jednocześnie realizować program nauczania.

Czy wasi uczniowie czują się bezpieczni w sieci? Czy potrafią reagować na różne sytuacje i niebezpieczeństwa, z którymi się spotykają? Od dwóch lat, w ramach projektu "Cybernauci - kompleksowy projekt kształtowana bezpiecznych zachowań w sieci", Fundacja Nowoczesna Polska szkoli społeczności szkolne z zakresu bezpieczeństwa w sieci i reagowania na zagrożenia. Warto podsumować - tylko w 2017 r. w ponad 700 szkołach w całej Polsce przeszkolono ponad 14 tysięcy nauczycieli i nauczycielek, ponad 45 tysięcy uczniów i uczennic oraz 17 tysięcy rodziców i opiekunów.

W pierwszej części cyklu poświęconemu budowaniu dobrego zespołu pisałam o teorii Schutza, czyli zaspokojeniu 3 potrzeb, wartości wspólnej pracy, wysłuchaniu tych, którzy z reguły stoją z boku oraz o przestrzeni do popełniania błędów. Dzisiaj napiszę o tym, jak ważne jest tworzenie środowiska sprzyjającego rozwojowi grupy oraz znaczenia sensu tego, co robimy.

Postanowiliśmy uczcić Dzień Praw Dziecka w nietypowy sposób. Przygotowaliśmy w Szkole Podstawowej TAK w Opolu tygodniowy projekt edukacyjny, w ramach którego wszyscy uczniowie z naszej szkoły zgłębiali zagadnienia związane z tematyką praw dziecka. W czasie zajęć wychowawczych dzieci podejmowały różne działania, by zapoznać się ze swoimi prawami. Chcieliśmy również zwrócić uwagę dorosłych na fakt, że nie zawsze ich przestrzegamy.

Kiedy przeczytałam w Gazecie Prawnej artykuł "Masz potępić własne dziecko". Nauczyciele nie radzą sobie z problemami uczniów, więc rodzice biorą sprawy w swoje ręce po raz kolejny uświadomiłam sobie, że szkoła i „zawód: nauczyciel” ponownie powinny zweryfikować cele i priorytety swojego działania, a już na pewno z większą wrażliwością reagować na potrzeby „współczesnego świata”.

Odpowiednio dobrane pomoce dydaktyczne stanowią źródło bodźców zmysłowych, podnosząc efektywność stosowanych metod nauczania i samego procesu dydaktyczno-terapeutycznego. Okazuje się, że dzieci wbrew pozorom nie zawsze chcą korzystać z kupnych, kolorowych, często bardzo drogich i modnych zabawek i pomocy dydaktycznych.