W Polsce dochodzi do głosu hipermedialne pokolenie, które nie zna świata bez komputerów, telefonów komórkowych i dostępu do Internetu 24 godziny na dobę. Są to osoby urodzone po 1985 r., które dorastały w otoczeniu elektroniki, wideo, gier komputerowych czy telewizyjnych, odtwarzaczy muzyki (od walkmana po mp3 playera) i innych urządzeń multimedialnych.

W kwietniu 2007 r. w serwisie edukacyjnym TeacherTube pojawiła się znakomita prezentacja edukacyjna Pay attention (Zwróć uwagę). Zachęcała ona nauczycieli do zmiany sposobu nauczania, do uwzględnienia w tym procesie różnego rodzaju urządzeń i programów, wykorzystywanych powszechnie na co dzień przez uczniów, choć głównie poza szkołą.

Szkoły publiczne zabijają kreatywność narzucając wszystkim uczniom jeden styl uczenia się. Nie powinniśmy na to pozwalać, ponieważ każdy uczeń jest inny i uczy się w odmienny sposób. Szkoła to nie fabryka, która ma produkować absolwentów. Na to jedno z najbardziej istotnych zaniedbań publicznej edukacji zwraca uwagę Sir Ken Robinson podczas TEDTalks.

Wydawać by się mogło, że zespół Pink Floyd ma niewiele wspólnego z trendami we współczesnej edukacji. Angielska grupa, którą tworzyli panowie dziś niespełna siedemdziesięcioletni, ma na swoim koncie sporo twórczych i docenionych w muzycznym i filmowych świecie osiągnięć. Wśród nich „The Wall”, który niesie w sobie wielki ładunek pedagogiczny.

Świat znajduje się w takim momencie rozwoju, w którym tradycyjne społeczeństwo i gospodarka oparta na przemyśle, pod wpływem globalizacji i nowych technologii, zmieniają się nieuchronnie w społeczeństwo informacyjne i gospodarkę opartą na wiedzy. Oznacza to poważne przemiany w życiu społecznym i gospodarczym, związane przede wszystkim z koniecznością nadążania za zmianami i dostosowywania się jednostek i społeczeństw do nowej rzeczywistości.