Nie wyobrażam sobie wprowadzania reform bez aktywnej polityki komunikacyjnej, dzięki której społeczeństwo dowiaduje się o założeniach, celach, zakresie i przewidywanych skutkach wprowadzanych zmian. Dlatego zadziwia mnie milczenie Ministerstwa Edukacji Narodowej i Ośrodka Rozwoju Edukacji w sprawie programu „Cyfrowa Szkoła“ oraz brak reakcji tych instytucji na nieustannie pojawiające się w mediach zarzuty i uwagi pod jego adresem.

13 kwietnia tego roku Koalicja Otwartej Edukacji wyraziła pozytywną opinię na temat programu rządowego „Cyfrowa Szkoła”. W reakcji na silną opozycję polskich wydawców i dystrybutorów edukacyjnych oraz kontrowersje w mediach, podkreślamy, że na program ten spojrzeć należy przede wszystkim z perspektywy konsumentów, głównie rodziców. Ponoszą oni ogromne koszty – zarówno finansowe, jak i społeczne – utrzymywania dotychczasowego tradycyjnego modelu wytwarzania i sprzedaży podręczników. Średnia kwota wydatków szkolnych na jedno dziecko wyniosła w 2011 roku blisko 700 zł – ponad połowę tej sumy stanowiły wydatki na podręczniki (CBOS). Koszty te ponosi również budżet państwa, dotując rodziny o najniższych dochodach.

Na przestrzeni wieków, począwszy od czasów akademii starożytnej Grecji do cyfrowej szkoły XXI wieku wielokrotnie zmieniał się zarówno obraz szkoły, jak i podejście do nauczania. Wielu pamięta rozkwit szkół zawodowych epoki PRL-u, a następnie nieudane próby upowszechnienia liceów czy może również marginalizacji szkolnictwa zawodowego. Nowa reforma ma uzdrowić nadszarpnięta kondycję zawodówek. Czy odgórne dyrektywy wpłyną na jakość edukacji zawodowej? O tym przekonamy się niebawem…

Jest z rodzaju nauczycieli, których spotyka się coraz rzadziej. Nie, takich nauczycieli już nie ma. Praktycznie nie istnieją. Ale ona jest świadoma tego, co robi. Profesjonalna w każdym calu, solidna, pracowita, odpowiedzialna. To wielka osobowość. Wyrazista, rozpoznawalna i wywołująca respekt. Wybiera trudne sytuacje. Nie idzie na kompromisy. Nie potrafi wybierać skrótów. Nie chce przypodobać się za wszelką cenę.

Przyszło nam żyć w ciekawych czasach... to trochę jak parafraza chińskiego przekleństwa. Życie nabiera coraz szybszego tempa, pojawiają się coraz to nowe idee, recepty i reformy. Stare systemy poddawane są krytyce i zastępowane nowymi. Może właśnie nadszedł czas aby zacząć wszystko od nowa i wrócić do zapomnianych już modeli edukacji?

Zmiana modelu edukacji historycznej warunkowana jest przez digitalizację i szeroką dostępność historycznych zasobów edukacyjnych. Ale wypracowanie i stosowanie licznych strategii wykorzystania narzędzi cyfrowych i internetu w edukacji historycznej nie jest dla mnie jeszcze podstawą do mówienia o zwrocie cyfrowym.