Drugim kluczem do lubianej szkoły jest SWOBODA. Za rządów w MEN ministra Giertycha (Boże, to już naście lat!) ogłoszono program „Zero tolerancji” Sprowadzał się on do pewnego katalogu represyjnych działań, które wraz z powszechnym „umundurkowieniem” uczniów miały ograniczyć pleniącą się (ponoć) w szkołach agresję. Nieśmiałe propozycje niektórych psychologów i nauczycieli, by zamiast agresję zwalczać agresją zwiększyć liczbę pedagogów szkolnych, zmniejszyć liczebność klas i poszerzyć ofertę szkół o zajęcia dodatkowe itp., nie znalazły specjalnego posłuchu. W debacie telewizyjnej, którą w owym czasie miałem okazję oglądać, owe propozycje zostały „na pniu” odrzucone przez przedstawiciela ministerstwa, jako po prostu zbyt kosztowne.

Jak pandemia pomogła niektórym szkołom we wkroczeniu w cyfrową nadświetlną i jakie były pierwsze kroki w budowaniu technologicznego wehikułu edukacyjnej zmiany – mówią Ewa Radanowicz i Oktawia Gorzeńska.

Może to i dziwny temat w czasach zdalnego nauczania, które zorganizowanej edukacji niezbyt służy, ale lada moment rozpocznie się rok 2021, a wraz z nim zaświta nowa nadzieja. Wszystkim zatem, którzy myślą nad tym co zrobić, by polska szkoła stała się lepsza, dedykuję pierwszą część artykułu poświęconego temu tematowi. Druga pojawi się niebawem. W nadziei i oczekiwaniu na rychłą normalność.

Z pewnością wielu administratorów doświadczyło problemu zapchania skrzynki pocztowej prośbami nauczycieli, dyrekcji, uczniów czy rodziców w sprawach dotyczących działania usługi Office 365 w szkole. W zasadzie w żadnej sytuacji jedna osoba nie podoła odpowiedzi i rozwiązaniu wszystkich zgłaszanych spraw i problemów. Chyba, że w danej szkole funkcjonuje odpowiednio przemyślany i rozbudowany system wsparcia dla użytkowników. Jak to zrobić dobrze?

Na wiosnę szkoły (w większości przypadków) zostały rzucone ze zdalną edukacją na „głęboką wodę” i w nowej pandemicznej rzeczywistości szybko ujawniły się deficyty – między innymi w komunikacji i organizacji procesu nauczania w trybie, który w naszej oświacie był praktycznie nieobecny. Dość powszechnie doświadczano nikłej informacji zwrotnej od uczniów i rodziców, co sprawiało, że szkoły przez pewien czas działały nieco po omacku. Z drugiej strony znacznie sprawniej i łatwiej było w tych szkołach, gdzie efektywnie wykorzystano do badania potrzeb, informacji zwrotnej i ewaluacji technologie cyfrowe (także przed pandemią).

W nauczaniu zdalnym wielu uczniów ponosi porażkę. W dużym stopniu ma na nią wpływ próba utrzymania starego sytemu oceniania. Spotykamy wiele artykułów mówiących o tym, że wysokość ocen – stopni znacznie się obniżyła. Niektóre szkoły przyjmują zasadę łagodniejszego oceniania zdalnego, ale to nie „załatwia sprawy”. Problemem jest tradycyjny system oceniania, który nie sprawdza się w nauczaniu zdalnym, które w pewnym zakresie zostanie z nami też po pandemii. Dlatego warto zastanowić się, jak go zmienić. Szczególnie przed następnym semestrem, który na pewno w pewnym zakresie będzie wykorzystywał nauczanie zdalne i zakończy się koniecznością wystawienia ocen końcowo-rocznych.