Jako osoby dorosłe często definiujemy się poprzez pracę, którą wykonujemy. Co ciekawe, również dzieci wybierają wymarzone zawody, wokół których tworzą swój wyobrażony świat zabawy (chociaż te wybory potrafią się zmieniać dość radykalnie). Pomiędzy tą zabawą a faktyczną karierą rozgrywają się jeszcze dwa bardzo ważne akty: edukacja szkolna oraz spotkanie z realiami rynku pracy. Jak można pomóc nastolatkom efektywnie planować swoją edukację i karierę? Czy jeden pomysł na zawód to dobre rozwiązanie wobec szalonego tempa zmian na rynku pracy i postępu technologicznego? W odpowiadaniu na te pytania stara się pomagać MapaKarier.org, darmowe i otwarte narzędzie do poznawania świata zawodów.

W 2015 roku Instytut Badań Edukacyjnych przeprowadził badania dotyczące potrzeb nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej i nauczycieli matematyki w zakresie kształcenia zawodowego. Wynika z nich, że nauczyciele przyzwyczajają się do podręczników, których używają na lekcji i często brakuje im czasu, aby sięgać po inne materiały, nie potrafią korzystać z narzędzi IT, aby ułatwić i uatrakcyjnić naukę uczniom, brakuje im wsparcia systemowego, a czasem również kompetencji metodycznych i merytorycznych.

Pisać każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej... A chodzi przecież o to, aby pisać jak najlepiej. Trening pisania w szkole odbywa się na różne sposoby. I trzeba przyznać, że pisanie nie należy do ulubionych aktywności uczniów, dlatego nauczyciele szukają różnych atrakcyjnych form wyrazu wykorzystując dobrodziejstwa nowoczesnych technologii. Komiksy, memy, bajki, cyfrowe książeczki, loesje, wycinki w termosie i wiele innych pomysłów, dzięki którym pisanie staje się przyjemniejsze i bliższe uczniom, szczególnie jeśli mogą wykorzystać swoje urządzenia mobilne.

Wiemy z wyników różnych badań (np. Johna Hattiego), że najważniejsze w uczeniu się są dobre relacje. Bez nich uczenie się jest niemożliwe. Relacje mają szanse zaistnieć wtedy, gdy uczeń jest podmiotem, a nie przedmiotem (patrz: balon podmiotowości) i gdy jest traktowany indywidualnie. Ale nie są to warunki dostateczne, o relacje trzeba zadbać. Ale kiedy i jak?

Wszystko co robimy w naszych szkołach, może stać się autentyczną odpowiedzią na rzeczywiste wyzwania, z którymi mierzą się dziś przywódcy, rządy państw, politycy, lokalni działacze i liderzy. Bo to, czym uczniowie zajmują się podczas szkolnych zajęć, jest równie ważne, jak zapobieganie światowym kryzysom i poprawa jakości życia. Jak zamienić dzisiejszą perspektywę postrzegania szkolnych zajęć w efektywny proces uczenia się i doświadczania sensu naszej pracy.

Dla wielu rodziców, a czasem nawet nauczycieli oglądanie filmu w szkole i rozmawianie o filmie to czysta strata czasu, a nie żadna nauka. Przecież w tym czasie można by zrobić coś poważnego, omówić lekturę albo powtórzyć do sprawdzianu. Nie mając zasadniczo nic przeciwko lekturom i klasówkom, chcemy tu jednak stanąć twardo w obronie filmu jako medium edukacyjnego. Jest wiele powodów, dla których szkoła powinna lubić filmy. Po pierwsze, dzieci i młodzi ludzie kochają oglądać filmy, chodzi tylko o to, by nauczyć ich oglądania filmów mądrych i ciekawych. Z tym nawykiem nikt się nie rodzi, a szkoła - poza kinem czy klubem filmowym - to najlepsze miejsce, by go sobie wyrobić. Oglądanie telewizji jak leci, tak nie działa.